Nowa ustawa o zwolnieniach grupowych
Podstawowe sposoby rozwiązywania z pracownikami umów o pracę zostały uregulowane w Kodeksie pracy. Niezależnie od tych regulacji na mocy ustawy pracodawca ma możliwość rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy.
Utrata przez pracowników pracy w wyniku zaistnienia okoliczności od nich niezależnych w krótkiej perspektywie czasu pozbawia ich stałego źródła przychodów. Ustawodawca, chcąc choć w części zrekompensować im tę stratę, przewidział w określonych przypadkach finansowe zadośćuczynienie w postaci odpraw pieniężnych.
Zwolnienie jednocześnie bądź w niedużych odstępach czasu większej grupy pracowników jest szczególnym zdarzeniem zarówno dla zakładu pracy, który w krótkim okresie pozbywa się sporej części załogi, jak i dla pracowników tej firmy. Osoby zwalniane często stają przed nagłą koniecznością znalezienia nowej pracy, a pracownicy, którzy nie zostali zwolnieni, czują mniejszą pewność zatrudnienia.
Klauzula w porozumieniu o rozwiązaniu umowy o pracę wyłączająca stosowanie przepisów ustawy o zwolnieniach grupowych jest nieważna i nie pozbawia pracownika prawa do odprawy, jeśli spełnione zostały warunki do jej nabycia (wyrok Sądu Najwyższego z 12 sierpnia 2015 r., sygn. akt I PK 74/15).
Przepisy unijne regulują samą procedurę zwolnień grupowych, nie ingerując w prawo przedsiębiorcy do dokonania zwolnień grupowych.
Porozumienie między pracodawcą a związkami zawodowymi dotyczące zwolnień grupowych może przewidywać wypłacanie odpraw, których wartość przekracza dla jednego pracownika 15-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę (wyrok Sądu Najwyższego z 24 lipca 2009 r., I PK 41/09).
W związku z zawężeniem profilu działalności naszego przedsiębiorstwa zostaliśmy zmuszeni do zwolnienia części załogi. Wśród zwolnionych znalazło się 6 chałupników. Czy tej grupie zwalnianych należy się ustawowa odprawa?
Nasza firma dokonała zwolnień grupowych w lutym 2005 r. W ostatnim czasie potrzebowaliśmy jednak dodatkowo zatrudnić informatyka. Spośród osób zwolnionych grupowo chęć powrotu zadeklarował jeden z informatyków. Jednocześnie rok temu podpisaliśmy umowę ze szkołą wyższą o przyjęcie na staż kilku studentów informatyki. Niedawno gotowość powrotu na tworzone stanowisko zgłosił drugi informatyk, zwolniony
Prawa do odprawy z tytułu zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracowników nie wyłącza osiąganie jakichkolwiek innych dochodów, np. z innego stosunku pracy, działalności gospodarczej. Każda zwalniana osoba z powyższych przyczyn powinna otrzymać odprawę najpóźniej w dniu rozwiązania stosunku pracy.
Jesteśmy zakładem pracy zatrudniającym 200 pracowników. W sierpniu 2005 r. wypowiedzieliśmy umowy o pracę 21 pracownikom. Poszczególne umowy pracowników, z którymi rozwiązano umowę o pracę, miały różne okresy wypowiedzenia - dwutygodniowe, miesięczne i trzymiesięczne. W rezultacie stosunki pracy tych pracowników rozwiązywały się od września do listopada 2005 r. Czy tego typu przypadek należy uznać
Zapisy regulaminu zwolnień grupowych korzystniejsze dla pracowników powinny być stosowane w pierwszej kolejności - przed przepisami ustawowymi.
Odprawę z tytułu zwolnień grupowych wypłacają pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników, gdy wyłączną przyczyną zakończenia stosunku pracy są np. zmiany organizacyjne, restrukturyzacja, czy też upadłość albo likwidacja zakładu pracy.
Wyłącznym powodem uzasadniającym wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie w trybie porozumienia stron muszą być przyczyny niedotyczące pracownika.
W numerze 38 „Doradcy Podatnika” zapowiadaliśmy, iż od 1 stycznia 2004 r. zacznie obowiązywać ustawa z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, opublikowana w Dz.U. Nr 90, poz. 844. Jest to ustawa bardzo istotna w procesie dostosowywania norm polskiego prawa pracy do prawa wspólnotowego, związanym z przystąpieniem Polski