Planowana nowelizacja przepisów ma zmniejszyć skalę wyłudzeń świadczeń poprzez ograniczenie okresu ich wypłaty. Od dawna jednak istnieją mechanizmy, które powinny temu zapobiegać
Rząd zamierza skrócić okres pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu ubezpieczenia i w ten sposób ograniczyć nieuprawnione wykorzystywanie zwolnień lekarskich
Dotyczy to tych osób z branży artystycznej i twórczej, które uzyskały ulgę przewidzianą przez specustawę o COVID-19. Za miesiące, w których z niej korzystały, podstawa wymiaru będzie wynosić 0 zł
Od 1 stycznia 2021 r. zatrudniliśmy na umowę zlecenia osobę zajmującą się wykonywaniem ilustracji do książek dla dzieci. Osoba ta nie ma innych tytułów do ubezpieczeń i spełnia warunki zwolnienia ze składek na ZUS zgodnie ze specustawą o COVID-19. Jak ustalić podstawę wymiaru zasiłku chorobowego w razie zachorowania tej osoby? Jak traktować miesiące, za które składki nie będą opłacane? Jesteśmy płatnikiem
Ocena, czy działalność gospodarcza rzeczywiście jest wykonywana (a więc także, czy zaistniała przerwa w jej prowadzeniu), należy do sfery ustaleń faktycznych, a istnienie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nie przesądza o faktycznym jej prowadzeniu. Jeżeli jednak osoba wpisana do CEIDG, nie zgłosi zaprzestania (lub zawieszenia) prowadzenia działalności gospodarczej, jest traktowana jako prowadząca
Pracownik zatrudniony na 3/4 etatu zarabia minimalną krajową. Choruje nieprzerwanie od listopada 2020 r. Ostatnie zwolnienie lekarskie obejmuje okres od 21 grudnia do 15 stycznia. Dotychczasowa podstawa zasiłkowa wynosi 1682,66 zł (1950 zł – 13,71 proc.). Czy od 1 stycznia 2021 r. pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe czy nadal zasiłek? Jeśli zasiłek, to kto ma go wypłacić, skoro w 2021
Zasady wypłaty wynagrodzenia za czas choroby lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego na przełomie lat 2020/2021 nie zmieniły się. Obowiązują w tym zakresie te same reguły, co w latach ubiegłych.
Uzyskanie przez ubezpieczonego w okresie pobierania zasiłku chorobowego wynagrodzenia ryczałtowego na podstawie zawartej wcześniej umowy cywilnoprawnej, gdy nie wykonywał on żadnych czynności w niej przewidzianych, nie jest wykonywaniem pracy zarobkowej i nie powoduje utraty prawa do tego zasiłku (wyrok Sądu Najwyższego z 20 sierpnia 2019 r., II UK 76/18).
Pracownik, któremu 31 grudnia danego roku przysługuje wynagrodzenie chorobowe, ma do niego prawo również od 1 stycznia następnego roku w pełnym przysługującym wymiarze. Natomiast w przypadku, gdy w ostatnim dniu roku miał prawo do zasiłku chorobowego i choruje nieprzerwanie w kolejnym roku - po 31 grudnia także otrzyma ten zasiłek, aż do przerwy w niezdolności do pracy. Po przerwie nabędzie prawo do
Kwarantanna polega na odosobnieniu osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się choroby niebezpiecznej i wysoce zakaźnej, do jakiej zaliczany jest COVID-19. Za okres kwarantanny pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy w wysokości 80% wynagrodzenia. Jeśli pracownik podczas kwarantanny pracował zdalnie, wówczas przysługuje mu wynagrodzenie
W okresie pandemii koronawirusa płatnicy składek często mają problem z prawidłowym rozliczeniem wynagrodzeń oraz świadczeń chorobowych w okresie kwarantanny lub izolacji. Nie wiedzą także, czy w tych okresach pracownicy mogą świadczyć pracę i jakie należności im się wówczas należą. Przepisy w tym zakresie ciągle się zmieniają, stąd nie trudno o popełnienie błędu.
Dodatkowe wynagrodzenie roczne przysługujące pracownikom sfery budżetowej, tzw. trzynastka, zawsze jest wliczane do podstawy wymiaru zasiłków (chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego) oraz świadczenia rehabilitacyjnego. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia rocznego stanowi określony procent wynagrodzenia pracownika, przysługującego za czas faktycznie przepracowany. Oznacza to, że zatrudniony nie zachowuje
