Zgodnie z art. 29 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ organ egzekucyjny ma obowiązek z urzędu badać dopuszczalność egzekucji administracyjnej i jeżeli obowiązek, którego tytuł wykonawczy dotyczy, nie podlega egzekucji administracyjnej, organ egzekucyjny nie przystępuje do egzekucji.
W postępowaniu w sprawie legalizacji samowoli budowlanej polegającej na przeróbce pomieszczenia mieszkalnego na warsztat samochodowy uprawnienie do udziału w tym postępowaniu w charakterze strony wynika z ustanowionej aktem notarialnym służebności osobistej polegającej na prawie wyłącznego korzystania z mieszkania w tym budynku. Ochrona przed uciążliwościami powodowanymi przez hałas, wibracje, zakłócenia
1. Rozstrzygnięcie i zajmowane przez organ egzekucyjny lub wierzyciela stanowisko w sprawach dotyczących postępowania egzekucyjnego następuje w formie postanowienia. 2. Postanowienie wydane przez wierzyciela w trybie art. 34 par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./, jak i wydane na skutek zażalenia przez jednostkę nadrzędną
Wykładnia przepisu art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U. Nr 162 poz. 1118 ze zm.) nie upoważnia do stawiania tezy o konieczności zachowania przez zainteresowanego statusu pracownika do momentu złożenia wniosku o ustalenie prawa do emerytury bądź też o wyłączeniu możliwości przyznania świadczenia, jeśli w ostatnim okresie poprzedzającym tę datę dana osoba podlegała
Przepisy art. 2 ust. 1 i art. 22 ust. 3-5 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców /Dz.U. nr 60 poz. 704 ze zm./ stanowią lex specialis w stosunku do przepisów art. 57 ust. 1 pkt 10 i art. 57 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 2001 nr 6 poz. 56 ze zm./ i refundacja w wysokości
Przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./, które w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego przewidują ich zbycie na rzecz katolickiej osoby prawnej pod inwestycje sakralne lub kościelne oraz katolickie cmentarze wyznaniowe
Spowodowanie z niskich pobudek trwałego uszczerbku na zdrowiu, pozbawienie powódki możliwości samodzielnego życia i funkcjonowania w rodzinie i społeczeństwie, narażenie na utratę życia i wielomiesięczne cierpienie (...) nie może znajdować usprawiedliwienia w zasadach współżycia społecznego. W odniesieniu do sprawców tego rodzaju przestępstw za słuszne uznane być może jedynie zobowiązanie do poniesienia
Nie zachodzi tożsamość roszczeń w przypadku żądania ustalenia nieważności uchwały i żądania ustalenia nieistnienia uchwały.
Artykuł 42 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ jest przepisem obowiązującym, bo nie został uchylony przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, ani też przepisami tej ustawy nie został znowelizowany. Dlatego w stosunku do
Przedsiębiorstwo prowadzące dystrybucję towarów za pośrednictwem autoryzowanych sprzedawców (dealerów) ma prawny obowiązek względem nabywców tych towarów badania rzetelności dealera i nadzoru nad jego działalnością handlową.
Udzielenie zamówienia z wolnej ręki na prace z zakresu działalności twórczej i artystycznej w dziedzinie kultury i sztuki może mieć miejsce tylko i wówczas, gdy takie zamówienie może być zrealizowane jedynie przez jednego dostawcę lub wykonawcę.
W przeciwieństwie do postępowań toczących się na podstawie odrębnych ustaw, przykładowo ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 122, poz. 1319 ze zm.), gdzie konkurentowi może przysługiwać przymiot strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., na gruncie ustawy o zamówieniach publicznych takiego uprawnienia nie posiada konkurent podmiotu wskazanego na wykonawcę zamówienia
Przepis art. 29 w związku z art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./, w związku z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej /Dz.U. 2001 nr 49 poz. 508 ze zm./ stanowi podstawę unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego, zgłoszonego do rejestracji w złej wierze.
W postępowaniu administracyjnym o ustalenie odszkodowania za nieruchomość, która z dniem 1 stycznia 1999 r. przeszła z mocy prawa na własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ obligatoryjne jest przeprowadzenie rozprawy
Za pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla potrzeb określenia prawa do zasiłku przedemerytalnego należy uznać prace stanowiące zatrudnienie na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin, niezależnie od rodzaju tej pracy i zajmowanego stanowiska.
Po dniu 1 stycznia 1999 r. , także w odniesieniu do umów zawartych przed tą datą, a dotyczących zwrotu kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych podmiotem odpowiedzialnym za zobowiązania wynikające z tych umów jest właściwy powiat.
1. Powierzenie organowi podatkowemu uprawnienia do odroczenia w czasie zwrotu podatku naliczonego, pozostawiało decyzję w tym zakresie swobodnemu uznaniu administracyjnemu. Nie oznacza to jednak dowolności takiej decyzji, bowiem wydanie jej musi poddać się weryfikacji w świetle treści art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11
Jeżeli zostały naruszone przepisy, których utrata mocy obowiązującej nastąpiła w związku ze zmianą systemu prawnego związaną z przeobrażeniami stosunków społecznych i gospodarczych, okoliczność ta nie może pozostać bez wpływu na ocenę czy takie naruszenie ma charakter rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
Decyzja o stwierdzeniu nadpłaty ma charakter deklaratoryjny.
