Orzeczenie SN z dnia 28 stycznia 1950 r., sygn. C 1917/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

W przypadku aresztowania robotnika obowiązujące ustawodawstwo nie przewiduje obowiązku pracodawcy do wypłacania mu wynagrodzenia z umowy o prace za okres nieobecności w zakładzie pracy.

Orzeczenie SN z dnia 24 stycznia 1950 r., sygn. C 1895/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

Wpisy w księgach stanu cywilnego stanowią wprawdzie w myśl art. 42 prawa o aktach stanu cywilnego dowód zupełny zdarzeń w nich stwierdzonych, z tego jednak nie wynika, aby stanowiły one jedynie dopuszczalny środek dowodowy, stan cywilny osoby może być bowiem stwierdzony również i innymi dowodami.

Orzeczenie SN z dnia 4 stycznia 1950 r., sygn. C 1721/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

Żaden przepis prawa rzeczowego ani dekretu o postępowaniu niespornym z zakresu prawa rzeczowego nie upoważnia sadu, aby w drodze zniesienia współwłasności przyznał całą wspólną nieruchomość wbrew woli innych współwłaścicieli na własność jednemu ze współwłaścicieli za spłatą innych współwłaścicieli.

Orzeczenie SN z dnia 22 grudnia 1949 r., sygn. C 1630/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

1. Spór o linię graniczną z natury rzeczy musi się łączyć ze sporem o to, komu spośród właścicieli sąsiadujących nieruchomości służy prawo własności tego pasa gruntu wzdłuż nieruchomości, który według twierdzeń każdego z tych właścicieli byłby objęty granicami jego nieruchomości; istnienie takiego sporu nie stoi na przeszkodzie rozpoznaniu sprawy o rozgraniczenie nieruchomości w trybie postępowania

Orzeczenie SN z dnia 20 grudnia 1949 r., sygn. C 296/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

1.Art. 7 ustawy z dn. 27.IV.1949 r. o zmianie niektórych przepisów k.p.c., prawa upadłościowego oraz przepisów wprowadzających prawo małżeńskie majątkowe (Dz.U. R. P. Nr 32, poz. 240), jako przepis porządku publicznego, powinien być stosowany przez sądy z urzędu w każdym stadium sprawy. 2.Wyrok uznający za nieważne małżeństwo, które nie zostało unieważnione i unieważnione być nie może, jest w rozumieniu

Orzeczenie SN z dnia 17 grudnia 1949 r., sygn. C 186/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Orzeczenie SN z dnia 15 grudnia 1949 r., sygn. C 332/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Roszczenia uposażeniowe za okres okupacji pracowników samorządowych w służbie czynnej i emerytowanych powinny być w świetle dekretu z dnia 19 listopada 1945 r. o dostosowaniu uposażeń w związkach samorządu terytorialnego do uposażenia pracowników państwowych (Dz.U. R. P. Nr 70, poz. 380) traktowane analogicznie do podobnych roszczeń pracowników państwowych w tym znaczeniu, że uznanie ich w całości

Orzeczenie SN z dnia 13 grudnia 1949 r., sygn. C 337/48

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

W przypadku aresztowania pracownika umysłowego pracodawcy służy prawo rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli spowodowana aresztowaniem przerwa w pełnieniu pracy trwa przez taki okres czasu, iż nie można, zgodnie z wymaganiami dobrej wiary, żądać od pracodawcy, ażeby nadal zatrudniał pracownika.

Orzeczenie SN z dnia 13 grudnia 1949 r., sygn. C 211/48

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Dochodzenie praw dotyczących majątku opuszczonego może nastąpić tylko przy udziale urzędu likwidacyjnego, który w procesie takim zajmuje pozycję strony. Proces, którego przedmiotem jest majątek opuszczony, nie może być skierowany przeciwko nieobecnym podmiotom majątku, reprezentowanym przez kuratora. Niezapozwanie urzędu likwidacyjnego powoduje nieważność postępowania wskutek braku należytego zastępstwa

Orzeczenie SN z dnia 13 grudnia 1949 r., sygn. C 1718/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

W stosunku między pracodawcą i nauczycielem terminy wypowiedzenia mogą być w umowie oznaczone inaczej, aniżeli w ust. 1 pkt 1) art. VIII przep. wpr. k.z., jednakże z tym ograniczeniem, że termin wypowiedzenia przez pracodawcę nie może być mniej korzystny od terminów, określonych w art. VIII ust. 1 pkt 1) przep. wprow. k.z.

Orzeczenie SN z dnia 7 grudnia 1949 r., sygn. C 1675/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

1. Art. 17 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich przewiduje wypadki oddania w najem lub dzierżawę całego majątkowego obiektu, co uniemożliwia objęcie obiektu w faktyczne władanie przez posiadacza. Pod przepis art. 17 natomiast nie podpada oddanie w najem poszczególnego mieszkania lub lokalu handlowego, stanowiące normalną eksploatację nieruchomości i nie przeszkadzające

Orzeczenie SN z dnia 25 listopada 1949 r., sygn. C 1503/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Przy stosowaniu w sprawach spadkowych przepisów Kodeksu Cywilnego Napoleona, jako prawa obowiązującego w chwili śmierci spadkodawcy (art. XVIII przep. wprow. pr. spadk.), należy w przypadkach uznania za zmarłego w miejsce przepisów art. 720 722 k.c. Nap. stosować przepis art. 21 pr. osob., któremu art. XXI § 1 przep. wpr. pr. osob. nadał moc działania wstecz co do zaginionych przed dniem wejścia w

Orzeczenie SN z dnia 25 listopada 1949 r., sygn. C 1490/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

1. Wznowienie postępowania o uznanie za zmarłego jest dopuszczalne na ogólnych zasadach (art. 4 k.p.n.) w przypadku, gdy zmierza ono do ustalenia odmiennej daty śmierci zaginionego. Skutki tego wznowienia dotyczą pierwotnego postanowienia jako takiego i są zupełnie niezależne od skutków drugiego sposobu zwalczania prawomocnego uznania za zmarłego w części dotyczącej daty zgonu zaginionego, przewidzianego

Orzeczenie SN z dnia 22 listopada 1949 r., sygn. C 142/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

1. Jeżeli sąd nie zawiesił postępowania w sprawie działowej do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia w procesie o należności i wysokości długu spadkowego, należy w postanowieniu dzielącym spadek orzec, który ze spadkobierców i w jakiej części ma ponieść ten dług spadkodawcy. 2. Gdy w skład dzielonego spadku wchodzi nieruchomość, która nie była przedmiotem prawa własności spadkodawcy, a jedynie była w

Orzeczenie SN z dnia 19 listopada 1949 r., sygn. C 196/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Ze względu na istotę i cel postępowania o dział spadku rygorystyczne stosowanie w tym postępowaniu art. 408 § 1 k.p.c. nie jest właściwe.

Orzeczenie SN z dnia 15 listopada 1949 r., sygn. C 1628/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Jeżeli przewidziana w umowie o pracę Komisja Dyscyplinarna orzekła, że pracownik nie tylko nie spełnia należycie swych obowiązków, ale jest czynnikiem tak dalece szkodliwym w organizacji pracy, że nie zasługuje na to, by go nadal zatrudniać, to zgodnie z umową stron, nakazującą uznanie takiego orzeczenia za podstawę do nowego ułożenia stosunków stron, mógł pracodawca - a w dobrze zrozumianym interesie

Orzeczenie SN z dnia 29 października 1949 r., sygn. C 105/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Okoliczność, że dany rodzaj wyzysku uprawiany jest przez znaczną liczbę osób, dzięki czemu ustala się pewna przeciętna norma" wyzysku, nie wyłącza stosowania przepisu art. 42 k. z. o lichwie. W szczególności przepis ten powinien być stosowany do transakcji dotyczących mienia ludności żydowskiej w okresie okupacji niemieckiej, gdy restrykcje zarządzone przez okupanta wpłynęły na wytworzenie się rażąco

Orzeczenie SN z dnia 25 października 1949 r., sygn. C 1264/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

dłużnika, nie ma wpływu na skuteczność umowy, a ma jedynie ten skutek, że do czasu wyrażenia takiej zgody dotychczasowy dłużnik nie zostaje zwolniony. 2. Wymaganie w art. 187 k.z. formy piśmiennej do zezwolenia wierzyciela na zamianę dłużnika oznacza tylko, że w razie sporu niedopuszczalny jest dowód ze świadków bez zgody stron. 3. Pozew wierzyciela przeciwko nowemu dłużnikowi o zapłatę długu należy

Orzeczenie SN z dnia 19 października 1949 r., sygn. C 4/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

1. W postępowaniu niespornym z mocy art. 11 § 1 k.p.n. kwestia właściwości sądu, zarówno rzeczowej jak i miejscowej, ulega rozpoznaniu z urzędu w każdym stanie sprawy w toku całego postępowania, a więc również w instancji kasacyjnej przy czym sąd wyższej instancji powinien brać pod uwagę nie tylko swoją właściwość, lecz również właściwość sadów niższych instancji. 2. Dopuszczalność łącznego rozpoznania

Orzeczenie SN z dnia 20 września 4 października 1949 r., sygn. C 1222/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Postanowienie sądu wydane w trybie postępowania niespornego od którego służy środek odwoławczy, nie staje się prawomocne, jeżeli sąd nie dopełni wynikającego z art. 32 § 2 k.p.n. obowiązku doręczenia postanowienia wraz z uzasadnieniem wszystkim uczestnikom postępowania z wyjątkiem tych, którzy byli obecni na posiedzeniu, na którym zapadło postanowienie, i zrzekli się doręczenia.

Orzeczenie SN z dnia 13 września 1949 r., sygn. C 1262/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

1. Przepis art. 49 ust. 1 pr. o akt. st. cyw. należy rozumieć w ten sposób, że unieważnieniu ulega akt stanu cywilnego stwierdzający zdarzenie nieprawdziwe, które w rzeczywistości nie zaszło; natomiast akt stanu cywilnego, który stwierdza nieprawdziwe niektóre dane, jest aktem błędnie zredagowanym i podlega tylko sprostowaniu. 2. Sprostowanie w akcie urodzenia - nie błędnie, lecz rzekomo świadomie

Orzeczenie SN z dnia 31 sierpnia 1949 r., sygn. C 1147/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

1. Ustalenie treści aktu urodzenia w trybie sadowym, wskazanym w przepisie art. 34 prawa o aktach stanu cywilnego, Może nastąpić wyłącznie w tym przypadku, gdy urodzenie miało miejsce na obszarze Polski. 2. Jeżeli akt stanu cywilnego nie został w ogóle za granicą sporządzony, uzyskanie rejestracji w polskich księgach stanu cywilnego urodzeń i zgonów, które nastąpiły za granicą, oraz małżeństw zawartych

Orzeczenie SN z dnia 27 sierpnia 1949 r., sygn. C 70/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

I. W myśl art. 70 pr. spadk. z drogi procesu cywilnego korzystać może także uczestnik postępowania niespornego i może w ten sposób podważyć skuteczność postanowienia zapadłego w postępowaniu niespornym. II. Możliwość wytoczenia powództwa z art. 70 pr. spadk. nie wyłącza dopuszczalności wznowienia postępowania o stwierdzenie praw do spadku.

Orzeczenie SN z dnia 4 sierpnia 1949 r., sygn. C 1058/49

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1949

Upływ terminu dwuletniego, przewidzianego w art. 183 post. spadkowego, przypada w dniu 3 stycznia 1949 r. Uzasadnienie.