Orzeczenie SN z dnia 19 października 1949 r., sygn. C 4/49

1.  W postępowaniu niespornym z mocy art. 11 § 1 k.p.n. kwestia właściwości sądu, zarówno rzeczowej jak i miejscowej, ulega rozpoznaniu z urzędu w każdym stanie sprawy w toku całego postępowania, a więc również w instancji kasacyjnej przy czym sąd wyższej instancji powinien brać pod uwagę nie tylko swoją właściwość, lecz również właściwość sadów niższych instancji.

2.  Dopuszczalność łącznego rozpoznania w jednym postępowaniu kilku wniosków o stwierdzenie praw do spadku oceniać należy na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 69 pkt 2 i art. 208 k.p.c. w związku z art. 4 k.p.n. W świetle tych przepisów dopuszczalność połączenia w jednym postępowaniu kilku wniosków o stwierdzenie praw do kilku spadków jest uzależniona od tego, czy właściwość sadu uzasadniona jest dla każdego wniosku z osobna.