Orzeczenie SN z dnia 25 października 1949 r., sygn. C 1264/49

1.  Jeżeli osoba trzecia zobowiązuje się w umowie zawartej z dłużnikiem wstąpić w jego miejsce w stosunek zobowiązaniowy, brak oświadczenia wierzyciela, że zgadza się na zmianę

dłużnika, nie ma wpływu na skuteczność umowy, a ma jedynie ten skutek, że do czasu wyrażenia takiej zgody dotychczasowy dłużnik nie zostaje zwolniony.

2.  Wymaganie w art. 187 k.z. formy piśmiennej do zezwolenia wierzyciela na zamianę dłużnika oznacza tylko, że w razie sporu niedopuszczalny jest dowód ze świadków bez zgody stron.

3.  Pozew wierzyciela przeciwko nowemu dłużnikowi o zapłatę długu należy uważać za zgodę wierzyciela na przejęcie długu, wyrażoną w formie piśmiennej.