Policjantowi przywróconemu do służby przysługuje droga sądowa do dochodzenia roszczenia o utracone korzyści w postaci różnicy pomiędzy uposażeniem, które otrzymałby, gdyby pełnił służbę a świadczeniem za okres pozostawania poza służbą, wypłaconym na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn.: Dz.U. 2011 r., Nr 287, poz. 1687).
Ubiegać się o stanowisko prokuratora można się jedynie do czasu ukończenia wieku, o którym mowa w art. 62a ust. 1 ustawy o prokuraturze w związku z art. 69 § 1 i § 1a u.s.p. Inaczej rzecz ujmując, nieosiągnięcie tego wieku jest warunkiem powołania na stanowisko prokuratora w rozumieniu art. 65a ust. 3 ustawy o prokuraturze.
Przepis art. 94b ust. 1 pkt 2 ustawy o prokuraturze, odwołujący się do obowiązków aplikanta, należy bowiem czytać łącznie z art. 14 ust. 1 tej ustawy, który wprowadza wymóg legitymowania się przez aplikanta nieskazitelnym charakterem. W świetle wyżej powołanych regulacji prawnych, za aplikanta rażąco naruszającego swoje obowiązki, należy uznać osobę, która utraciła przymiot nieskazitelności charakteru
Wymaganie istnienia zewnętrznej przyczyny wypadku tłumaczy się jako konieczność, by pochodziła "z zewnątrz" organizmu poszkodowanego; inaczej mówiąc, by skutek nie był wyłącznie rezultatem zadziałania przyczyn wewnętrznych, rozumianych zawsze jako samoistne schorzenia istniejące wewnątrz organizmu pracownika. W tym znaczeniu wypadek może być spowodowany każdym czynnikiem, nie wykluczając działań samego
1. Wykładnia art. 62a ust. 1, 2 i 3 ustawy o prokuraturze, prowadzi do uznania za regułę przejścia prokuratora w stan spoczynku z dniem ukończenia przez niego 67 roku życia albo po osiągnięciu wieku niższego, który odpowiada wiekowi emerytalnemu określonemu w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Podstawą uznaniowej decyzji Prokuratora Generalnego odmawiającej wyrażenia
Przedmiotem ochrony przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. - w pewnych sytuacjach, wynikających z okoliczności danej sprawy - jest własność (lub inne prawa majątkowe), a właściciel rzeczy (dysponent prawa majątkowego) może być podmiotem bezpośrednio pokrzywdzonym przestępstwem paserstwa umyślnego.
Użyte w art. 82 § 1 k.k. wyrażenie "nie odwołano warunkowego zwolnienia" odnosi się do sytuacji, gdy w okresie próby i w ciągu 6 miesięcy od jej zakończenia nie wydano prawomocnego postanowienia sądu w tym przedmiocie.
"Potrzeba" wznowienia postępowania, o której mowa w art. 540 § 3 k.p.k., może dotyczyć nie tylko postępowania w sprawie, do której odnosi się rozstrzygnięcie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka o naruszeniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, ale także do innych postępowań karnych, w których zaistniało naruszenie postanowień Konwencji tożsame w układzie okoliczności faktycznoprawnych
Przepis art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247) ma zastosowanie także w sytuacji orzeczenia podlegającej wykonaniu kary łącznej, obejmującej karę pozbawienia wolności wymierzoną za przestępstwo, stanowiące według tej ustawy wykroczenie.
Na postanowienie w przedmiocie zastosowania art. 50 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247) przysługuje zażalenie per analogiam do art. 420 § 4 k.p.k.
Celem unormowania wynikającego z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej jest pomoc funkcjonariuszowi w zaspokojeniu potrzeb jego mieszkaniowych. Wstępnym warunkiem osiągnięcia tego celu jest zaciągnięcie przez funkcjonariusza zobowiązania finansowego prowadzącego do nabycia prawa do lokalu. Pomoc finansowa oznacza udział w kosztach wykonania tego zobowiązania. W związku
Dla oceny, czy funkcjonariuszowi Służby Więziennej przysługuje uprawnienie do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, o jakiej mowa w art. 171 pkt 2 ustawy o Służbie Więziennej , istotne znaczenie ma w pierwszej kolejności, czy takie prawo przysługuje mu w dacie uzyskania statusu funkcjonariusza Służby Więziennej w służbie stałej, tj. czy w tej dacie ma on zaspokojone potrzeby mieszkaniowe
