Koszty egzekucji podatkowej
Otrzymanie ostatecznej decyzji organu odwoławczego nie zamyka podatnikowi drogi do dochodzenia swoich praw. Może to zrobić, występując ze skargą do sądu administracyjnego. Jednak aby sąd rozpatrzył złożoną przez niego skargę, muszą być spełnione liczne warunki formalne. Niedopełnienie któregoś z nich spowoduje, że skarga zostanie odrzucona.
Wyrok w sprawie, wydany przez WSA, nie zamyka możliwości obrony naszych praw. Środkiem odwoławczym od wyroku, lub postanowienia kończącego postępowanie, jest skarga kasacyjna wnoszona do NSA. Wniesienie skargi jest jednak bardzo sformalizowane. Wymagane jest spełnienie licznych warunków.
1. Skoro ustawodawca w postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie wprowadził - wzorem procedury cywilnej - zwolnienia od opłat sądowych Skarbu Państwa oraz instytucji państwowych /których zadanie nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej/, to oznacza, że podmioty te powinny uwzględniać w swojej działalności koszty niezbędne do prowadzenia postępowań sądowych, albowiem w przeciwnym wypadku
Jeżeli obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w art. 64 par. 1 pkt 4 i par. 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ powstał z chwilą dokonania zajęcia u dłużnika zajętej wierzytelności /par. 9 pkt 2 i par. 10 cyt. wyżej art. 64/ to podstawę ustalenia ich wysokości stanowi kwota egzekwowanej należności w tej samej chwili.
1) W ramach zarzutów naruszenia prawa materialnego, skarżąca nie może skutecznie powoływać się na błędne (kwestionowane przez stronę) ustalenie faktu.2) Umowy sprzedaży dotyczące rzeczy ze składu celnego, utworzonego na podstawie ustawy- Prawo celne, również podlegają opłacie skarbowej, gdyż w rozumieniu ustawy o opłacie skarbowej towary sprzedawane ze składu celnego niewątpliwie nie znajdują się za
W przypadku decyzji organu podatkowego o zabezpieczeniu na majątku podatnika różnicy pomiędzy przybliżoną kwotą zobowiązania podatkowego a kwotą wynikającą z deklaracji podatkowych /art. 33 par. 1 i par. 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ należy pobierać wpis stały w wysokości 500 zł., stosownie do par. 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia
1. Przytaczając podstawę kasacyjną strona winna wskazać przepis konkretnego aktu prawnego, ze wskazaniem jednostki redakcyjnej. Zarzucając naruszenie prawa materialnego, winna wskazać formę tego naruszenia, przy czym zauważyć należy, że obie formy naruszenia nie mogą wystąpić jednocześnie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 grudnia 2005 r., sygn. akt l FSK 423/05,opub. w Systemie
Przesłanki umożliwiające Sądowi wstrzymanie zaskarżonej decyzji zostały określone w art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania jest więc wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających. Argumentacja takiego wniosku musi więc być odpowiednia
1. Odnosząc się do zarzutów naruszenia przepisów Ordynacji podatkowej należy zwrócić uwagę, że podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania, należy w skardze kasacyjnej wskazać przepisy procedury sądowej. Dlatego zarzut taki może być uznany za skuteczny tylko wtedy, gdy następuje wskazanie konkretnych przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. 2. Artykuł ten w § 1
1. Jeżeli sąd administracyjny dokonuje samodzielnie ustaleń odmiennych od ustaleń organów podatkowych to obowiązany jest wziąć pod uwagę cały materiał dowodowy znajdujący się w aktach sprawy, gdyż obliguje go do tego wskazany art. 133 § 1 ustawy p.p.s.a. 2. Art. 141 § 4 ustawy p.p.s.a. określający składniki uzasadnienia wyroku w sformułowaniu zwięzłe przedstawienie stanu sprawy" nakazuje przyjąć zarówno
1. Tak sformułowany zarzut nie może być rozpatrzony przez NSA, który jest związany granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.ps.a.), z uwagi na to, że - wbrew wymogowi zawartemu w art. 176 p.p.s.a. - nie został on w ogóle uzasadniony zarówno w skardze kasacyjnej, jak i w piśmie ją uzupełniającym. Jak również dotyczy naruszenia art. 166 § 1 o.p., ale bez odniesienia do któregokolwiek wskazanego przepisu
1. Sąd w zaskarżonym wyroku oceniał zaskarżoną decyzję właśnie z punktu widzenia rozpatrzenia przez organ administracji przesłanek stwierdzenia nieważności z art. 247 § 1 o.p. Podkreślono przy tym, że istotą stwierdzenia nieważności decyzji jest to, aby przesłanka będąca przyczyną stwierdzenia nieważności istniała już w chwili wydania tej decyzji, czego w konkretnej sprawie nie wykazano. Stwierdzono
1. Art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 1 ustanowiły zasadę opodatkowania wszelkich emerytur bez względu na datę nabycia do nich prawa, a art. 52 ust. 4 dotyczy jedynie emerytur, które powinny być lecz nie zostały wypłacone do dnia 31 grudnia 1991 roku. 2. Wyłączeniu z opodatkowania nie podlegały świadczenia emerytalne przysługujące (należne) za okresy po tej dacie, a więc nawet i te, które w skutek
1. W myśl art. 122 Ordynacji podatkowej nie można wymagać od organów podatkowych podjęcia w toku postępowania działań, które z obiektywnego punktu widzenia są niewykonalne. W taki sposób zakwalifikować należy zadanie w postaci ustalenia, czy wystawca faktur uwzględnił podatek wynikający z tych faktur w deklaracjach na podatek od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe w sytuacji, gdy dysponuje