Jeżeli wojewódzki sąd administracyjny w zawiadomieniu o rozprawie informuje stronę o tym, że jej obecność nie jest obowiązkowa, to konsekwentnie powinien pouczyć ją, że na rozprawie może zapaść wyrok, który nie będzie podlegał doręczeniu, a którego zaskarżenie będzie możliwe po uprzednim złożeniu wniosku o jego uzasadnienie w terminie 7 dni od ogłoszenia tego wyroku /art. 6 w związku z art. 107 i art
Wpis od skargi w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego należy ustalić zgodnie z treścią par. 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/, tj. na kwotą 200 zł.
Wydane na podstawie art. 185 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych /Dz.U. nr 19 poz. 177 ze zm./ postanowienie Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych o zwrocie odwołania wykonawcy od oddalenia lub odrzucenia protestu przez zamawiającego podlega zaskarżeniu do wojewódzkiego sądu administracyjnego jako postanowienie kończące postępowanie w sprawie o udzielenie zamówienia
1. Przepis art. 250 par.1 i 2 KPC stanowi, że jeżeli dokument znajduje się w aktach organu państwowego, wystarczy przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ odpis lub wyciąg z dokumentu. Udzielenia odpisu lub wyciągu zażąda sąd, jeżeli strona sama uzyskać go nie może. 2. Do zarzutów na zarządzenie zabezpieczenia stosuje się odpowiednio art. 33 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji
Postępowanie i postanowienia z art. 34 par. 1 ustawy z dnia 17 VI 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. , Dz. U. z 2002 r., Nr 110, poz. 968 ze zm.) są bezprzedmiotowe, gdy wierzyciel i organ egzekucyjny to ta sama jednostka organizacyjna (ten sam podmiot).
Stwierdzenie nieważności decyzji wywiera skutki od samego początku /ex tunc/, co oznacza, że wada decyzji, jak i stan nieważności zaistniały w dacie wydania decyzji, a nie pojawiły się w późniejszym czasie. Organ wydający decyzję stwierdza wadliwości już istniejące wcześniej, a więc ze skutkiem wstecznym, od daty wydania wadliwej decyzji i w takim też czasie pozbawia ją domniemania ważności /legalności
Związanie NSA granicami skargi kasacyjnej wynikające z art. 183 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oznacza, iż kierunek i zakres badania legalności zaskarżonego orzeczenia, wyznacza strona wnosząca skargę kasacyjną. Konsekwencją powyższego jest również to, że Sąd nie może uzupełniać i domniemywać treści podstaw skargi kasacyjnej oraz jej wniosków wypowiadając się wyłącznie
1. Do przepisów regulujących postępowanie przed sądami administracyjnymi nie zostało wprowadzone unormowanie zwalniające organizacje pożytku publicznego od opłat sądowych, o jakim mowa w art. 24 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie /t.j. Dz.U. nr 96 poz. 873/. 2. W obowiązującym stanie prawnym brak jest przepisów przyznających organizacjom pożytku publicznego
Za kryterium kontroli aktów administracji publicznej przez sądy administracyjne należy uznać prawo materialne niesprzeczne z Konstytucją lub ustawami. Jeśli jakiś akt indywidualny nie znajduje oparcia w tak rozumianym prawie, to znaczy, że jest wydany z naruszeniem prawa materialnego. Bowiem brak normy prawa materialnego zgodnej z Konstytucją nie pozwala sędziemu na akceptację aktu indywidualnego,
Art. 239 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zawiera katalog przypadków, w których strona podlega ustawowemu zwolnieniu od kosztów postępowania. W pkt 1 lit. "a" ustawodawca przewidział takie zwolnienie dla strony skarżącej działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Co prawda przepis
1. Nie można równocześnie zarzucać naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. 2. Błędne zastosowanie /bądź nie zastosowanie/ przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa
Uchwała Rady Izby Komorniczej podjęta na podstawie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji /Dz.U. nr 133 poz. 882 ze zm./, której przedmiotem jest wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko komornikowi, nie podlega kognicji sądu administracyjnego.
Uchybienie terminu do złożenia zarzutów powoduje bezskuteczność czynności zobowiązanego, chyba że wystąpi on o przywrócenie terminu stosownie do art. 58 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego.
Brak wskazania w jaki sposób Wojewódzki Sąd Administracyjny naruszył przepisy, jak również tego, jaki wpływ miało to naruszenie na wynik sprawy, uniemożliwia, w świetle zasady związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej, rozpoznanie merytoryczne zarzutów.
Jeżeli strona twierdzi, że podatkowy organ odwoławczy wadliwie ustalił, że uchybienie terminu nastąpiło na skutek braku staranności /niedbalstwa/ ze strony podatnika /jego pełnomocnika/, to powinna podnieść zarzuty naruszenia odpowiednich przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, polegające na niedostrzeżeniu przez
1. Art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. stanowi, że Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeśli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W sytuacji więc gdy wnoszący skargę kasacyjną zamierzał wykazać naruszenie przez Sąd tego przepisu procedury sądowoadministracyjnej
Przedmiotem oceny prawnej, o jakiej mowa w art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271/, mogą być zarówno przepisy prawa materialnego, jak i przepisy postępowania.
Jeżeli organ, do którego strona zwróciła się o załatwienie sprawy, uznał się za niewłaściwy i przekazał podanie w drodze postanowienia na podstawie art. 65 par. 1 Kpa innemu organowi, organ, któremu podanie przekazano ostatecznym postanowieniem, jeżeli uzna, że nie jest organem właściwym, nie może wydać postanowienia o przekazaniu podania organowi, od którego je otrzymał, lecz powinien wystąpić do
Przesłanki w postaci wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o których mowa w art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt
Udzielenie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji nakazującej cudzoziemcowi opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 128 poz. 1176 ze zm./ do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie decyzji odmawiającej
1. Przy formułowaniu wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego lub sporu o właściwość trzeba uwzględnić przede wszystkim dwa następujące założenia: po pierwsze wystąpienie z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu musi być poprzedzone ustaleniami i rozważaniami pozwalającymi na stwierdzenie, że przy wykorzystaniu wszelkich metod wykładni organ, do którego wpłynęło żądanie rozpoznania sprawy, nie jest
Przepisy art. 22 par. 2 Kpa oraz art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ uzasadniają rozstrzyganie przez sąd administracyjny sporu kompetencyjnego między organem jednostki samorządu terytorialnego a organem administracji rządowej co do tego, który z tych organów jest właściwy do przedstawienia stanowiska w trybie
Powstanie zobowiązania podatkowego za rok podatkowy oznacza, że z tą chwilą zobowiązanie podatkowe z tytułu zaliczek na podatek traci swój byt prawny, a więc sytuację, w której organ podatkowy nie tylko, że nie może ustalić innej wysokości zaliczek niż zadeklarowana ale i nie może też tych zaliczek egzekwować.
Przepis art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ ma zastosowanie również w sprawach, w których podejmowane są akty i czynności, wymienione w art. 3 par. 2 pkt 4 tej ustawy, dotyczące uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa.
