Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2005 r., sygn. I FSK 339/05

1. Art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. stanowi, że Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeśli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W sytuacji więc gdy wnoszący skargę kasacyjną zamierzał wykazać naruszenie przez Sąd tego przepisu procedury sądowoadministracyjnej w stopniu, o którym mowa w art. 174 pkt 2 P.p.s.a., to powinien powiązać art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. z uchybieniami procesowymi, dotyczącymi dokonanej przez Sąd oceny zastosowania przez organy podatkowe przepisów postępowania podatkowego.
2. Jeśli wnoszący skargę kasacyjną nie wskaże właściwie podstawy kasacyjnej to Sąd drugiej instancji, będąc związany granicami skargi kasacyjnej, nie może na podstawie samej tylko treści uzasadnienia, podstawy tej uzupełnić.

Przedmiotem skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2004 r. sygn. akt SA/Sz 1154/03. Wyrokiem tym Sąd, po rozpoznaniu sprawy ze skargi P Sp. z o.o. w S następcy prawnego K Sp. z o.o. w S na decyzję Izby Skarbowej Szczecinie z dnia 29 kwietnia 2003 r., dotyczącą odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Skarbowego w Szczecinku z dnia 29 kwietnia 2002 r. w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za czerwiec 1997 r. w wysokości 11.220,00 zł, uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą j ą decyzję tej Izby Skarbowej z dnia 11 kwietnia 2004 r.

W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd przedstawił stan sprawy.

Podał, że we wniosku z dnia 19 marca 2003 r. o stwierdzenie nieważności decyzji organu pierwszej instancji z dnia 29 kwietnia 2002 r. w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za czerwiec 1997 r. spółka zarzuciła orzeczeniu w tej części rażące naruszenie art. 68 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, ze zm.), zwanej dalej w skrócie ?Ordynacja podatkowa" poprzez jego niezastosowanie, art. 120 Ordynacji podatkowej poprzez wydanie decyzji w tej części mimo przedawnienia prawa do jej wydania i tym samym naruszenia zasady praworządności, a także naruszenie art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez naruszenie zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, w szczególności poprzez wydanie decyzji w części ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego wbrew przepisom prawa i działanie w ten sposób na niekorzyść spółki P