1. Przepisy ustawy z dnia 2.X.03 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934 ze zm.) są przepisami bezwzględnie obowiązującymi, wobec czego umowy mające na celu dostarczenie wytwórcy lub producentowi komponentów lub biokomponentów sprzecznie z przepisami ustawy są nieważne. 2. Niedopuszczalne jest wprowadzenie do toku wytwarzania biopaliw lub
Przepisowi art. 8 ust. 1 Prawa energetycznego a w szczególności zawartemu w nim pojęciu strony nie można w drodze wykładni rozszerzającej nadać znaczenie umożliwiające zainicjowanie postępowania administracyjnego przez podmiot, który wprawdzie nie ma roszczenia bezpośrednio do przedsiębiorstwa, które wstrzymało dostarczanie energii, ale jest żywotnie zainteresowany tym ażeby energia była dostarczona
1. Zaistnienie awarii powodującej określoną przerwę w wykonywaniu obowiązku przedsiębiorstwa energetycznego zaopatrywania w energię nie jest wystarczająco pewnym weryfikatorem obowiązku utrzymania w należytym stanie technicznym obiektów, instalacji i urządzeń [art. 56 ust. 1 pkt 10 Prawa energetycznego]. 2. Jeżeli jest w sprawie kwestia sporna wymagająca wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 k.p.c.)
Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne wyznaczyło błędnie termin dodatkowy na uiszczenie zaległości, lecz dostarczanie energii wstrzymało po upływie terminu obliczonego zgodnie z art. 6 ust. 3a Prawa energetycznego, to wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej nie było nieuzasadnione.
Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne wyznaczyło błędnie termin dodatkowy na uiszczenie zaległości, lecz dostarczanie energii wstrzymało po upływie terminu obliczonego zgodnie z art. 6 ust. 3a Prawa energetycznego, to wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej nie było nieuzasadnione.
Na przedsiębiorstwo energetyczne nie można nałożyć kary pieniężnej, jeżeli naruszenie obowiązków wynikających z Prawa energetycznego nie jest rezultatem jego zachowania (działania lub zaniechania), lecz niezależnych od niego, pozostających poza jego kontrolą okoliczności o charakterze zewnętrznym, uniemożliwiających nie tyle przypisanie przedsiębiorstwu energetycznemu winy umyślnej lub nieumyślnej,
Przepis art. 9a ust. 8e Prawa energetycznego modyfikuje zakres zastosowania art. 9a ust. 8d Prawa energetycznego w ten sposób, że przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej może zwolnić się z obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 8 pkt 1 Prawa energetycznego, przedstawiając do umorzenia świadectwo pochodzenia z kogeneracji uzyskane dla energii objętej umowami długoterminowymi
Uprzywilejowanie wytwórców energii z kogeneracji objętych umowami długoterminowymi występuje jedynie wówczas, gdy wytwórcy ci uzyskują przychód ze sprzedaży świadectw pochodzenia energii z kogeneracji. Brak takiego uprzywilejowania w sytuacji, gdy świadectwo uzyskane dla określonej ilości energii, umarzane jest na rzecz wytwórcy tej energii w celu wykonania ciążącego na nim obowiązku, o którym mowa
Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej może zwolnić się z obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 8 pkt 1 Prawa energetycznego przedstawiając do umorzenia świadectwo pochodzenia z kogeneracji, uzyskane dla energii objętej umowami długoterminowymi.
Przepis art. 9a ust. 8e Prawa energetycznego należy rozumieć w ten sposób, że ogranicza on zakres zastosowania art. 9a ust. 8d Prawa energetycznego w ten sposób, że ten ostatni przepis nie dotyczy wytwórcy energii w kogeneracji, który uzyskał świadectwo pochodzenie energii z kogeneracji dla wytworzonej przez siebie energii i przedstawia je Prezesowi URE do umorzenia celem wykonania obowiązku ciążącego
Bezprawne pozbawienie wielodzietnej rodziny prądu elektrycznego na kilka lat z jednej strony świadczy o znacznym stopniu winy po stronie przedsiębiorstwa energetycznego, z drugiej zaś o dużej intensywności naruszenia dóbr osobistych związanego z pozbawieniem możliwości korzystania z wielu przejawów współczesnej cywilizacji.
Właściciel nieruchomości może złożyć wniosek o ustanowienie służebności przesyłu także wówczas, gdy jedyną przyczyną odmowy zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu jest spór co do wysokości wynagrodzenia [art. 3052 k.c.].
Nawet, gdyby z jakichś względów można było uznać, że istniała dorozumiana umowa zezwalająca przedsiębiorstwu na bezpłatne korzystanie z nieruchomości w zakresie odpowiadającym służebności przesyłowej, to najpóźniej od chwili, gdy właściciel sprzeciwił się takiemu korzystaniu z jego nieruchomości, nie można mówić o istnieniu po stronie przedsiębiorstwa przesyłowego dobrej wiary.
Przepis art. 9a ust. 8e Prawa energetycznego należy rozumieć w ten sposób, że ogranicza on zakres zastosowania art. 9a ust. 8d Prawa energetycznego w ten sposób, że ten ostatni przepis nie dotyczy wytwórcy energii w kogeneracji, który uzyskał świadectwo pochodzenie energii z kogeneracji dla wytworzonej przez siebie energii i przedstawia je Prezesowi Urzędu do umorzenia, celem wykonania obowiązku ciążącego
Przepis art. 9a ust. 8e ustawy Prawo energetyczne należy rozumieć w ten sposób, że ogranicza on zakres zastosowania art. 9a ust. 8d ustawy Prawo energetyczne w ten sposób, że ten ostatni przepis nie dotyczy wytwórcy energii w kogeneracji, który uzyskał świadectwo pochodzenie energii z kogeneracji dla wytworzonej przez siebie energii i przedstawia je Prezesowi Urzędu do umorzenia celem wykonania obowiązku
1. Przedsiębiorstwo energetyczne może uniknąć kary [z art. 56 Prawa energetycznego], gdy wykaże że obiektywne okoliczności danej sprawy uniemożliwiają mu przypisanie naruszenia przepisów ustawy z uwagi na podjęte działania o charakterze ostrożnościowo-prewencyjnym. Do takich okoliczności należy wprowadzanie do obrotu paliwa pochodzącego od renomowanego dostawcy, którego zgodność z obowiązującymi w
Kara pieniężna wymierzana przez Prezesa URE na podstawie art. 56 Prawa energetycznego spełnia cele represyjne za niezastosowanie się do bezwzględnie obowiązujących wymagań tego Prawa, a ponadto prewencyjnie zmierza do wymuszenia na ukaranych przedsiębiorstwach energetycznych przestrzegania tych imperatywnych reguł w przyszłości. Dlatego legalności wymierzenia kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust
Za działające w dobrej wierze uznane może być przedsiębiorstwo energetyczne, będące posiadaczem służebności, które pozostaje w błędnym, ale usprawiedliwionym konkretnymi okolicznościami przeświadczeniu o przysługującym mu prawie do korzystania z cudzej nieruchomości. Stan taki obejmować musi cały okres eksploatacji urządzeń, nawet po zmianie właściciela nieruchomości, zaistniałej po uchyleniu zasady
Przepis art. 18 ustawy nowelizacyjnej nie wprowadza wymogu istnienia (obowiązywania) taryfy w chwili wejścia w życie ustawy z dnia 4 marca 2005 r. (tj. w dniu 5 maja 2005 r.). Mogą być one wprowadzone do obrotu prawnego przez przedsiębiorstwa energetyczne także i po tej dacie. Taryfy przedsiębiorstw energetycznych, obowiązujące w dniu wejścia w życie rozporządzenia (w sierpniu 2007 r.) lub zatwierdzone
Zaprzestanie stosowania praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów polega na zastosowaniu się przez przedsiębiorcę do dyspozycji przepisów, na naruszeniu których oparto zarzut bezprawności zachowania zakwalifikowanego jako taka praktyka. W przypadku praktyk polegających na posługiwaniu się w obrocie wzorcami umownymi zawierającymi niedozwolone postanowienia umowne, bądź postanowienia sprzeczne
Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, po rozpoznaniu na podstawie art. 47946 pkt 2 k.p.c. zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki odmawiając wydania świadectwa pochodzenia energii elektrycznej, o którym mowa w art. 9l ust 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (tekst jednolity: Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), wydaje orzeczenie
