Pojęcie interesu prawnego stanowiącego przesłankę żądania unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./ jest tożsame z pojęciem interesu prawnego, o którym mowa w art. 28 Kpa.
Kontrolując pod względem zgodności z prawem materialnym i przepisami proceduralnymi zaskarżoną decyzję Urzędu Patentowego w sprawach, o których mowa w art. 255 w związku z art. 318 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej /Dz.U. 2001 nr 49 poz. 508/ Naczelny Sąd Administracyjny nie jest związany wcześniejszą oceną prawną i wskazaniami Komisji Odwoławczej przy Urzędzie
"Jednorodzajowość" towarów, o której mowa w ustawie o znakach towarowych, nie może być interpretowana jako ich "identyczność". O jednorodzajowości towarów decyduje przede wszystkim to, czy nabywcy mogą sądzić, że towary wytwarzane są przez to samo przedsiębiorstwo, a jednym z istotnych kryteriów określenia przynależności towarów do jednego rodzaju są warunki zbytu towarów.
Oznaczenie geograficzne może być zarejestrowane jako znak towarowy, jeżeli w rezultacie długotrwałego używania przez jedną firmę uzyskał, tak zwaną wtórną zdolność odróżniającą jako znak towarowy.
Rejestracja przez przedsiębiorcę znaku towarowego, którego elementem jest znak towarowy konkurenta, funkcjonującego na rynku od wielu już lat, pozwala na przyjęcie domniemania, że wspomniany przedsiębiorca świadomie naruszył cudze prawo własności, a także i zasady współżycia społecznego. Tym samym istnieją uzasadnione podstawy do unieważnienia prawa z rejestracji na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z
Wynalazek chroniony patentem /w granicach jego zastrzeżeń/ można uznać za nadający się do stosowania w rozumieniu art. 10 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości /Dz.U. 1993 nr 26 poz. 117 ze zm./, jeżeli spełnia on kryterium zdolności jego urzeczywistnienia /uzyskanie wytworu lub sposobu wytwarzania/ w jakiejkolwiek działalności przemysłowej, w sposób powtarzalny z jednakowym rezultatem
Przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym do osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ ma zastosowanie do obu przewidzianych w art. 98 ustawy z dnia 19 października 1973 r. o wynalazczości /Dz.U. 1993 nr 26 poz. 117 ze zm./ przypadków, w których wypłata wynagrodzenia twórcy projektu wynalazczego wiązała się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności
Reklama jest częścią kosztów dystrybutora, które zwracane są w toku działalności handlowej w rezultacie zwiększonej sprzedaży.
Mimo wykorzystania w znaku towarowym elementów zapożyczonych z przepisów prawnych, norm technicznych czy stanu wiedzy znak ten posiada zdolność rejestracyjną, o ile posiada funkcję oznaczenia pochodzenia towaru, pozwalając tym samym przeciętnemu odbiorcy na identyfikowanie z określonym przedsiębiorcą towarów oznaczanych wspomnianym znakiem.
Mimo wykorzystania w znaku towarowym elementów zapożyczonych z przepisów prawnych, norm technicznych czy stanu wiedzy znak ten posiada zdolność rejestracyjną, o ile posiada funkcję oznaczenia pochodzenia towaru, pozwalając tym samym przeciętnemu odbiorcy na identyfikowanie z określonym przedsiębiorcą towarów oznaczanych wspomnianym znakiem.
Unieważnienie prawa z rejestracji wzoru zdobniczego nie ma istotnego znaczenia dla kwestii istnienia przesłanek dla unieważnienia takiego samego znaku towarowego, a to z uwagi na odmienne funkcje, jakie pełnią w obrocie te rejestracje, a także inne przesłanki dla unieważnienia praw wynikających z tych rejestracji.
Decyzję administracyjną wydaną przez organ kolegialny podpisują wszyscy członkowie tego organu. Wymagania tego nie spełnia podpisanie przez wszystkich członków organu kolegialnego protokołu z posiedzenia organu, zawierającego treść rozstrzygnięcia. Decyzja niepodpisana przez wszystkie osoby biorące udział w jej wydaniu narusza rażąco przepis art. 107 par. 1 Kpa i przez to jest dotknięta nieważnością
W postępowaniu o unieważnienie znaku towarowego, w razie istniejącego w tym przedmiocie sporu, Urząd Patentowy nie może bez przeprowadzenia dowodu, z powołaniem się na art. 77 par. 4 Kpa przyjąć, że powszechnie znany znak innego przedsiębiorcy stanowił przeszkodę dla rejestracji znaku towarowego dla oznaczania podobnych towarów i tylko na tej podstawie unieważnić wcześniej zarejestrowany znak towarowy
Jeżeli na bazie majątkowo-organizacyjnej byłego przedsiębiorcy utworzono, w wyniku jego podziału, dwóch lub więcej przedsiębiorców, wyposażonych przez organ założycielski w prawo używania znaku towarowego byłego przedsiębiorcy, stanowiącego jednocześnie element nazwy tych przedsiębiorców, rejestracja tego znaku towarowego na rzecz jednego z przedsiębiorców narusza art. 8 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia
Z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17/ wynika, że rejestracja znaku podobnego do zarejestrowanego dla podobnych towarów /usług/ jest niedopuszczalna, jeżeli podobieństwo znaków i towarów /usług/ jest tego rodzaju, że może dojść do wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów /usług/. Podstawowe znaczenie ma różnica w postrzeganiu
Kwestię podobieństwa przeciwstawionych znaków towarowych przesądza Urząd Patentowy w postępowaniu administracyjnym i spornym, kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 80 Kpa. Cytowany przepis stosownie do art. 37 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./, ma zastosowanie na gruncie tej ustawy. Zasada swobodnej oceny dowodów nie oznacza jednakże
Wymaganie dokonywania czynności urzędowych w języku polskim obowiązuje również w przypadku podejmowania przez Urząd Patentowy RP decyzji w sprawie uznania skutków międzynarodowej rejestracji znaku towarowego.
I. Strona postępowania przed Urzędem Patentowym, działającym w trybie postępowania spornego, może zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania. II. Uczestnikowi postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie przysługuje zwrot kosztów postępowania sądowego.
