Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2002 r., sygn. II SA 4031/01

"Jednorodzajowość" towarów, o której mowa w ustawie o znakach towarowych, nie może być interpretowana jako ich "identyczność". O jednorodzajowości towarów decyduje przede wszystkim to, czy nabywcy mogą sądzić, że towary wytwarzane są przez to samo przedsiębiorstwo, a jednym z istotnych kryteriów określenia przynależności towarów do jednego rodzaju są warunki zbytu towarów.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Józefa M. na decyzję Prezesa Urzędu Patentowego w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z 20 stycznia 2000 r. (...), wydaną na podstawie art. 49 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz. U. nr 5 poz. 17 ze zm./, Urząd Patentowy działający w trybie postępowania spornego, po rozpatrzeniu na rozprawie wniosku spółki W.A.C. z siedzibą w W., D., Stany Zjednoczone Ameryki /wnioskująca spółka/ przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowemu "M." Józef M. /skarżący/ o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego słownego M. /R-105854/, unieważnił to prawo.

Z akt sprawy wynika, że spółka W.A.C. wystąpiła 1 października 1999 r. do Urzędu Patentowego z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego słownego M. /R-105854/, udzielonego na rzecz skarżącego, przeznaczonego do oznaczania towarów w klasie 25, tj.: odzieży wierzchniej, czapek, bluz, kamizelek, kombinezonów, kurtek, koszul męskich, spodni, spódnic i pasków. Zdaniem wnioskującej spółki znak towarowy M. został zarejestrowany z naruszeniem art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o znakach towarowych, ponieważ z datą wcześniejszą, tj. od 12 maja 1992 r. został zarejestrowany na jej rzecz znak towarowy słowny M.-ICK /R-85306/, przeznaczony do oznaczania tego samego rodzaju towarów, tj. odzieży w klasie 25. Zdaniem wnioskującej spółki znaki M. i M.-ICK są do siebie bardzo podobne, gdyż zawierają wspólny człon M. Drobna różnica - końcówka ICK - nie różnicuje tych znaków w wystarczającym stopniu, gdyż w praktyce odbiorca zwraca mniejszą uwagę na końcowe fragmenty słowa, a jego uwagę przyciągają przede wszystkim pierwsze litery i sylaby znaku i one też są przede wszystkim przez niego zapamiętywane. Podobieństwo między znakami stwarza niebezpieczeństwo, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego znaki te mogą być mylone przez potencjalnych odbiorców, którzy przy zakupie towarów oznaczonych znakiem M. mogą być przekonani, że jest to odmiana znaku wnioskującej spółki i że towary oznaczone tym znakiem pochodzą z jej przedsiębiorstwa.