Pojęcie reklamy obejmuje nie tylko rozpowszechnianie informacji o samych usługach i towarach, ale też informacji o miejscach i możliwościach nabycia towarów czy usług. Użyczenie towaru na potrzeby reprezentacji i reklamy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, mimo że sama czynność wydania towaru na podstawie umowy użyczenia nie podlega opodatkowaniu.
Nie każda czynność cywilnoprawna wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, objęta równocześnie zakresem przedmiotowym z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie podlega opłacie skarbowej z mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o
1. Dopiero zapłacenie odsetek od zobowiązań daje możliwość zaliczenia ich do kosztu uzyskania przychodu. Nie należy zapominać, że sama pożyczka czy kredyt są obojętne podatkowo i dopiero zapłacone odsetki od tych umów umożliwiają podatnikowi odliczenie ich od przychodu. 2. Dyskonto weksla można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu dopiero w dacie wykupu weksla, a nie w dacie jego naliczenia przy
Sytuacja najemcy lokalu w stosunku do najemcy innego lokalu w danym budynku jest na gruncie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ podobna do sytuacji członków spółdzielni mieszkaniowych, którym w podobnych sprawach przymiotu strony również się nie przyznaje. Oczywiście nie można wykluczyć - biorąc zwłaszcza pod uwagę treść art. 690 Kc, że w konkretnej sytuacji
Jeżeli umowa cywilna zawarta została na okres dłuższy aniżeli jeden rok podatkowy i z tytułu jej umówionego wykonania w roku podatkowym spełnione zostało tylko jednorazowe świadczenie pieniężne, zapłacona kwota nie stanowi w tym roku podatkowym wykonania renty uprawniającego do odliczenia od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
Nagroda, którą otrzymała skarżąca, nie stanowiła darowizny w rozumieniu art. 888 par. 1 Kc, bowiem nie była świadczeniem nieekwiwalentnym. Nagroda ta stanowiła dodatkowe świadczenie ze strony podmiotu, który uzyskiwał korzyści z tytułu działalności skarżącej przy powstaniu i funkcjonowaniu w Polsce spółki zależnej od podmiotu świadczącego. Do darowizn nie zalicza się także takich świadczeń nieodpłatnych
Nie może budzić wątpliwości, że nagroda będąca wyrazem uznania dla roli, jaką założyciele spółek zależnych od nagradzającej firmy odegrali w osiągnięciu jej sukcesu, zaś prawo do nagrody zostało uzależnione od długości czasu dotychczasowego zatrudnienia w spółkach grupy firmy, a możliwość realizacji nagrody w późniejszym okresie od dalszego zatrudnienia przez jeden z podmiotów zależnych od niej - nie
Stosownie do art. 15 ust. 4 w związku z art. 31 ust. 1 i art. 35 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, w przypadku konieczności rozwiązania umowy najmu z powodu nakazu przeprowadzenia rozbiórki budynku, wymagającego opróżnienia lokali, wynajmujący jest obowiązany zapewnić najemcy opłacającemu czynsz regulowany lokal zamienny oraz
Przy istniejących rozbieżnościach pojęciowych pomiędzy regulacjami dotyczącymi opłaty skarbowej, opartymi na prawie cywilnym, a normami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, które nie respektują regulacji wynikających z kodeksu cywilnego - wyprowadzić należy wniosek o priorytecie regulacji wynikających z ustawy z dnia 31
W stanie prawnym obowiązującym w 1994 r. wyjątki od zasady /art. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ - podlegania umów pożyczek opłacie skarbowej - przewidziane były w art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy o opłacie skarbowej oraz w par. 68 ust. 2 pkt 2 wydanego na podstawie art. 8 tej ustawy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w
Fikcja prawna polegająca na tym, iż przyjęcie przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków; zaś oddanie tych środków może być traktowane na równi z ich sprzedażą, ma zastosowanie wyłącznie do prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług i jej skutki nie rozciągają się na stosunki cywilnoprawne łączące
1. Wadliwy jest pogląd, że niezarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług działalność nie może być opodatkowana tym podatkiem. W każdym przypadku indywidualnie muszą być badane zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe przesłanki wystąpienia obowiązku podatkowego. 2. Prowadzenie opodatkowanej działalności gospodarczej pozwala domniemywać, iż z reguły poczynania o cechach działalności gospodarczej
Spółki, które w 1994 r. i 1995 r. udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, a do takich należała Spółka - pożyczkodawca, nie należały do podmiotów gospodarczych wymienionych w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./. Udzielane przez nie pożyczki nie mogły zatem korzystać ze zwolnienia od opłaty na postawie
1. Rozdzielenie postępowań podatkowych w stosunku do podatników zobowiązanych solidarnie było zgodne z prawem. Z tego powodu w chwili wydawania decyzji określającej pomiędzy zobowiązanymi istniała odpowiedzialność solidarna a to uprawniało do wyboru zobowiązanego co jest równoznaczne z możliwością rozdzielnego prowadzenia postępowań podatkowych. 2. Umowa pożyczki, w związku z którą doszło do wymierzenia
Dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ objęty został tylko taki najem, który nie stanowi działalności gospodarczej wynajmującego.
Co do pożyczek, to chociaż spełniają one wymogi ogólnej definicji przychodu /art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ale uwzględniając fakt, że muszą być spłacone /zwrócone/ w identycznej kwocie - nie mają wpływu na wysokość dochodu podatkowego. Nie można zatem zaliczyć pożyczek do przychodu branego pod uwagę przy ustalaniu
Spółki, które udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, nie mieściły się w kręgu podmiotów gospodarczych w rozumieniu par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705 ze zm./. Oznacza to, iż udzielane przez nie pożyczki nie mogły korzystać ze zwolnienia od opłaty skarbowej na podstawie tego przepisu.
Własność oraz najem są z zasady prawami dziedzicznymi. Zameldowanie dotyka praw najemcy lokalu lub jego właściciela. Z zameldowaniem wiąże się bowiem niekiedy obowiązek ponoszenia zwiększonych opłat za korzystanie z mieszkania oraz wynika z niego domniemanie, iż zameldowany posiada uprawnienia do przebywania w lokalu. Stosownie do art. 30 par. 4 Kpa organ administracyjny po śmierci wnioskodawcy wymeldowania
Nie każda czynność cywilnoprawna wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, objęta równocześnie zakresem przedmiotowym z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie podlegała opłacie skarbowej z mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy
Jeśli chodzi o alternatywny zarzut nieważności umowy pożyczki, to stwierdzić należało iż rozstrzyganie o nieważności czynności cywilnoprawnej, która faktycznie została dokonana nie mieściło się w uprawnieniach organów podatkowych. Wykazanie zaś tej okoliczności mogłoby być podstawą do ubiegania się o zwrot uiszczonej opłaty skarbowej na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia
Umowa pożyczki, w związku z którą doszło do wymierzenia opłaty, nie jest "tego rodzaju" co umowa sprzedaży, dzierżawy czy najmu. Skoro tak, umowa taka jest przedmiotem opłaty stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. 2. Spółki, które w latach 1994 i 1995 udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, a do takich należała
Nie można wyprowadzić wniosku, że każda czynność cywilnoprawna wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, objęta równocześnie zakresem przedmiotowym z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie podlegała opłacie skarbowej z mocy
Nie każda czynność cywilnoprawna wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, objęta równocześnie zakresem przedmiotowym z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie podlegała opłacie skarbowej z mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy
1. Skoro stałe i odpłatne udzielanie pożyczek było czynnością bankową to do wykonywania takich czynności uprawnione były banki oraz jednostki organizacyjne nie będące bankami posiadające upoważnienie ustawowe /art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe - t.j. Dz.U. 1992 nr 72 poz. 359 ze zm./, a także spółki handlowe za zezwoleniem Prezesa NBP. 2. Spółki, które w latach 1994 i
