Wyrok NSA z dnia 28 lipca 2000 r., sygn. III SA 1768/98

Umowa pożyczki, w związku z którą doszło do wymierzenia opłaty, nie jest "tego rodzaju" co umowa sprzedaży, dzierżawy czy najmu. Skoro tak, umowa taka jest przedmiotem opłaty stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

2. Spółki, które w latach 1994 i 1995 udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, a do takich należała skarżąca Spółka z o.o. - pożyczkodawca, nie należały do podmiotów gospodarczych wymienionych w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./. Udzielane przez nie pożyczki nie mogły zatem korzystać z wyłączenia opłaty na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej.

Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2000 r. sprawy ze skargi "C." Spółki z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 10 września 1997 r. (...) w przedmiocie opłaty skarbowej - oddala skargę.