Skoro podatnik za życia nie nabył prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to oczywiście także jego spadkobiercy, zgodnie z art. 97 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ prawa takiego nie nabyli.
Następstwem niezałatwienia sprawy w postępowaniu odwoławczym w terminie określonym art. 139 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ są konsekwencje prawne wynikające z przepisów art. 140 i następnych Ordynacji podatkowej.
Art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. ustanawia kryteria podmiotowe i przedmiotowe możliwości legalnego - skutecznego prawnie dochodzenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wskazując jako osoby wyłącznie uprawnione: podatnika, płatnika i inkasenta, których interes prawny uzyskania tej informacji wynika
1. Sąd nie podziela argumentacji, że każdy podatnik, który uzyska jakiekolwiek przychody z działalności wykonywanej osobiście, wymienione w art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ staje się automatycznie podatnikiem od towarów i usług. 2. Sposób działania organów podatkowych polegający na tym, że od tej samej czynności
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ od decyzji inspektora kontroli skarbowej przysługuje odwołanie do Izby Skarbowej tylko wówczas, gdy w decyzji tej zostały ustalone lub określone zobowiązania podatkowe lub inne należności budżetowe. Decyzja w sprawie umorzenia postępowania kontrolnego do takich decyzji nie należy. Zgodnie
1. Czym innym są wymogi księgowości, wskazane w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/, a czym innym procedura dowodzenia faktów w postępowaniu podatkowym. Zgodnie z art. 180 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Jeżeli zatem
Postępowanie w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych może być wszczęte wyłącznie wnioskiem strony, przy czym nie jest możliwe umorzenie lub odmowa umorzenia zaległości, które nie istnieją.
Chociaż przepisy prawa nie uzależniają możliwości orzeczenia odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej od bezskuteczności prowadzonej przeciwko podatnikowi egzekucji, to jednak okoliczność, czy były podejmowane czynności egzekucyjne, z jaką starannością i z jakim skutkiem, mogą nie być obojętne dla oceny orzeczenia tej odpowiedzialności w świetle zasad współżycia społecznego.
Umorzenie zaległości podatkowych, podobnie jak zaniechanie poboru podatku, jest prawem, a nie obowiązkiem organów podatkowych.
Okoliczność, że jeden z organów podatkowych nie uwzględnia powszechnie obowiązujących przepisów prawa w żaden sposób nie wpływa na ocenę poprawności rozstrzygnięcia innego organu, gdyż zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wszystkie organy podatkowe działać powinny na podstawie przepisów prawa.
1. Inspektor kontroli skarbowej, działający w warunkach wskazanych w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, dla celów ustalenia właściwości rzeczowej posiada cechy "organu podatkowego", w rozumieniu art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. 2. Organ odwoławczy
1. Zaległości we wpłatach podatków są prawnie znaczące dla stwierdzenia realizacji par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym /Dz.U. nr 14 poz. 63/, jeżeli wystąpią za poszczególne lata podatkowe przed upływem trzech
Skoro art. 262 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ odsyła tylko do działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, to tym samym wyłącza on możliwość stosowania tych unormowań kodeksu postępowania administracyjnego.
1. Od chwili wejścia w życie Kodeksu celnego, Jednolity Dokument Administracyjny SAD nie stanowi decyzji, a jedynie jest zgłoszeniem celnym. 2. W myśl par. 2 art. 224 Kodeksu celnego dług celny powstaje w chwili przyjęcia przez organ celny zgłoszenia celnego towarów do wywozu.
Wynikająca z art. 338 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zasada nie da się pogodzić z zasadami funkcjonowania państwa prawa, jest tym samym sprzeczna z Konstytucją.
Pełnomocnik nie jest "(...) inną osobą biorącą udział w postępowaniu", o której mowa w art. 217 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
1. Przepis art. 233 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w zdaniu drugim zawiera stwierdzenie, że przekazując sprawę do ponownego rozpoznania organ odwoławczy może wskazać, jakie okoliczności organ I instancji powinien wziąć pod uwagę przy ponownym jej rozpatrywaniu. W cytowanym przepisie chodzi zwłaszcza o okoliczności faktyczne, które zostały
Przesłankę udzielenia ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, polegających na rozłożeniu na raty zapłaty zaległości podatkowych oraz na umorzeniu należnych od tych zaległości odsetek za zwłokę, stanowi ważny interes podatnika, a w wypadku umorzenia odsetek za zwłokę ponadto interes publiczny.
Konieczność spłacenia /wraz z odsetkami/ zaciągniętego wcześniej kredytu bankowego, ponoszenie bieżących kosztów związanych z wykonywaniem usług, a także sezonowość osiągania przychodów - nie mogą być zaliczone do sytuacji szczególnych, uzasadniających zastosowanie swoistej ulgi w postaci żądanego rozłożenia na raty zaległości podatkowej.
Dla ustalenia obowiązku zapłaty odsetek w podatku od towarów i usług nie ma znaczenia przyczyna, która spowodowała, że podatnik nie obliczył i nie wpłacił należnego podatku w terminie. Z uwagi na samoobliczeniową metodę powstawania zobowiązania w podatku od towarów i usług - obowiązek naliczania i pobór odsetek za zwłokę jest niezależny od tego, z czyjej winy /podatnika czy organu podatkowego/ powstała
Jeżeli organ celny pobrał podatek w kwocie niższej od należnej, organem właściwym do określenia podatku w prawidłowej wysokości jest właściwy dla podatnika organ podatkowy. Obowiązek zapłaty różnicy między podatkiem wynikającym z decyzji urzędu skarbowego a podatkiem pobranym przez urząd celny obciąża importera towaru.
W prawie podatkowym zastosowanie art. 155 Kpa mogłoby mieć miejsce zupełnie wyjątkowo, a mianowicie wtedy, gdyby ustawodawca przewidział dla organu podatkowego pewien luz decyzyjny.
Kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika nie stanowi prawa majątkowego wchodzącego w skład masy spadkowej. Nie jest też nadpłatą podatku, czyli kwotą podatku nadpłaconego /uiszczonego w kwocie wyższej od należnej przy istnieniu obowiązku podatkowego/ lub nienależnie uiszczonego /uiszczonego mimo braku obowiązku podatkowego/. W przypadku tej nadwyżki nie
1. Jeżeli wykonanie - przez, w stosunku do, lub za podatnika - obowiązku podatkowego ziściło się w taki sposób, że /chociażby w części/ spełnione świadczenie uznane zostało za nadpłacony lub nienależnie uiszczony podatek, po stronie podatnika powstanie prawo - do nadpłaty podatkowej w zakresie której normująca ją treść art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993
