Wyrok NSA z dnia 24 listopada 1999 r., sygn. I SA/Wr 2151/98

1. Inspektor kontroli skarbowej, działający w warunkach wskazanych w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, dla celów ustalenia właściwości rzeczowej posiada cechy "organu podatkowego", w rozumieniu art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

2. Organ odwoławczy uchylając decyzję inspektora kontroli skarbowej z przyczyn wymienionych w art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" i art. 233 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa jest upoważniony do przekazania sprawy do ponownego rozpoznania inspektorowi kontroli skarbowej, który wydał decyzję jako organ I instancji.

UZASADNIENIE

Izba Skarbowa decyzją z dnia 14 sierpnia 1998 r. - powołując się na art. 207 i art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - uchyliła decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 28 kwietnia 1998 r. w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 1995 - i sprawę przekazała do ponownego rozpoznania organowi I instancji.

Jako przyczynę uchylenia decyzji organu I instancji Izba Skarbowa wskazała przytoczenie przez Inspektora Kontroli Skarbowej niewłaściwego przepisu prawnego w części dotyczącej określenia przychodu z udostępnionej nieodpłatnie nieruchomości. Jednocześnie Izba Skarbowa uchybienie to uznała za rażące naruszenie prawa.