Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 1999 r., sygn. III SA 8106-8107/98

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ od decyzji inspektora kontroli skarbowej przysługuje odwołanie do Izby Skarbowej tylko wówczas, gdy w decyzji tej zostały ustalone lub określone zobowiązania podatkowe lub inne należności budżetowe. Decyzja w sprawie umorzenia postępowania kontrolnego do takich decyzji nie należy. Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 220 Ordynacji podatkowej organem odwoławczym jest organ podatkowy wyższego stopnia, a takim organem w stosunku do inspektora kontroli skarbowej jest Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. Pouczenie więc w omawianej decyzji, że organem odwoławczym od niej była Izba Skarbowa, a nie Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej było wynikiem oczywistej omyłki inspektora kontroli skarbowej, która wymagała sprostowania.

Zgodnie z art. 215 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oczywiste omyłki podlegają sprostowaniu na Żądanie strony lub z urzędu w drodze postanowienia, i takie też postanowienie zostało w niniejszej sprawie wydane. Nie ma przy tym przepisu, który stanowiłby, ze tego rodzaju omyłki powinny być prostowane w drodze decyzji, jak twierdziła to strona skarżąca. Sprostowanie pouczenia w decyzji o środku jej zaskarżenia nie stanowi zmiany rozstrzygnięcia co do istoty sprawy.