Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. II SA/Go 13/17
Zakresu ograniczeń nie można odczytywać w ten sposób, by poszczególne punkty decyzji nakładającej ograniczenia korzystania z nieruchomości analizować w oderwaniu od pozostałych punktów, jak też, jak to już wskazano wyżej, bez odniesienia do postanowień planu miejscowego. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego treść tej decyzji należy odczytywać poprzez jej strukturę, a jest ona następująca.
Stwierdzenie nieważności decyzji jest wyjątkiem od zasady trwałości decyzji ostatecznych a zatem pojęcie to musi być interpretowane wąsko, co oznacza, że o rażącym naruszeniu prawa można mówić tylko wówczas, gdy podjęte rozstrzygnięcie jest w sposób oczywisty sprzeczne z treścią, nie budzącej wątpliwości i mającej zastosowanie w danej sprawie normy prawnej. Innymi słowy, rażącym naruszeniem prawa jest
Zagadnienia zaspokojenia potrzeb energetycznych i gospodarka zasobami energii w orzecznictwie są uznawane za wielce istotne, a judykatura choćby na gruncie dostępu do informacji publicznej zalicza tę materię do zadań publicznych.
Rozpoznanie sprawy sądowoadministracyjnej następuje w granicach skargi kasacyjnej przy uwzględnieniu z urzędu przesłanek nieważności postępowania.
Utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym, brak po kilkudziesięciu latach od wydania decyzji pełnej dokumentacji aktowej nie uprawnia do twierdzenia, że czynności objęte brakującymi dokumentami nie zostały w ogóle dokonane.