Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. II SAB/Wr 60/16

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca) po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 lutego 2017 r. sprawy ze skargi J. B.-P., B. S., A. Ch., K. H., G. B.-P., A. D. oraz H.D. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej I. stwierdza, że Wojewoda D. dopuścił się bezczynności mającej miejsce z rażącym naruszeniem prawa; II. zobowiązuje Wojewodę D. do wydania postanowienia lub decyzji w terminie miesiąca od dnia zwrócenia organowi akt administracyjnych wraz z odpisem prawomocnego wyroku.

Uzasadnienie

W dniu 1.12.2016 r. wpłynęła skarga na bezczynność organu, nadana w dniu 25.11.2016 r. Według skargi wniosek o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty, złożony został po raz pierwszy w dniu 11.12.1990 r. Organ nie wykonuje nakazanych ustawowo czynności. Nawet zażalenie na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania złożone dnia 29.01.2016 r. zostało przekazane do organu wyższego stopnia dopiero w dniu 17.03.2016 r. W dniu 28.10.2011 r. przesłano do organu zaświadczenie archiwum ukraińskiego potwierdzające składniki pozostawionego mienia. Dopiero w dniu 25.09.2012 r. organ wezwał skarżącego do przedstawienia dokumentów źródłowych, co było czasochłonne i trwało do dnia 26.06.2015 r. Wezwanie to było zbędne, skoro treść dokumentów poświadczało zaświadczenie. Postępowanie zostało podjęte po upływie 33 dni. Wyznaczony termin załatwienia sprawy upłyną bezskutecznie. Dopiero w dniu 25.11.2015 r. organ zwrócił się o informacje do innych urzędów. Minister po uznaniu zażalenia za uzasadnione wyznaczył dodatkowy termin, który również upłyną bezskutecznie. Minister stwierdził bezczynność organu ponownie w dniu 15.04.2016 r., poprzednio w dniu 12.07.2011 r. Skarżący bywał w siedzibie organu, a wówczas zwodzono go odnośnie terminu załatwienia sprawy, tak samo jak w pisemnych zawiadomieniach. Należy uznać, że organ w sposób rażący naruszył prawo wobec oczywistej i jaskrawej bezczynności oraz całkowitego lekceważenia stron. Skarżący nie zgłosił przy tym wniosków, w tym wniosku o zwrot kosztów pomimo pouczenia o treści art. 210 §1 p.p.s.a.