Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 lutego 2024 r., sygn. II SAB/Wr 426/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis Asesor WSA Malwina Jaworska-Wołyniak po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lutego 2024 r. sprawy ze skargi B. P. , B. W., D. G., I. G., J. M., I. P., J. P., H. P., E. S., Z. W., K. Ż. I J.Ż. na bezczynność i przewlekłość Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej I. stwierdza, że Wojewoda Dolnośląski dopuścił się bezczynności i przewlekle prowadzi postępowanie; II. stwierdza, że bezczynność i przewlekłość Wojewody Dolnośląskiego mają miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje Wojewodę Dolnośląskiego do wydania aktu kończącego postępowanie w terminie 60 dni od doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; IV. przyznaje od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz B. P. sumę pieniężną w kwocie 5000 (słownie: pięć tysięcy) złotych, a pozostałym skarżącym przyznaje sumę pieniężną w kwocie po 1000 (słownie: tysiąc) złotych; V. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz skarżących solidarnie kwotę 580 (słownie: pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wymienieni w sentencji skarżący, działając poprzez radcę prawnego, wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na przewlekłość Wojewody Dolnośląskiego (dalej: Wojewoda, organ) w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytuły pozostawienia przez A. Ż. nieruchomości poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej. W skardze sformułowano zarzuty: uchybienia terminom do rozpoznania i załatwienia sprawy, wynikającym z art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.), uchybienia obowiązkowi poinformowania strony o przyczynach zwłoki i wyznaczenia nowego terminu, wynikającego z art. 36 k.p.a., naruszenia zasady wnikliwości, szybkości i prostoty postępowania (art. 12 k.p.a.), zasady pogłębiania zaufania do władzy publicznej (art. 8 k.p.a.) oraz zasady informowania strony (art. 9 k.p.a.). Podniesiono jednocześnie, że zarzucana przewlekłość i zarazem bezczynność organu w sposób rażący narusza prawo.