Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Gd 571/19
Celem art. 61 ust. 4 u.p.z.p. jest - w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - umożliwienie rolnikom posiadającym relatywnie duże gospodarstwa rolne, wydzielenie obszaru przeznaczonego na siedlisko, tj. miejsce zamieszkania oraz bazę i zaplecze gospodarstwa. W sytuacji, gdyby przepisu tego nie było, posadowienie zabudowań mieszkalnych i gospodarczych w obszarach rolnych,
Przepis art. 46 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych nie oznacza, że lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej jest dopuszczalna w każdym wybranym przez inwestora miejscu, bez względu na treść planu, gdyż ustawodawca wprost nakazuje także respektowanie wprowadzanych w planie zakazów lub ograniczeń.
Naruszenie wynikającej z art. 9 ust. 4 oraz art. 15 ust. 1 u.p.z.p. zasady zachowania zgodności planu miejscowego z kierunkami zagospodarowania przestrzennego ustanowionymi w studium wywołuje, stosownie do treści art. 28 ust. 1 u.p.z.p., skutek w postaci nieważności planu miejscowego w całości lub w części.