Kryterium dzierżawcy w rozumieniu par. 12 ust. 2 pkt 1 lit. "a" zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/ nie odpowiada rolnik, który w wyniku postępowania administracyjnego został ustalony kandydatem na nabywcę i po dacie wydania stosownej decyzji zawarł umowę dzierżawy.
1. Organ administracji państwowej jest władny, na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ rozwiązać umowę notarialną i orzec o wygaśnięciu prawa do działki budowlanej oddanej w użytkowanie wieczyste w przypadku nie rozpoczęcia budowy domu w terminie 2 lat od daty sporządzenia aktu notarialnego. 2. Z wyżej
1. Przeznaczenie gruntów w planie zagospodarowania przestrzennego na cele budownictwa indywidualnego mieszkaniowego nie zmienia bezpośrednio sposobu wykorzystania tych terenów lecz stwarza dopiero możliwość podejmowania działań prawnych i faktycznych zmierzających do ich zagospodarowania zgodnego z celami określonymi w planie. 2. Może razić poczucie prawne obywateli - a jest wynikiem luk i niekonsekwencji
1. Artykuł 62 Kpa nie daje organowi podstaw do rozstrzygnięcia jedną decyzją administracyjną wniosków dwóch stron o sprzecznych interesach, dotyczących wprawdzie tego samego przedmiotu, jednakże opartych na odrębnych podstawach materialnoprawnych. W takim wypadku bowiem organ ma do czynienia z dwoma odrębnymi stosunkami materialnoprawnymi, co do których powinny być wydane odrębne decyzje administracyjne
1. Teza, że ubiegający się o nabycie gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi był w dniu orzekania przez organ administracji nadal dzierżawcą tych gruntów z mocy art. 674 w zw. z art. 694 Kc, pomimo wygaśnięcia terminu oznaczonego w umowie, i w związku z tym korzysta z pierwszeństwa przewidzianego w par. 12 ust. 2 pkt 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu
Warunkiem zastosowania przez organ administracji instytucji przymusowej rozbiórki obiektu, przewidzianej w art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, jest równoczesne wystąpienie dwóch przesłanek, to jest: - rozpoczęcia budowy lub wybudowania obiektu bez wymaganego prawem zezwolenia, - naruszenia ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego
W rozumieniu art. 30 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ za datę zajęcia przydzielonego lokalu przez najemcę uznać należy datę sporządzenia umowy najmu. Zwłoka najemcy w zajęciu lokalu w sensie fizycznym, spowodowana przeprowadzeniem remontu tego lokalu, nie może być przez organy administracji interpretowana jako niezajęcie lokalu z winy najemcy.
1. Organ administracji państwowej może skorzystać z upoważnienia zawartego w art. 43 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ i cofnąć przydział lokalu tylko wówczas, gdy materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że najemca faktycznie lokalu nie zajmuje. 2. Okoliczność, czy najemca faktycznie zajmuje lokal mieszkalny, należy - w razie wątpliwości - każdorazowo
Ustalenie posiadacza specjalistycznego gospodarstwa rolnego kandydatem na nabywcę tylko gruntów Państwowego Funduszu Ziemi przeznaczonych do sprzedaży czyni zadość przepisowi par. 12 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/, chociażby posiadacz takiego gospodarstwa ubiegał się
1. Ustalając wysokość odszkodowania za wywłaszczaną nieruchomość organ administracji państwowej jest obowiązany określić decyzją odszkodowanie za wszystkie składniki tej nieruchomości - stosownie do treści art. 8 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./. 2. Artykuł 23 ust. 2 cytowanej ustawy upoważnia wprawdzie organ administracji
1. W zakresie objętym regulacją art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 1981 r. w sprawie zasad i trybu przydziału lokali mieszkalnych /Dz.U. nr 9 poz. 37/. 2. Interpretowanie przez organ administracji art. 39 prawa lokalowego w sposób zmieniający jego charakter, jak również sprzeczny
Osoba fizyczna, będąca właścicielem budynku poddanego remontowi ze środków państwowych, nie może domagać się od organu administracji, aby w decyzji o hipotecznym zabezpieczeniu na nieruchomości kosztów tego remontu uwzględnił wysokość kary umownej należnej inwestorowi państwowemu od wykonawcy robót remontowych, ponieważ wysokość takiej kary nie ma wpływu na wzrost wartości budynku w wyniku remontu.
1. Uchwała nr 40 Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1981 r. w sprawie gospodarki gruntami rolnymi /M.P. nr 6 poz. 50/, jako akt pochodzenia pozaustawowego, może stanowić wskazówkę dla organów administracji przy podejmowaniu decyzji na tyle tylko, o ile nie stoi w sprzeczności z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. o przekazywaniu nieruchomości rolnych i niektórych innych
1. Sam tylko fakt wybudowania obiektu budowlanego bez pozwolenia przewidzianego w art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego nie uzasadnia wydania decyzji o rozbiórce obiektu, jeżeli nie powoduje on niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia albo zagrożenia dla środowiska. 2. Decyzja nakazująca rozbiórkę obiektu budowlanego tylko z powodu, że został on wybudowany bez pozwolenia na budowę jest nieważna z przyczyny
1. Organ administracji, który wydał decyzję o rozwiązaniu umowy i zarządził odebranie terenu państwowego oddanego uprzednio osobie fizycznej w użytkowanie wieczyste na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /t.j. Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./, nie jest właściwy do ustalania wysokości wynagrodzenia za budynki i inne urządzenia wzniesione na
1. Organy administracji państwowej pomimo przeprowadzenia postępowań wyjaśniających mylnie stwierdziły, iż skarżąca posiada w użytkowaniu wieczystym działkę budowlaną za zaliczeniem na poczet opłat wartości pozostawionego mienia poza granicami Państwa. Zatem decyzje odmawiające nabycia lokalu mieszkalnego wydane zostały z rażącym naruszeniem prawa. 2. Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca
1. Artykuł 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, mówiący o przeznaczaniu terenu na określony cel "zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym" należy rozumieć w ten sposób, że podstawą rozstrzygnięć organów administracji, działających zgodnie z art. 54 ust. 5 tej ustawy, może być tylko miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego mający moc powszechnie
1. Wskazania szczególne, uzasadniające wydanie zezwolenia na dokonanie zamiany mieszkań, określone w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, dotyczą wprawdzie bezpośrednio zamiany między stronami, jednakże przez analogię mają one zastosowanie do określenia słusznych interesów obywateli i ukierunkowania z punktu widzenia społecznego prawidłowości rozstrzygnięć
Zgodnie z par. 12 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/, przy ustalaniu kandydata na nabywcę gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi organ administracji państwowej nie może kierować się tylko przesłanką pierwszeństwa dla dzierżawcy gruntu przeznaczonego na sprzedaż, lecz jest obowiązany
Artykuł 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ upoważnia organ administracji do oceny stanu faktycznego sprawy w zakresie, w jakim ustawodawca użył w przepisie nieostrego sformułowania "w miarę potrzeby". Oceniając zasadność potrzeb zainteresowanego, organ administracji powinien jednak zastosować zasadę zawartą w art. 7 Kpa, to znaczy porównać słuszność interesu
W myśl art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ mieszkanie dla dozorcy w budynku stanowiącym własność osoby fizycznej lub osoby prawnej nie będącej jednostką gospodarki uspołecznionej nie jest mieszkaniem funkcyjnym, jakkolwiek jest przydzielane na czas trwania umowy o pracę o pełnienie takiej funkcji w danym domu. Jeżeli zatem umowa o pracę z dozorcą
1. Wydawanie decyzji w pierwszej instancji o wygaśnięciu prawa użytkowania terenu stanowiącego własność Skarbu Państwa w miastach podzielonych na dzielnice należy do kompetencji naczelników dzielnic - zgodnie z art. 8 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /t.j. Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ w związku z art. 37 ust. 3 in fine ustawy z dnia 28
Jeśli opuszczenie lokalu mieszkalnego przez dotychczasowego najemcę było wynikiem zamiany dokonanej z urzędu przez organ administracji państwowej zgodnie z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, wyłącza to prawo osób mu bliskich do ubiegania się o przydzielenie im na podstawie art. 39 ustawy lokalu opuszczonego, ze względu na sprzeczność takiego żądania
1. Wstrzymanie robót budowlanych przez organ administracji jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy zachodzi któraś z przesłanek wskazanych enumeratywnie w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./. Przesłanki takiej nie może natomiast stanowić fakt, że inwestor - realizujący budowę zgodnie z pozwoleniem - nie zastosował się do wskazanych przez
