Osoba mieszkająca w lokalu, do którego ma tytuł prawny, która wraz z osobami stale razem z nią mieszkającymi nie osiąga żadnego dochodu, jest uprawniona na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ do ubiegania się o przyznanie dodatku mieszkaniowego.
1. Organem samorządu terytorialnego rzeczowo właściwym do wydania opinii, o jakiej mowa w art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96/, jest wójt lub burmistrz /prezydent miasta/. 2. Do wydania opinii, o której mowa wyżej, stosuje się przepis art. 106 Kpa z uwzględnieniem unormowań zawartych w art. 64 ust. 5 prawa geologicznego i górniczego.
Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.
Ustanowienie odrębnej własności lokalu jest dopuszczalne w sytuacji, gdy budynek jest posadowiony na dwóch nieruchomościach, stanowiących własność gminy, dla których prowadzone są oddzielne księgi wieczyste.
1. Oddanie przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa administratorowi na czas oznaczony części mienia w celu gospodarowania na podstawie art. 25 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa /Dz.U. 1995 nr 57 poz. 299 ze zm./ nie powoduje powstania ciążącego na administratorze obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości, albowiem jest on podmiotem
Uczestnik przetargu pisemnych ofert na dzierżawę nieruchomości rolnych Skarbu Państwa, przeprowadzonego w trybie przepisów rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 kwietnia 1994 r. w sprawie określenia szczegółowego trybu sprzedaży nieruchomości i ich części składowych, warunków rozkładania ceny sprzedaży na raty, stawki szacunkowej gruntów oraz trybu przeprowadzania przetargów
1. Rozpoznawanie spraw o wynagrodzenia szkód w gruntach rolnych i leśnych na podstawie art. 94 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. nr 27, poz. 96) należy do drogi sądowej. 2. Przepis art. 94 ust. 3 powołanej ustawy wyłącza możliwość naprawienia szkody przez zapłatę odszkodowania, o którym mowa w art. 95 tej ustawy.
Uprawnienie do żądania zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części jeżeli stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu na rzecz poprzedniego właściciela lub jego następcy prawnego, wynikające z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1991 r., nr 30, poz. 127 ze zm.), nie może być przeniesione na osobę trzecią
Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie jest organem właściwym do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, wydanej przed dniem 27 maja 1990 r. na podstawie art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, dotyczącej gruntu, który nie jest mieniem komunalnym.
1. Zbycie przez gminę po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 7 października 1992 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 91 poz. 455/ gruntów będących w dniu 5 grudnia 1990 r. w zarządzie przedsiębiorstwa komunalnego nie stanowi przeszkody do stwierdzenia nabycia przez to przedsiębiorstwo prawa użytkowania wieczystego tych gruntów z mocy
Artykuł 11 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, a więc do dnia 31 grudnia 1991 r., nie zawierał podstawy prawnej do wydania aktu ogólnego lub indywidualnego o zaliczeniu gruntów leśnych znajdujących się
1. O obowiązku naprawienia szkody w gruntach rolnych i leśnych, na podstawie art. 94 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. nr 27, poz. 96) orzeka sąd powszechny (art. 97 tej ustawy). 2. Przepis art. 94 ust. 3 powołanej ustawy wyłącza możliwość naprawienia szkody w gruntach rolnych i leśnych przez zapłatę odszkodowania, o którym mowa w art. 95 tej ustawy.
1. Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ niedopuszczalne jest uznanie lasu za ochronny w postępowaniu o zatwierdzenie planu urządzenia lasu. 2. Artykuł 78 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, regulujący podstawy prawne orzekania w sprawach wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia
Rozstrzyganie spraw z wniosków byłych właścicieli nieruchomości warszawskich /lub ich następców prawnych/, złożonych na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, dotyczących ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność gminy, należało w 1992 r. do właściwych miejscowo
1. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały na podstawie art. 26 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, ustalającej zróżnicowane stawki czynszu regulowanego, nie stanowi przeszkody do przyznania osobie uprawnionej dodatku mieszkaniowego w wysokości określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy, obliczonego z uwzględnieniem czynszu należnego
1. Stroną postępowania administracyjnego o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu mogą być właściciele lub użytkownicy wieczyści sąsiednich działek. 2. Odmówić udzielenia odpowiedzi w pozostałej części.
Właścicielowi domu jednorodzinnego, którego powierzchnia użytkowa nie przekracza 70 m2, przysługuje, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, dodatek mieszkaniowy także wówczas, gdy liczba członków gospodarstwa domowego jest mniejsza niż 6 osób.
Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.
Przy ustalaniu prawa właściciela domu jednorodzinnego do dodatku mieszkaniowego nie uwzględnia się normatywnej powierzchni użytkowej w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego, określonej w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, natomiast uwzględnia się tę powierzchnię przy ustalaniu wysokości dodatku
1. Przez pojęcie "faktyczne wydatki ponoszone na ten lokal", użyte przez ustawodawcę w art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, należy rozumieć wydatki określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych /Dz.U. nr 119 poz. 570/, przypadające na członka spółdzielni
Artykuł 39 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ nie stanowi podstawy odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego osobie prowadzącej działalność gospodarczą zarejestrowaną w zajmowanym lokalu mieszkalnym /siedziba firmy/, jeżeli z istoty i charakteru tej działalności wynika, iż jest ona prowadzona poza siedzibą firmy.
