Postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2010 r., sygn. II KK 135/10
Przepisy art. 607e § 3 pkt 4 i 5 k.p.k. statuują samodzielne przesłanki wyłączenia przewidzianej w art. 607e § 1 k.p.k. zasady specjalności.
-
-
Wyrok SN z dnia 3 grudnia 2010 r., sygn. II KK 112/10
Bezwzględna przyczyna odwoławcza („sąd był nienależycie obsadzony” - art. 439 § 1 pkt 2 - część pierwsza k.p.k.) zachodzi jedynie wówczas, gdy sąd był rzeczowo albo funkcjonalnie właściwy do rozpoznania danej sprawy, a jedynie skład sądu nie odpowiadał dopuszczalnym ustawowym wymogom.
-
Postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2010 r., sygn. II KK 140/10
Na obecnym etapie sprawy [w obiegu funkcjonują dwa potwierdzenia odbioru przesyłki pocztowej określające różne daty jej doręczenia] dalsze prowadzenie działań zmierzających do wyjaśnienia rzeczywistego terminu doręczenia skazanemu przedmiotowej przesyłki nie wydaje się celowe, gdyż obarczone jest znacznym stopniem niepewności końcowego rezultatu i ryzykiem utrzymania się obecnych wątpliwości wynikających
-
Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. III KK 298/10
Wymierzenie kary poniżej lub powyżej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianej za przypisane oskarżonemu przestępstwo, bez zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia, bądź obostrzenia kary, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego i zawsze ma, w rozumieniu art. 523 § 1 k.p.k., istotny wpływ na treść wyroku.
-
Kiedy organizacja może sprawdzać, czy pracownik był karany
Organizacje pozarządowe (w szczególności stowarzyszenia i fundacje) są często instytucjami zaufania publicznego. Istotne źródło finansowania ich działalności stanowią darowizny i pieniądze przekazywane z 1% podatku należnego. Ich celem zaś jest realizacja zadań społecznych i publicznych. W interesie organizacji non profit leży zatem zatrudnianie osób o nieposzlakowanej opinii. Czy stowarzyszenie albo
-
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. II AKa 326/10
Jeżeli z umowy spółki nie wynika inaczej, w prywatnym obrocie gospodarczym nie ma nakazu (obowiązku) nabycia nieruchomości po cenie rynkowej. Cenę sprzedaży nieruchomości strony ustalają według zasady ekwiwalentności świadczeń. Oceny, czy wzajemne świadczenia stron umowy są ekwiwalentne, w pierwszym rzędzie powinny dokonywać organy podmiotów korporacyjnych.
-
Wyrok SN z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. III KK 231/10
Z uwagi na kasacyjne granice rozpoznania przewidziane w art. 536 k.p.k. (podobnie zresztą rzecz przedstawia się z granicami orzekania w każdym postępowaniu odwoławczym - art. 433 § 1 k.p.k.) trzeba stwierdzić, że poza tymi granicami zaskarżony wyrok łączny zachowuje przymiot prawomocności i nie może tego zmienić wydanie nowego wyroku łącznego dotyczącego kary łącznej grzywny. W przypadku wystąpienia
-
Wyrok SA w Łodzi z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. I ACa 833/10
Czynności procesowe współuczestników jednolitych nie będące aktami dyspozycyjnymi, są skuteczne wobec pozostałych współuczestników. Wniesienie przez współuczestnika jednolitego środka zaskarżenia, powoduje konieczność rozpoznania sprawy w stosunku do pozostałych współuczestników.
-
Wyrok SN z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. III KK 177/10
Korzystanie z pomocy obrońcy, nie oznacza, iżby można uznać tę formy obrony za zrealizowaną poprzez sam akt zaangażowania lub wyznaczenia obrońcy. O ile wykonywanie obowiązków obrońcy z wyboru w toku procesu podlega kontroli oskarżonego, który jest w stanie samodzielnie podejmować decyzje o zakresie i sposobie obrony, a także o zmianie obrońcy, w odniesieniu do wykonywania obrony przez obrońcę z urzędu
-
Wyrok SN z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. III KK 225/10
(Ani) art. 569 § 2 k.p.k. ani inne przepisy Rozdziału 60 Kodeksu postępowania karnego nie uzależniają właściwości rzeczowej sądu do wydania wyroku łącznego od spełnienia materialnych przesłanej realnego zbiegu przestępstw, określonych w art. 85 k.k. Stwierdzenie braku wystąpienia tych przesłanek i umorzenie w tym zakresie postępowania o wydanie wyroku łącznego na podstawie art. 572 k.p.k., jest przecież
-
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2010 r., sygn. II AKa 317/10
Podatnik zobowiązany do opodatkowania na podstawie ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (D.U. Z 1992 Nr 21, poz. 86 z późn. zm.) i ustawy z 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (D.U. Z 1993 Nr 11, poz. 51), który w wykonaniu z góry powziętego zamiaru uchylania się od obowiązków podatkowych określonych w tych ustawach, nie składał wymaganych
-
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 29 listopada 2010 r., sygn. II AKa 325/10
Poza zakresem zadań i uprawnień biegłego z dziedziny najnowszych technologii i techniki komputerowej jest wypowiadanie się czy tzw. białe plastiki z naniesionymi na nie przez sprawców informacjami niezbędnymi do pobierania gotówki z bankomatu lub dokonywania zapłaty za towar, są podrobionym „innym środkiem płatniczym” w rozumieniu art. 310 § 1 k.k. Ocena ta jest kategorią prawną, a nie kwestią wymagającą
-
Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. V KK 333/10
Dla umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym, nie jest niezbędnym uprzednie stosowanie środków wychowawczych.
-
Wyrok SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. IV KK 169/10
Sam w sobie fakt odnalezienia w pokoju zajmowanym przez skazanego pudełka zawierającego naboje gazowe, nie wskazuje na świadomość skazanego co do posiadania amunicji.
-
Wyrok SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. IV KK 155/10
Wnioski sformułowane w środku odwoławczym same w sobie nie określają granic środka (chociaż w razie niejasnego zredagowania skargi mają w tym względzie znaczenie, gdy na ich podstawie można ustalić m.in. zakres zaskarżenia), zatem nie limitują orzekania sądu odwoławczego i nie wiążą sądu w tym sensie, że ograniczają możliwości jego orzekania jedynie do sposobów podanych w tych wnioskach.
-
Wyrok SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. III KK 141/10
Przyjęcie w ponownym postępowaniu za podstawę odpowiedzialności oskarżonego zasady przewidzianej w art. 11 k.k., pozwoli na wyrażenie w ponownym opisie czynu wszystkich jego elementów, a więc całej kryminalnej zawartości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa i wymierzenie kary na podstawie przepisu przewidującego najsurowszą sankcję.
-
Wyrok SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. III KK 171/10
Skoro zaskarżonym wyrokiem połączono karę pozbawienia wolności orzeczoną za przestępstwo, z karą aresztu orzeczoną za popełnienie wykroczenia, a więc kary nie podlegające łączeniu - to tym samym doszło do wydania zaskarżonego wyroku łącznego z rażącym naruszeniem art. 85 k.k.
-
Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. IV KK 168/10
O jedności lub wielości przestępstw (czynów zabronionych), decyduje nie tylko jedność czasu i miejsca działania, ale też liczba powstałych u sprawcy (sprawców) zamiarów.
-
Uchwała SN z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. I KZP 22/10
Na postanowienia sądu, wydane w trybie art. 203 k.p.k., o nieuwzględnieniu wniosku o orzeczenie badań psychiatrycznych oskarżonego połączonych z obserwacją w zakładzie leczniczym, bądź o odmowie jej przedłużenia na dalszy oznaczony czas, nie przysługuje zażalenie.
-
Postanowienie SN z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. I KZP 21/10
W art. 185a k.p.k. ustawodawca jednoznacznie określił zarówno zasady ochrony świadka pokrzywdzonego przestępstwami wymienionymi w tym przepisie, który w chwili przesłuchania nie ukończył 15 lat - przed powtórną wiktymizacją, jak i jej granice, uwzględniając przy tym obowiązek dotarcia do prawdy oraz konieczność zapewnienia podstawowych uprawnień do realizowania obrony przez oskarżonego. Temu ostatniemu
-
Uchwała SN z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. I KZP 19/10
Przepisy art. 607e § 3 pkt 4 i 5 k.p.k. statuują samodzielne przesłanki wyłączenia przewidzianej w art. 607e § 1 k.p.k. zasady specjalności.
-
Uchwała SN z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. I KZP 20/10
Uchylenie - w trybie kontroli instancyjnej - postanowienia o przedłużeniu stosowania tymczasowego aresztowania, niezależnie od tego, jakiej treści orzeczenie następcze wydano, rodzi obowiązek natychmiastowego zwolnienia oskarżonego, jeżeli upłynął termin, na który uprzednio zastosowano lub przedłużono stosowanie tego środka, a oskarżony nie podlega pozbawieniu wolności w innej sprawie.
-
Postanowienie SN z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. I KZP 18/10
Użyte w art. 186 § 1 k.p.k. sformułowanie 'pierwsze zeznanie w postępowaniu sądowym' nie odnosi się do sytuacji procesowej, w której sprawa po uchyleniu wyroku sądu pierwszej instancji została przekazana sądowi do ponownego rozpoznania i świadek jest ponownie przesłuchiwany.
-
Wyrok SN z dnia 23 listopada 2010 r., sygn. IV KK 173/10
1. Sformułowanie „treści pornograficzne związane z prezentowaniem przemocy” użyte w art. 202 § 3 k.k., obejmuje swoim zakresem także przedstawianie odegranych przez aktorów scen przemocy powiązanych z treściami o jakich mowa w powołanym wyżej przepisie, jak też tego rodzaju sceny wytworzone za pomocą różnych innych technik wizualizacji. 2. Znamię „treści pornograficzne” użyte w dyspozycji art. 202
Akty prawne rekomendowane
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
