Wyrok SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. IV KK 155/10

Wnioski sformułowane w środku odwoławczym same w sobie nie określają granic środka (chociaż w razie niejasnego zredagowania skargi mają w tym względzie znaczenie, gdy na ich podstawie można ustalić m.in. zakres zaskarżenia), zatem nie limitują orzekania sądu odwoławczego i nie wiążą sądu w tym sensie, że ograniczają możliwości jego orzekania jedynie do sposobów podanych w tych wnioskach.

Sąd Najwyższy składzie: SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący) SSN Zbigniew Puszkarski (sprawozdawca) SSA del. do SN Henryk Komisarski Protokolant Dorota Szczerbiak przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zbigniewa Siejbika

w sprawie Macieja B. skazanego z art. 200 § 1 k.k. i in. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 25 listopada 2010 r. kasacji, wniesionej przez obrońców skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 grudnia 2009 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 30 września 2008 r.,

1. Uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej skazania Macieja B. za czyn z art. 202 § 3 k.k. i art. 202 § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym;

2. W pozostałej części kasację oddala jako oczywiście bezzasadną;

3. Zwalnia skazanego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych postępowania kasacyjnego w części związanej z oddaleniem kasacji.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 30 września 2008 r. skazał trzech oskarżonych, przy czym Pawła B. za trzy występki, a to:

- z art. 200 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności,

- z art. 200 § 1 k.k., art. 197 § 2 k.k. i art. 202 § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., wymierzając oskarżonemu na mocy art. 200 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. karę 5 lat pozbawienia wolności,

- z art. 202 § 3 k.k. i art. 202 § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., wymierzając oskarżonemu na mocy art. 202 § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. karę 2 lat pozbawienia wolności

oraz wymierzył oskarżonemu karę łączną 6 lat pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet okres tymczasowego aresztowania od dnia 20 sierpnia 2007 r. do dnia 30 września 2008 r. Nadto na mocy art. 41a § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 pkt 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek powstrzymywania się od przebywania na terenie przedszkoli, szkół, placów zabaw i innych miejsc gromadzenia się małoletnich poniżej lat 15 na okres lat 5.