Wyrok SN z dnia 23 listopada 2010 r., sygn. IV KK 173/10

1. Sformułowanie „treści pornograficzne związane z prezentowaniem przemocy” użyte w art. 202 § 3 k.k., obejmuje swoim zakresem także przedstawianie odegranych przez aktorów scen przemocy powiązanych z treściami o jakich mowa w powołanym wyżej przepisie, jak też tego rodzaju sceny wytworzone za pomocą różnych innych technik wizualizacji.

2. Znamię „treści pornograficzne” użyte w dyspozycji art. 202 § 3 k.k., jest pojęciem prawnym, a nie medycznym, czy seksuologicznym, natomiast biegły seksuolog posiada wiadomości specjalne jedynie w zakresie ustalenia hipotetycznego wpływu określonej prezentacji na potencjalnego odbiorcę w płaszczyźnie jego reakcji emocjonalnych, w tym seksualnych. Żaden biegły, w tym i biegły seksuolog, nie jest w stanie zastąpić sądu w ocenie istnienia tego znamienia w danej prezentacji.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Jerzy Steckiewicz SSA del. do SN Kazimierz Klugiewicz Protokolant Danuta Bratkrajc przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2010 r. sprawy Marcina S. oskarżonego z art. 202 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. z powodu kasacji, wniesionej przez prokuratora na niekorzyść oskarżonego od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 15 grudnia 2009 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 4 czerwca 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok oraz utrzymany nim w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. i sprawę przekazuje temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy oskarżył Marcina S. o to, że: w okresie od bliżej nieustalonego dnia nie wcześniej niż od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, tj. od dnia 1 stycznia 2005 roku do 23 września 2007 roku w K. działając w celu dalszego rozpowszechniania, utrwalał i przechowywał na stronie internetowej stanowiącej stronę zarejestrowaną pod nazwą firmy U. Marcin S. ul. A. 20-834 L. treści pornograficzne związane z prezentacją przemocy umożliwiając dostęp do nich szerokiemu gronu nieustalonych bliżej użytkowników sieci internetowej, przy czym z działalności tej uczynił sobie stałe źródło dochodu tj. o przestępstwo z art. 202 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.