Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. V KK 333/10

Dla umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym, nie jest niezbędnym uprzednie stosowanie środków wychowawczych.

Z uzasadnienia:

„Jako oczywiście bezzasadny, należy ocenić zarzut naruszenia art. 440 k.p.k. w zw. z art. 10 u.p.n. Rażąca niesprawiedliwość wyroku, zdaniem obrońcy, polega na orzeczeniu umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym bez warunkowego zawieszenia, pomimo braku wcześniejszego stosowania jakichkolwiek środków wychowawczych i poprawczych. Porównanie treści tego zarzutu z zarzutem zawartym w apelacji obrońcy nieletniego jednoznacznie wskazuje, iż są one w zasadzie tożsame, z tym że w apelacji zarzut ten był oparty o przepis art. 438 pkt 4 k.p.k., a więc rażącej niewspółmierności kary. Okoliczność ta pozwala stwierdzić, że z uwagi na treść art. 523 § 1 k.p.k., który wskazuje na niedopuszczalność podnoszenia w kasacji zarzutu rażącej niewspółmierności kary, skarżąca obecnie kontynuuje ten zarzut apelacyjny starając się w istocie podważyć ustalenia faktyczne, które legły u podstaw rozstrzygnięcia, co również narusza przepis art. 523 § 1 k.p.k. Lektura uzasadnienia wyroku Sądu odwoławczego nie pozostawia natomiast żadnych wątpliwości, że Sąd ten w sposób wszechstronny i szczegółowy odniósł się do wszystkich argumentów zawartych w uzasadnieniu apelacji wykazując, że zarówno bardzo wysoki stopień demoralizacji nieletniego oraz okoliczności i charakter czynu, wręcz obligują do sięgnięcia po środek poprawczy nie zaś wychowawczy podkreślając równocześnie, że nie sposób przyjąć, że takie rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji jest rażąco niesprawiedliwe, jak twierdziła skarżąca w apelacji. W pełni też zgodzić się należy z przyjętą przez ten Sąd wykładnią art. 10 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, że dla umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym, nie jest niezbędnym uprzednie stosowanie środków wychowawczych. Stwierdzić bowiem należy, że przesłanka wcześniejszej nieskuteczności stosowanych uprzednio środków wychowawczych jest jedynie pomocniczą przy orzekaniu najsurowszego środka wobec nieletniego i winna być oceniana w kontekście stopnia demoralizacji nieletniego. Wcześniejsze stosowanie takiego środka może bowiem wskazywać faktycznie na głęboką demoralizację nieletniego, jednakże nie można z tego wysnuwać automatycznie wniosku, że nieletni, który popełnił po raz pierwszy czyn karalny, nie jest na tyle zdemoralizowany, aby zasługiwał na orzeczenie umieszczenia go w zakładzie poprawczym.”