Sprawca wypadku odpowiadający za występek z art. 145 (§ 1 lub § 2 ewentualnie w związku z § 3) k.k., ponosi także w razie nieudzielenia pomocy ofierze wypadku w warunkach określonych w art. 164 k.k. odpowiedzialność za pozostające w zbiegu realnym przestępstwo z art. 164 § 1 k.k.
Sąd, który wydał wyrok w pierwszej instancji, rozstrzygając przed zwolnieniem skazanego z zakładu leczniczego w przedmiocie wykonania względem niego kary pozbawienia wolności, władny jest go zwolnić od odbycia kary, zarządzić jej wykonanie albo orzec o warunkowym przedterminowym zwolnieniu (art. 100 § 2 i 3 k.k.), również wtedy, gdy kara pozbawienia wolności została w całości wykonana.
W razie spowodowania w wyniku naruszenia zasad bezpieczeństwa o ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym poważnej szkody w mieniu oraz ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia albo śmierci osoby czyn taki podlega kumulatywnej kwalifikacji art. 145 § 1 k.k. oraz z art. 145 § 2 k.k.
Odczytanie protokołu zeznań, jakie oskarżony złożył w postępowaniu przygotowawczym w danej sprawie w charakterze świadka, nie jest dopuszczalne nawet wtedy, gdy oskarżony o to wnosi, albowiem uwzględnieniu takiego wniosku stoi na przeszkodzie zakaz wyrażony w art. 334 § 1 k.p.k.
Przepis art. 163 k.p.k. stanowi lex specialis w stosunku do art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U. nr 5, poz. 24 z późn. zm.), normującego w sposób generalny tajemnicę zawodową dziennikarza. Dziennikarz, w tym także redaktor naczelny, nie może zatem w procesie karnym odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy, jeżeli sąd
Wzruszenie prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie przed Komisją Specjalną do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym lub jej delegaturą może nastąpić w trybie rewizji nadzwyczajnej, a także w trybie wznowienia postępowania.
1. Orzeczenie grzywny na podstawie art. 75 § 1 k.k. jest możliwe także wtedy, gdy za inne, pozostające w tzw. zbiegu realnym, przypisane oskarżonemu przestępstwa orzeczono samoistną karę grzywny. 2. W odniesieniu do grzywny wymierzonej na podstawie art. 75 § 1 k.k. i grzywny samoistnej, wymierzonej za inne przestępstwo pozostające w zbiegu realnym, orzeka się karę łączną.
W razie zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności sąd zalicza na poczet tej kary okres tymczasowego aresztowania, mimo uprzedniego zaliczenia tego okresu na poczet kary grzywny orzeczonej obok kary pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono.
Felczer (podobnie jak lekarz czy pielęgniarka) zatrudniony w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej nie jest z samej tylko racji wykonywanego zawodu funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 120 § 11 k.k.
Przepis art. 433 § 2 k.p.k., statuujący rozpoznanie spraw o przestępstwa określone w art. 178 k.k. w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, nie zmienia ogólnej reguły wynikającej z przepisu art. 20 § 2 zd. 1 k.p.k., że sąd rejonowy orzeka na posiedzeniu w składzie jednego sędziego.
W wypadku, gdy skazany odbywa dwie (lub więcej) nie podlegające łączeniu kary pozbawienia wolności, z których jedną (lub więcej) orzeczono wobec niego przed ukończeniem 21 lat, zaś drugą (lub pozostałe) orzeczono po tym terminie, odpowiednie stosowanie art. 91 § 1 i 2 k.k., o którym mowa w art. 91 § 4 k.k. zdanie pierwsze, polega na tym, że skazany może być warunkowo przedterminowo zwolniony po odbyciu
Jeżeli prokurator, mimo zwrócenia mu aktu oskarżenia w trybie art. 298 k.p.k. w celu uzupełnienia braków formalnych, ponownie przekaże go w tej samej postaci, prezes sądu może sam zmienić swoją poprzednią decyzję, wykonując czynności przewidziane w art. 302 § 1 k.p.k., albo powinien wnieść sprawę na posiedzenie sądu, który podejmuje stosowne postanowienie w ramach uprawnień przewidzianych w art. 299
Udowodnienie stanu nietrzeźwości kierowcy samochodu w czasie wypadku, która to nietrzeźwość wyłącza odpowiedzialność PZU za szkodę, obciąża ubezpieczyciela; odjechanie z miejsca wypadku samochodem uszkodzonym na skutek zderzenia się z innym przedmiotem w sytuacji, gdy wypadek nie spowodował poważniejszych skutków nie daje podstaw do potraktowania tego zdarzenia jako zbiegnięcia kierowcy z miejsca
W przypadku śmierci osoby uprawnionej na podstawie art. 8 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) do wystąpienia, w miejsce osoby represjonowanej, z żądaniem odszkodowania za poniesioną szkodę
Prawo do odszkodowania oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie oczywiście niesłusznego tymczasowego aresztowania (art. 487 § 4 k.p.k.) przysługuje w związku z pozbawieniem wolności przez zastosowanie tego środka zapobiegawczego, nie zaś z powodu samego faktu wydania postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, chociażby nawet połączonego z poszukiwaniem podejrzanego (oskarżonego) listem gończym
Adwokata nie wolno przesłuchiwać jako świadka co do faktów, o których dowiedział się jako obrońca udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę (arg. ex art. 161 pkt 1 k.p.k.). W innych wypadkach adwokat może odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy określony w art. 6 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. nr 16, poz. 124 z późn. zm
Przez prowadzenie zaciągu, o którym mowa w art. 238 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, należy rozumieć ukierunkowane działanie polegające na nakłanianiu lub ułatwianiu obywatelom polskim, a także przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcom, służby w obcym wojsku, obcej organizacji wojskowej lub zakazanej przez prawo
Do wniesienia rewizji nadzwyczajnej na korzyść oskarżonego, który w czasie wnoszenia lub rozpoznawania tego środka zaskarżenia jest posłem, konieczne jest uzyskanie zgody Sejmu na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej (art. 7 ust. 2 Ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. Dz.U. nr 84, poz. 426).
Działanie sprawcy stosującego przemoc skierowaną wobec rzeczy, zmierzające do zmuszenia pokrzywdzonego do określonego zachowania się, stanowi znamię przestępstwa przewidzianego w art. 167 § 1 k.k. tylko wówczas, gdy podobnie jak groźba ma charakter bezprawny. Nie popełnia więc przestępstwa określonego w art. 167 § 1 k.k. taki sprawca, stosujący przemoc skierowaną wobec rzeczy, który ma prawo wynikające
Przepis art. 259 k.k. wiąże penalizację nierespektowania wymienionych w nim zakazów z rodzajem organu, który wydał orzeczenie ustanawiające określony zakaz, a nie z podstawą materialnoprawną orzeczenia tego zakazu.
W wypadku pozbawienia życia osoby prowadzącej działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego przesłanki dochodzenia roszczeń przewidziane w art. 11 ust. 2 ustawy z 23.II.1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) spełnione są wówczas,
I. Określenie gra hazardowa, użyte w art. 128 § 1 k.w., obejmuje swym zakresem wszelkie gry, w tym i grę w tzw. trzy karty, jeżeli wygrana lub przegrana uzależniona jest nie od umiejętności grających, lecz wyłącznie lub przeważnie od losu. II. Urządzającemu grę hazardową jedynie wówczas można przypisać odpowiedzialność za przestępstwo określone w art. 205 k.k., gdy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej
Określenie użyte w art. 558 k.p.k. jeżeli nie wniesiono rewizji odnieść należy również do takiej sytuacji procesowej, gdy rewizję wprawdzie wniesiono, ale podlega ona z jakichkolwiek powodów pozostawieniu bez rozpoznania. Odmawiając przyjęcia takiej rewizji lub pozostawiając ją bez rozpoznania, należy równocześnie potraktować ją jako zażalenie na orzeczenie o kosztach, zawarte w wyroku.
Koszty pobytu w zakładzie leczniczym (§ 13 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii w postępowaniu sądowym Dz.U. nr 46, poz. 254 z późn. zm.) oskarżonego, poddanego badaniu psychiatrycznemu połączonemu z obserwacją (art. 184 § 1 k.p.k.), stanowią koszty utrzymania, o których mowa w art. 554 § 1 pkt 6 k.p.k., i tym samym
