Przepis art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego może mieć zastosowanie tylko do decyzji uznaniowych, w których organ ma możliwość swobody decyzyjnej w orzekaniu, w ramach której może uwzględnić interes społeczny lub słuszny interes strony. Dlatego przepisu tego nie można stosować dla uchylenia lub zmiany decyzji, przy której wydaniu organ nie posiadał żadnego luzu decyzyjnego, gdyż bezwzględnie
Z treści art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1, nie wlicza się w szczególności sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Przepis ten został sformułowany w sposób bezwarunkowy. Ustawodawca nie zawarł w nim żadnego zastrzeżenia czy odesłania do innego przepisu, który by wartość sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w jakikolwiek sposób modyfikował
1. Obowiązkiem organu jest sprawdzenie, czy przed wszczęciem egzekucji decyzja określająca egzekwowany obowiązek została doręczona. Sprawdzenie tej okoliczności nie może być traktowane jako umożliwienie zobowiązanemu podważenia egzekwowanego rozstrzygnięcia zawartego w decyzji. Nie prowadzi to również do badania podstawy prawnej obowiązku podlegającego egzekucji. Sprawdzenie, czy akt ten został doręczony
Zasada pewności prawa, ochrony praw nabytych i ochrony uzasadnionych oczekiwań podatnika powinna być respektowana nie tylko podczas tworzenia, ale również stosowania prawa. Zmiana przepisów podatkowych nie powinna pogarszać sytuacji podatników, którzy złożyli wnioski o zwrot podatku przed wejściem w życie tych przepisów.
1. Wymogiem dla skargi kasacyjnej jest nie tylko przytoczenie podstaw kasacyjnych, ale także ich uzasadnienie, co wynika z art. 176 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Obok wskazania naruszonych przepisów, niezbędne jest więc wyjaśnienie, na czym naruszenie to polegało, a w przypadku podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 P.p.s.a., wykazanie, że mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Uzasadnienie podstaw kasacyjnych
Osoba należycie dbająca o swoje interesy powinna zabezpieczyć sposób odbioru korespondencji i przekazywania jej o tym informacji. Zgodnie z art. 41 Kodeksu postępowania administracyjnego, w toku postępowania strony oraz ich przedstawiciele i pełnomocnicy mają obowiązek zawiadomić organ administracji publicznej o każdej zmianie swego adresu, a zaniedbanie tego obowiązku sprawia, że doręczenie pisma
1. W sprawie o przyznanie płatności organ administracji publicznej w ocenie materiału dowodowego nie jest skrępowany żadnymi regułami dowodowymi, a ustaleń faktycznych dokonuje według własnego przekonania, na podstawie wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Rozumowanie, w wyniku którego organ ustala istnienie okoliczności faktycznych, powinno być zgodne z zasadami logiki i doświadczenia
1. W sprawie o przyznanie płatności organ administracji publicznej w ocenie materiału dowodowego nie jest skrępowany żadnymi regułami dowodowymi, a ustaleń faktycznych dokonuje według własnego przekonania, na podstawie wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Rozumowanie, w wyniku którego organ ustala istnienie okoliczności faktycznych, powinno być zgodne z zasadami logiki i doświadczenia
Zastosowanie art. 59 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wymaga stwierdzenia, że zobowiązany nie posiada środków przewyższających wydatki egzekucyjne oraz że stan ten ma charakter definitywny, czyli w świetle obiektywnych okoliczności nie ma podstaw do uznania, że w przyszłości środki takie zostaną przez zobowiązanego zgromadzone.
W sprawie o przyznanie płatności organ administracji publicznej w ocenie materiału dowodowego nie jest skrępowany żadnymi regułami dowodowymi, a ustaleń faktycznych dokonuje według własnego przekonania, na podstawie wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Rozumowanie, w wyniku którego organ ustala istnienie okoliczności faktycznych, powinno być zgodne z zasadami logiki i doświadczenia
Zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, klasyfikacja gruntów pod kątem związku z działalnością gospodarczą nie zależy od ich kwalifikacji w ewidencji gruntów i budynków, a działalność rolnicza, mimo posiadania przez jej prowadzącego statusu przedsiębiorcy, nie jest uznawana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Naczelny Sąd Administracyjny w swoim orzeczeniu podkreśla, że wymierzenie grzywny organowi administracji publicznej za bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest uprawnieniem sądu, a nie obowiązkiem. Wymierzenie grzywny powinno być zawsze uzależnione od konkretnych okoliczności sprawy, z uwzględnieniem takich aspektów jak stopień naruszenia praw strony przez organ, cel skargi na bezczynność
Odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego w oparciu o art. 61a § 1 kodeksu postepowania administracyjnego ma na celu zapobieganie niepotrzebnemu prowadzeniu postępowań w sytuacjach, gdzie istnieje oczywista przeszkoda do ich wszczęcia, jak na przykład wniesienie żądania w sprawie już rozstrzygniętej ostatecznie (res iudicata).
Zgodnie z art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., organ administracji publicznej ma prawo do zawieszenia postępowania z urzędu, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależny od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Innym organem może być także ten sam organ, który prowadzi postępowanie, jeżeli na podstawie przepisów prawa jest wyposażony w kompetencje do załatwienia w ramach
Prawo do obrony jest fundamentalną zasadą Unii Europejskiej i musi być respektowane przez organy administracyjne państw członkowskich w kontekście decyzji niekorzystnych dla podmiotów. W przypadku, gdy decyzje organów podatkowych opierają się na dowodach z innych postępowań, podatnicy mają prawo do ich przeglądu, chyba że cel interesu ogólnego uzasadnia ograniczenie dostępu. Jednakże, prawo do obrony
Zawarcie umowy najmu lokalu jest poprzedzone zakwalifikowaniem i umieszczeniem danej osoby na liście oczekujących na najem z mieszkaniowego zasobu gminy, co jest aktem z zakresu administracji publicznej, a nie aktem prawa publicznego. Wniesienie skargi przeciwko takiej uchwale podlega kontroli sądu administracyjnego.
Suma pieniężna przyznawana na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. w przypadku uwzględnienia skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania stanowi odrębną instytucję prawną od odszkodowania i zadośćuczynienia przewidzianych w Kodeksie cywilnym, pełniąc funkcję kompensacyjną za dolegliwości i niedogodności związane z przewlekłym prowadzeniem postępowania.
1. Choć wskazania co do dalszego postępowania zawarte w wyroku sądu mogą wywoływać wątpliwości co do kierunku dalszych działań organu podatkowego, nie wpływa to na prawidłowość samego rozstrzygnięcia sądu. 2. Błędne uzasadnienie nie jest podstawą do uchylenia wyroku, jeśli decyzja sądu jest zgodna z prawem.
