Wyrok NSA z dnia 20 października 2022 r., sygn. III OSK 1947/21

Suma pieniężna przyznawana na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. w przypadku uwzględnienia skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania stanowi odrębną instytucję prawną od odszkodowania i zadośćuczynienia przewidzianych w Kodeksie cywilnym, pełniąc funkcję kompensacyjną za dolegliwości i niedogodności związane z przewlekłym prowadzeniem postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w dniu 20 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2019 r. sygn. akt II SAB/Wa 184/19 w sprawie ze skargi E. R. na przewlekłość Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z 14 lutego 2017 r. o wyłączenie stosowania przepisów oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 16 lipca 2019 r. sygn. akt II SAB/Wa 184/19 wydanym w sprawie ze skargi E. R. na przewlekłość Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z 14 lutego 2017 r. o wyłączenie stosowania, na podstawie art. 149 § 1 pkt 3, § 1a, § 2 i art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a." stwierdził, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji dopuścił się przewlekłości w rozpoznaniu wniosku E. R. z 14 lutego 2017 r. (pkt 1), stwierdził, że przewlekłość organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2), przyznał od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz E. R. kwotę 1.000 zł tytułem sumy pieniężnej (pkt 3) oraz oddalił skargę w pozostałym zakresie (pkt 4).

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca zainicjowała wnioskiem z 14 lutego 2017 r. postępowanie o wyłączenie stosowania wobec niej art. 15c ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 708 ze zm.) dalej zwanej "ustawą zaopatrzeniową". Decyzja kończąca postępowanie została wydana 13 lutego 2019 r. Pomiędzy złożeniem wniosku a wydaniem decyzji ostatecznej upłynęły 2 lata. W ocenie Sądu nie wymaga zatem wyjaśnienia, że organ prowadził postępowanie w sposób przewlekły.