Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2024 r., sygn. III OSK 4015/21
W sprawie, w której wydana została prawomocna decyzja nakazująca rozbiórkę obiektu budowlanego, wniosek o jego legalizację, złożony po uprawomocnieniu tej decyzji, nie daje podstaw do wszczęcia postępowania administracyjnego (art. 61a § 1 K.p.a. w związku z art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego i art. 16 § 1 K.p.a.).
Obowiązek rozbiórki samowolnie wybudowanego obiektu budowlanego może zostać nałożony na inwestora, który nie jest właścicielem nieruchomości, ale posiada inny tytuł prawny umożliwiający wykonanie decyzji administracyjnej, np. służebność osobista mieszkania.
Plan miejscowego zagospodarowania przestrzennego, przyjęty zgodnie z wymogami proceduralnymi i merytorycznymi przewidzianymi w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie może być podważany na podstawie zarzutów dotyczących ogólnego interesu publicznego, ale musi bazować na konkretnych naruszeniach indywidualnych interesów prawnych skarżących.
Posiadacza nieruchomości obciąża ryzyko doboru wykonawcy prac wycinkowych i nadzoru nad ich realizacją, a niefrasobliwość w tym zakresie skutkuje odpowiedzialnością administracyjną za usunięcie drzew bez wymaganej zgody (art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 88 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody).
Dowiedzenie się o decyzji administracyjnej w sposób umożliwiający złożenie wniosku o wznowienie postępowania oznacza uzyskanie informacji o organie, który wydał decyzję oraz sposobie rozstrzygnięcia sprawy, a nie musi obejmować poznania pełnej treści decyzji (art. 148 § 2 k.p.a.).
Usunięcie drzew bez zezwolenia nie może być zakwalifikowane jako działanie w stanie wyższej konieczności, jeżeli nie jest bezpośrednio związane z konkretną akcją ratowniczą, a ma na celu jedynie ogólne ułatwienie przyszłych działań ratowniczych straży pożarnej.