Skoro art. 38 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ nie wskazuje formy decyzji dla odwołania dyrektora szkoły, to oznacza to, iż następuje ono w formie zarządzenia wójta /burmistrza, prezydenta miasta/.
Lokalizacja np. super i hipermarketów powinna określić rada miasta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, wskazując obszar przeznaczony pod budowę marketów, zaś studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego powinno wskazywać obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2.000 m2 zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca
W sytuacji, gdy strona nie określa nadzwyczajnego trybu rozpatrzenia sprawy, powołując się jednocześnie na wadliwość wydanego w sprawie rozstrzygnięcia zawartego w decyzji ostatecznej, organ administracji powinien wybrać w interesie strony ten tryb, który umożliwiałby merytoryczną ocenę jej argumentów.
1. Adresatem obowiązku określonego w art. 69 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest organ nadzoru budowlanego, a nie właściciel bądź zarządca obiektu budowlanego. 2. Przepis art. 69 ustawy - Prawo budowlane nie stanowi podstawy do wydawania decyzji administracyjnych co do zastosowania środków zabezpieczających.
1. Obowiązkiem organów gminy jest nieprzekroczenie granic uznania administracyjnego przy korzystaniu z tzw. władztwa planistycznego, określonego w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./. 2. Dopuszczalna przepisem art. 33 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym ingerencja planu w sposób wykonywania prawa własności nieruchomości
Nie stanowi o interesie prawnym, a tym bardziej o jego naruszeniu samo sąsiedztwo w stosunku do nieruchomości objętej projektowaną zmianą planu.
Art. 59 par. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ należy do grupy przepisów nie zawierającej określenia kręgu podmiotów uprawnionych do wniesienia zażalenia. W takiej sytuacji należy badać, jaki uczestnik postępowania egzekucyjnego miałby interes prawny we wniesieniu zażalenia i stosownie do tego ustalać krąg podmiotów uprawnionych
Złożenie wniosku o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla dwóch obiektów budowlanych obliguje organ administracji do rozpoznania tego wniosku i dokonanie oceny, czy zamiar budowy każdego z tych obiektów nie narusza ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego. Fakt, iż żądanie to zostało zawarte w jednym wniosku, nie wykluczał rozstrzygnięcia o tym żądaniu odrębnymi decyzjami, z
Ustawodawca w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, postanowił, iż odbudowa obiektu budowlanego również wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a skoro tak, to należy badać jej zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego /art. 40 ust. 1 cyt. ustawy/.
Zgodnie z dyspozycją art. 46 ust. 1 w zw. z art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska /Dz.U. nr 62 poz. 627 ze zm./ w związku z par. 2 pkt 8 lit. "ł" rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć
Z dniem 11 lipca 2003 r. weszła w życie nowa ustawa z dnia 27. marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 80 poz. 717/, która zniosła inwestycję prawną protestów i zarzutów do projektu planu miejscowego.
1. Artykuł 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ był i w jego obecnym brzmieniu jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 163 Kpa. Precyzuje wyczerpująco przesłankę wydania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, która stanowi istotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę. Uznaniu administracyjnemu
1. Zasada racjonalności ustawodawcy pozwala na twierdzenie, iż skoro proces inwestycyjny składa się z dwóch etapów, to nie można przyjąć, że na tych dwóch etapach przedmiot ochrony jest ten sam. Ochrona interesów osób trzecich w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy (...) następuje więc w takim zakresie w jakim sprawa nie jest objęta regulacją prawa budowlanego. 2. "Zabudowa zwarta w pierzejach
Przepis par. 8 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego /Dz.U. nr 140 poz. 906/ umożliwia projektantowi dokonanie wyboru w przyjęciu zakresu opracowania pomiędzy granicami działki budowlanej a niesprecyzowanym normowo terenem, co oznacza, iż zakres projektu zagospodarowania
Rozpoznając wniosek o zezwolenie na wejście na sąsiednią nieruchomość /art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ organ administracji powinien ograniczyć się wyłącznie do oceny niezbędności wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości w celu wykonania zamierzonych przez inwestora robót budowlanych, objętych wcześniej uzyskanym pozwoleniem
Postanowienie właściwego organu architektoniczno-budowlanego o udzieleniu bądź odmowie zgody na odstępstwo od warunków technicznych /art. 9 ustawy - Prawo budowlane/, jest postanowieniem samodzielnie niezaskarżalnym, a kwestionowanie go jest możliwe dopiero w decyzji kończącej postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę. Zatem jest oczywiste, że wdrożenie procedury umożliwiającej zastosowanie
Opłata, o której mowa w art. 36 ust. 3 cyt. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ wiąże się z obiektywnym wzrostem wartości nieruchomości, a nie z ceną, jaką strony ustalają w ewentualnej umowie zbycia nieruchomości. Wielkość ceny w umowie sprzedaży nie ma nic wspólnego z obowiązkiem zapłaty tzw. renty planistycznej. Decyduje tutaj obiektywny
1. Rysunek planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, jest integralną częścią tegoż planu i obowiązuje w zakresie określonym uchwałą zatwierdzającą ten plan. 2. Rysunek planu jest opracowaniem graficznym które nie spełnia wymagań normy prawnej z jej klasyczną budową /hipoteza, dyspozycja
Organizacja społeczna musi mieć ustawową podstawę do samodzielnego działania i musi być zarejestrowana w odpowiednim rejestrze urzędowym. Zatem, prawa strony przez sądem administracyjnym ma organizacja społeczna wpisana do takiego rejestru.
Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla tego samego obszaru, ale w innych postępowaniach nie stanowi przesłanki do przyjęcia zgodności inwestycji z zapisem planu.
Przy ponownym rozpoznaniu wniosku w trybie art. 127 par. 3 Kpa wyłączeniu na podstawie art. 24 par. 1 pkt 5 Kpa podlega osoba, która brała udział w wydaniu decyzji I instancji.
1. Rolą decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest wytyczenie ogólnych kierunków projektowanej inwestycji budowlanej, które następnie podlegają dalszym szczegółowym ustaleniom przewidzianym w prawie budowlanym i w przepisach wykonawczych, regulujących warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane. Kwestie dotyczące usytuowania budynku, jego wysokości, kształtu i innych
Przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./ w zakresie usytuowania budynku odnoszą się nie tylko do wykonywania nowego budynku, ale również do odbudowy, rozbudowy i nadbudowy istniejącego już w określonym miejscu budynku /par
1. Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu należy do tych decyzji, do których stosuje się art. 155 Kpa. 2. Przepis art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, nie może być interpretowany w sposób wyłączający z postępowania jako strony właścicieli /użytkowników wieczystych/ nieruchomości objętej wnioskiem oraz
