Osoba chora psychicznie, wykazująca objawy psychotyczne, ale niestwarzająca zagrożenia dla swojego życia albo życia i zdrowia innych osób, ma prawo odmówić hospitalizacji i odmowa ta jest ważna w świetle ustawy o ochronie zdrowia psychicznego w myśl definicji "świadomej zgody".
Lekarz zatrudniony w ramach stosunku pracy nie może być równocześnie podwykonawcą świadczeń zdrowotnych, udzielanych przez zatrudniający go podmiot medyczny, gdyż możliwe jest zawieranie umów na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, odrębnych rodzajowo od umów regulowanych przepisami Kodeksu cywilnego oraz nieobjętych obowiązkowym tytułem ubezpieczenia społecznego, wyłącznie z ustawowo określonymi podmiotami
Umowa, na podstawie której lekarz wykonuje swój zawód polegający na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, nie może być utożsamiana z umową o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przez Fundusz w rozumieniu art. 132 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej ani z zawieraną w jej ramach umową o zamówienie na świadczenia zdrowotne, o której mowa w art. 133 tej ustawy
Umowa, na podstawie której lekarz wykonuje swój zawód polegający na udzielaniu świadczeń zdrowotnych (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty) nie może być utożsamiana z umową o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przez Narodowy Fundusz Zdrowia (art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
Dyżur pod telefonem w rozumieniu art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (jedn. tekst Dz. U. z 2020 r., poz. 295) uprawnia pracownika (w tym ordynatora oddziału) do wynagrodzenia za czas pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych (art. 98 ust. 2 tej ustawy).
Szpital musi prowadzić terapię i rehabilitację chorego możliwie najlepszymi metodami, a gdy są one w nim niedostępne, powinien rzetelnie i w sposób zrozumiały poinformować pacjenta lub jego rodzinę. Zaniedbania powodują konieczność zapłaty zadośćuczynienia dla chorego.
W sprawach o zadośćuczynienie dochodzone na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta sąd może - kierując się zasadą słuszności - obciążyć pozwanego całością kosztów, mimo że żądanie powoda uwzględnione zostało tylko w części.
Gdy refundowane recepty są wystawiane bez uzasadnienia medycznego lub dla nieuprawnionych pacjentów, NFZ ma prawo nałożyć na przychodnię karę wynikającą z kontraktu o udzielanie świadczeń. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że kontroli z ramienia NFZ dokonywały osoby niebędące lekarzami.
Roszczenie o zadośćuczynienie oparte na art. 448 k.c. w związku z art. 4 ust. 1 u.p.p. i r.p.p. jest samodzielnym i odrębnym żądaniem od roszczenia o zadośćuczynienie wywodzonego z tytułu szkody na osobie i opartego na przepisie art. 445 § 1 k.c.
Ojciec dziecka, któremu wraz z jego matką nie udzielono przysługującej im informacji o stanie zdrowotnym mającego się urodzić dziecka, przez ocenione jako rażące niedbalstwo pracowników zakładu opieki zdrowotnej nierozpoznanie poważnej i nieusuwalnej wady wrodzonej płodu, przez co nie można było rodziców o tym poinformować w odpowiednim czasie, a zatem uniemożliwione zostało skierowanie obojga rodziców
1. Wraz z szerokim ujęciem pojęcia czynności prawnej mającej na celu zmianę wierzyciela samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej i poddaniem wszystkich czynności prawnych tego rodzaju rygorom art. 54 ust. 6 u.d.l., wyklucza się w przypadkach dokonania przez wierzyciela zakładu opieki zdrowotnej takiej czynności prawnej bez wymaganej ustawą zgody, nabycie wobec zakładu opieki zdrowotnej przez
Zastosowanie w stosunku do pacjenta, który nie cierpi na chorobę psychiczną, przewidzianego w art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego trybu przyjęcia do szpitala i bezpodstawne leczenie bez zgody przesądza o bezprawności takiego postępowania.
Roszczenia o zadośćuczynienie uregulowane w art. 445 § 1 k.c. oraz w z art. 4 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta) będące następstwem zawinionego naruszenia praw pacjenta mają odrębny charakter, określając zasady odpowiedzialności sprawców za odrębne czyny bezprawne. O ile roszczenie przewidziane w art. 445 § 1 w związku z art. 444 § 1 k.c. obejmuje krzywdy będące rezultatem
Lekarz zatrudniony w ramach stosunku pracy nie może być równocześnie podwykonawcą świadczeń zdrowotnych udzielanych przez zatrudniający go podmiot medyczny, gdyż możliwe jest zawieranie, odrębnych rodzajowo od umów regulowanych przepisami Kodeksu cywilnego oraz nieobjętych obowiązkowym tytułem ubezpieczenia społecznego, umów na wykonywanie świadczeń zdrowotnych wyłącznie z ustawowo określonymi podmiotami
Nie powinno budzić wątpliwości istnienie osobistego prawa do pożegnania z najbliższą osobą, przed jej śmiercią, a nie tylko prawa do jej pogrzebania i innych przejawów kultu zmarłego.
Nie można się zgodzić z zapatrywaniem, że prawidłowe w świetle art. 354 k.c. wykonanie umowy przez świadczeniodawcę wymaga przesuwania zaplanowanych świadczeń na późniejsze terminy w celu rozliczenia, w ramach ustalonego w umowie limitu, świadczeń spełnionych w stanach nagłych. Listę oczekujących na udzielenie świadczenia ustala się z zachowaniem odpowiedniej procedury, według określonych kryteriów
Nie można podzielić poglądu, jakoby zawarcie umowy konsorcjum, a następnie wyłonienie tego konsorcjum jako wykonawcy zamówienia publicznego, gdy zamawiający nie skorzystał z możliwości określenia szczegółowych wymagań wobec każdego z uczestników konsorcjum (art. 7 ust. 6 i 7 p.z.p.), mogło być postrzegane jako czynność, której celem była zmiana wierzyciela w rozumieniu art. 54 ust. 5 u.d.l.
NFZ nie musi płacić szpitalowi za leczenie chorych nawet w stanach nagłych, gdy nie są ubezpieczeni i nie mają prawa do bezpłatnej opieki zdrowotnej z innych tytułów.
Do ustalania wysokości wynagrodzenia należnego świadczeniodawcy, który zawarł umowę o udzielanie świadczenia opieki zdrowotnej, za świadczenie ponadlimitowe wykonane w stanie nagłym nie ma zastosowania art. 19 ust. 4 ustawy o ś.o.z. W takim wypadku wynagrodzenie ustala się w wysokości świadczenia uzyskiwanego na podstawie umowy.
Przyjmuje się, że do umów gwarancyjnych opartych o konstrukcję prawną unormowaną w art. 391 k.c. można stosować kwalifikację, prowadzącą do zastosowania art. 54 ust. 5 i 6 ustawy o działalności leczniczej.
Jak wynika z literalnej wykładni 19 ust. 4 u.ś.o.z. na jego podstawie określa się wynagrodzenia tylko w sytuacji gdy świadczeniodawcę w ogóle nie łączy umowa z Narodowym Funduszem Zdrowia.
Czynnością prawną mającą na celu zmianę wierzyciela samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej w rozumieniu art. 54 ust. 5 u.dz.l., jest każda czynność prawna, której skutkiem, choćby tylko pośrednim, jest zmiana wierzyciela, co dotyczy także gwarancji. W przypadkach dokonania przez wierzyciela zakładu opieki zdrowotnej takiej czynności prawnej bez wymaganej ustawą zgody, wykluczone jest nabycie
Umowa gwarancyjna, o której mowa w art. 391 k.c, zawarta przez wierzyciela samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej bez zgody podmiotu tworzącego, jest nieważna.
