Wyrok SN z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. V CSK 126/18

Przyjmuje się, że do umów gwarancyjnych opartych o konstrukcję prawną unormowaną w art. 391 k.c. można stosować kwalifikację, prowadzącą do zastosowania art. 54 ust. 5 i 6 ustawy o działalności leczniczej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Wojciech Katner (przewodniczący)

SSN Marian Kocon

SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa A. [...] Sp. z o.o. w W. przeciwko [...] Szpitalowi [...] w W. jako następcy prawnemu [X.] Szpitala [X.] w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 czerwca 2019 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 12 września 2017 r., sygn. akt I ACa [...],

1) oddala skargę kasacyjną,

2) zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowa spółka A. [...] spółka z o.o. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego [X.] Szpitala [X.] w W. kwoty 233.147,30 złotych obejmującej cenę sprzedaży gazów medycznych i czynszu za dzierżawę butli do przechowywania gazu.

Pozwany szpital wnosił o oddalenie powództwa zarzucając wygaśnięcie roszczeń powoda na skutek ich zaspokojenia przez inną spółkę M. S.A., z którą powódka zawarła umowę gwarancyjną. Ponadto pozwany podnosił, iż roszczenie powódki przedawniło się.

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2016 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił w całości powództwo opierając się na następujących ustaleniach:

A. [...] spółka z o.o. zawarła z pozwanym umowę na dostarczanie gazów medycznych wraz z dzierżawą butli i zbiorników do przechowywania gazów. Powódka za spełnione świadczenia wystawiła faktury VAT. Dnia 19 listopada 2012 r. powódka zawarła ze spółką M. S.A. z siedzibą w W. umowę gwarancji, na której podstawie spółka M. zobowiązała się przeprowadzić w imieniu powódki wszelkie czynności mające na celu odzyskanie wierzytelności przysługujące od dłużników. Spółka M. zapewniła, że dłużnicy wskazani w załączniku do umowy zapłacą swoje zobowiązania wobec A. [...] a jeśli tego nie uczynią, spółka M. będzie odpowiadać wobec spółki A. [...] do wysokości zobowiązań. Spółka M. mogła zwolnić się w całości od obowiązku naprawienia szkody, jaką poniosła spółka A. [...], w związku z brakiem zapłaty przez dłużników w uzgodnionym terminie, przez zapłatę równowartości zobowiązań dłużników na dzień płatności. Strony uzgodniły, że po dokonaniu zapłaty spółka M. nabędzie roszczenia wobec dłużników. Dnia 30 listopada 2012 r. spółka M. S.A. uiściła na rzecz powódki dochodzoną pozwem kwotę jako należność z tytułu zobowiązania pozwanego szpitala, a po bezskutecznym wezwaniu tego szpitala do jej zapłaty wystąpiła przeciwko pozwanemu o zwrot równowartości zapłaty dokonanej na rzecz powódki. Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 20 maja 2014 r. oddalił powództwo z uwagi na brak legitymacji czynnej uznając, że spółka M. nie wstąpiła w prawa wierzyciela. Inną przyczynę oddalenia powództwa było uznanie, że umowa gwarancyjna była nieważna. Wyrok ten został zmieniony na korzyść powódki przez Sąd Apelacyjny w [...], który uznał, że umowa gwarancji z dnia 19 listopada 2012 r. została ważnie zawarta. Wyrokiem dnia 20 stycznia 2016 r. Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w [...], który po ponownym rozpoznaniu sprawy, wskazując na nieważność umowy gwarancji z dnia 19 listopada 2012 r. i brak wstąpienia M. S.A. w prawa wierzyciela oddalił apelację tej spółki.