1. Przepis art. 1108 § 1 k.p.c. nie stanowi podstawy jurysdykcji sądu polskiego w sprawie o zapłatę zachowku. 2. Uprawnionemu do zachowku przysługuje względem obdarowanego przez spadkodawcę roszczenie o uzupełnienie lub zapłatę zachowku, jeżeli uprawniony wykaże z wysokim stopniem prawdopodobieństwa, że uzyskanie zachowku od spadkobierców jest niemożliwe. Konieczne jest w tym zakresie dokonanie obiektywnej
Pojęcie interesu prawnego powinno być interpretowane z uwzględnieniem szeroko pojmowanego dostępu do sądów w celu zapewnienia należytej ochrony prawnej. Dlatego przyjmuje się, że uzależnienie powództwa o ustalenie od interesu prawnego należy pojmować elastycznie, z uwzględnieniem celowościowej jego wykładni, konkretnych okoliczności danej sprawy, szeroko pojmowanego dostępu do sądów i tego, czy w drodze
W myśl art. 403 § 2 k.p.c. podstawę wznowienia postępowania stanowi wykrycie takich faktów lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Wykrycie okoliczności faktycznych lub dowodów w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. dotyczyć może jedynie faktów i środków dowodowych, które w postępowaniu prawomocnie zakończonym były
Z ustanowionego w art. 378 § 1 k.p.c. obowiązku rozpoznania sprawy w granicach apelacji nie wynika oczywiście konieczność osobnego omówienia przez sąd w uzasadnieniu wyroku każdego argumentu podniesionego w apelacji. Za wystarczające należy uznać odniesienie się do sformułowanych w apelacji zarzutów i wniosków w sposób wskazujący na to, że zostały one przez sąd drugiej instancji w całości rozważone
Orzeczony w wyroku karnym obowiązek naprawienia szkody na podstawie art. 72 § 2 k.k. powoduje, że organ rentowy po raz wtóry nie może dochodzić zapłaty objętych tym środkiem składek za pracowników. W konsekwencji, naprawienie szkody skutkuje tym, że wpłaty z tego tytułu muszą być zaliczone (w pierwszej kolejności) na poczet tych należności, które stały się podstawą obliczenia wysokości szkody podlegającej
Działalność gospodarcza stowarzyszenia nigdy nie może stanowić nadrzędnego celu istnienia danej organizacji ani dominować nad jej celami statutowymi. Zyski wypracowane przez taką organizację jako efekt prowadzenia działalności gospodarczej mogą służyć wyłącznie do finansowania działalności zdefiniowanej w statucie stowarzyszenia, które zostaną przeznaczone na realizację celów statutowych. Prowadzenie
Działalność gospodarcza prowadzona przez organizację pozarządową (np. stowarzyszenie) może mieć jedynie charakter wspomagający wobec działalności statutowej. W praktyce oznacza to, że nigdy nie może ona dominować nad celami określonymi w statucie tej organizacji. Warto jednak zauważyć, że cel prowadzenia działalności gospodarczej w przypadku organizacji pozarządowych (w tym stowarzyszeń i fundacji)
Do rozpoznania zażalenia wniesionego po dniu 7 listopada 2019 r. na postanowienie sądu pierwszej instancji o odrzuceniu skargi na wpis referendarza sądowego w księdze wieczystej właściwy jest - na podstawie art. 394 § 1 w zw. z art. 3941b k.p.c. - sąd drugiej instancji.
Zgodnie z art. 182 § 3 k.p.c. umorzenie zawieszonego postępowania przez sąd wyższej instancji powoduje uprawomocnienie się zaskarżonego orzeczenia, z wyjątkiem spraw o unieważnienie małżeństwa lub o rozwód oraz o ustalenie nieistnienia małżeństwa, w których postępowanie umarza się wówczas w całości.
Moc wiążąca prawomocnego orzeczenia (art. 365 § 1 k.p.c.) zapadłego między tymi samymi stronami w nowej sprawie o innym przedmiocie polega na zakazie dokonywania ustaleń i ocen prawnych sprzecznych z osądzoną sprawą. Oznacza to, że istnieje m.in. nakaz przyjmowania, iż stan prawny kształtuje się tak, jak to wynika z sentencji prawomocnego orzeczenia, albowiem przedmiotem prawomocności materialnej jest
Zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., a w stosunku do orzeczenia sądu drugiej instancji – art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z 391 § 1 i art. 387 § 21 k.p.c. (wszystkie przepisy w brzmieniu do 7 listopada 2019 r.), może być usprawiedliwiony tylko w wyjątkowych okolicznościach, w których treść uzasadnienia orzeczenia sądu drugiej instancji uniemożliwia całkowicie dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził
Moc wiążąca prawomocnego nakazu zapłaty, wydanego w procesie upominawczym, jest ograniczona do treści sentencji i nie rozciąga się na ustalenia faktyczne ani oceny prawne, które nie były jej bezpośrednim przedmiotem, co umożliwia niezależną ocenę tych samych kwestii faktycznych i prawnych w innym procesie sądowym.
Naruszenie przez sąd drugiej instancji zasad sporządzania uzasadnienia orzeczenia (aktualnie uregulowanych w art. 3271 k.p.c. oraz art. 387 § 21 k.p.c.) jedynie wyjątkowo może stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną, co ma miejsce, gdy wskutek uchybienia wymaganiom stawianym uzasadnieniu, zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej.
To na autorze skargi nadzwyczajnej spoczywa obowiązek wskazania na czym in concreto polega niezgodność zaskarżonego orzeczenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, a zatem wskazania, na czym - w tym zakresie - polega zarzucone uchybienie (art. 95 pkt 1 u.SN w zw. z art. 3984 § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. art. 89 § 1 in principio u.SN).
Skarga nadzwyczajna nie może być skutecznie wywiedziona w stosunku do zgodnego z przepisami prawa orzeczenia wydanego w efekcie postępowania nakazowego z weksla.
Wykrycie okoliczności faktycznych lub dowodów w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy faktów i środków dowodowych, które poza przesłanką ich nieujawnienia w postępowaniu prawomocnie zakończonym powinny być dla strony skarżącej "nieujawnialne". Przepis ten obejmuje fakty nieujawnialne albo stronie nieznane i dla niej niedostępne. Fakty natomiast "ujawnialne", czyli te, które strona powinna znać, tj
1. Przypozwanie (art. 84 k.p.c.), nie będąc czynnością przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia nie powoduje przerwania biegu przedawnienia roszczenia na podstawie art. 123 § 1 k.c., bywa natomiast uznawane za szczególną, przewidzianą w art. 819 § 4 k.c. przyczynę przerwania biegu przedawnienia, (jako zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem) w sytuacji
Wyrażona w art. 11 k.p.c. reguła, że ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym, ma na względzie potrzebę zapewnienia jedności jurysdykcji sądowej i niedopuszczenie do podważania przez sąd cywilny ustalenia, iż skazany popełnił przypisane mu przestępstwo, a tym samym prawidłowości wyroku karnego.
1. Związanie z art. 11 k.p.c. stanowi wyjątek w procedurze cywilnej. Obejmuje osobę skazaną za określony czyn opisany w ustawie karnej. W pozostałym zakresie sąd w sprawie cywilnej samodzielnie ustala stan faktyczny i suwerennie stosuje prawo. 2. Organizacja pozarządowa (stowarzyszenie), która nie prowadzi działalności gospodarczej, ma legitymację procesową na podstawie przepisów prawa procesowego
1. W definicji działalności pożytku publicznego nie mieści się udzielanie odpłatnej pomocy prawnej, niezależnie od wysokości wynagrodzenia za wykonanie usługi prawnej i niezależnie od wysokości wynagrodzenia osób świadczących takie usługi, działalność ta - jeżeli będzie prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły - będzie stanowiła działalność gospodarczą. 2. Wprawdzie art. 9 ustawy z dnia 24 kwietnia
To właśnie do sądu należy ocena, czy organizacja pozarządowa nie prowadzi działalności gospodarczej jako działalności głównej, ale dokonując takiego ustalenia sąd rozpoznający sprawę powinien brać pod uwagę przede wszystkim postanowienia jej statutu. Badanie to odbywa się z urzędu, zaś skutkiem ustalenia, że organizacja prowadzi działalność gospodarczą jest utrata przez nią legitymacji do udziału w
Wydane w trybie art. 1180 § 3 k.p.c., prawomocne postanowienie sądu państwowego, potwierdzające właściwość sądu polubownego, wiąże w postępowaniu ze skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego (art. 365 § 1 w związku z art. 1180 § 3 zd. 4, z art. 1207 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c.) i wyklucza możliwość ponownego badania kwestii zapisu na sąd polubowny (art. 1206 § 1 pkt 1 k.p.c.).
Ustanowienie pełnomocnika z urzędu, równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa procesowego (art. 118 § 1 k.p.c.), stanowi uprzywilejowanie strony, ale nie ogranicza jej praw procesowych. Konsekwentnie uznano, że do stosunku pełnomocnictwa procesowego powstałego w wyniku czynności sądu stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące pełnomocnictwa procesowego, w tym art. 94 § 1 odnoszący
W sprawie o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym, którego podstawę stanowi art.10 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, zasada aktualności ma charakter bezwzględny, stąd żądanie pozwu powinno dotyczyć stanu prawnego istniejącego w dacie orzekania przez sąd, a nie takiego który istniał (miał istnieć) kiedykolwiek
