W przypadku, gdy obowiązany w ramach publicznoprawnego obowiązku respektowania orzeczenia sądu stosuje się do postanowienia zabezpieczającego, nie można przyjąć, że w okresie obowiązywania tego orzeczenia, wstrzymując się z zapłatą świadczenia, dopuszcza się jednocześnie opóźnienia w rozumieniu art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego. Ponosiłby bowiem wówczas odpowiedzialność za realizację zabezpieczenia,
Odszkodowanie na podstawie art. 129 Prawa ochrony środowiska przysługuje jedynie za faktyczne ograniczenie lub zaprzestanie korzystania z nieruchomości, a nie za same abstrakcyjne ograniczenia sposobu korzystania. Kluczowym czynnikiem jest zmiana w dotychczasowym sposobie korzystania z nieruchomości.
1. W przypadku cesji wierzytelności, cesjonariusz nie jest stroną umowy kredytu i nie dokonuje czynności, które mogą okazać się sporne w postępowaniu sądowym. 2. Przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej.
Status osoby fizycznej jako konsumenta jest wyznaczany w ramach konkretnej czynności prawnej dokonywanej z przedsiębiorcą, z uwzględnieniem jej rodzaju i celu. Nie decyduje o nim to, czy dana osoba prowadzi działalność gospodarczą lub zawodową, lecz to, czy czynność zdziałana z przedsiębiorcą pozostaje w bezpośrednim związku z tą działalnością.
Umowa o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym jej wykonywaniem, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci stosunku pracy, nie rodzi skutków w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych.
1. Zawezwanie do próby ugodowej może być rozpatrywane jako czynność przerywająca bieg przedawnienia roszczenia, pod warunkiem, że zostało przedsięwzięte bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. 2. Kolejne zawezwanie do próby ugodowej może doprowadzić do skutecznej przerwy biegu przedawnienia, o ile można je zakwalifikować jako czynność przedsięwziętą
1. Konsument musi mieć zapewnioną możliwość zrozumienia, do czego się zobowiązuje, a ciężar dowodu, że klauzula umowna była jasna i zrozumiała, spoczywa na przedsiębiorcy. 2. Postanowienia umowy kredytu zawierające tzw. klauzulę ryzyka walutowego dotyczą głównego świadczenia konsumentów. Konsument powinien być jasno poinformowany, że podpisując umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, ponosi przez
Zakończenie postępowania sądowego, w kontekście art. 124 § 2 k.c., następuje z chwilą doręczenia pełnomocnikowi fachowemu wierzycieli odpisu wydanego na posiedzeniu niejawnym postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności, co daje wierzycielom realną możliwość wszczęcia - na podstawie tego tytułu wykonawczego - postępowania egzekucyjnego przeciwko pożyczkobiorcom.
W przypadku sporów dotyczących odpowiedzialności za szkody w kontekście projektowania i realizacji inwestycji budowlanych, istotne jest ustalenie adekwatnego związku przyczynowego między działaniami strony oskarżonej a powstałą szkodą. W przypadku kolizji między różnymi elementami projektu, takimi jak sieci wodociągowe i infrastruktura energetyczna, konieczność poniesienia kosztów związanych z usunięciem
O tym, czy obowiązek naprawienia szkody należy zmniejszyć ze względu na przyczynienie się, a jeżeli tak, w jakim stopniu należy to uczynić, decyduje sąd w procesie sędziowskiego wymiaru odszkodowania. Decyzja o obniżeniu odszkodowania jest uprawnieniem sądu, a rozważenie wszystkich okoliczności, in casu, w wyniku oceny konkretnej i zindywidualizowanej – jego powinnością. Jednak odstąpienie od stosowania
1. Przesłanką odpowiedzialności za bezpodstawne wzbogacenie oraz odpowiedzialności deliktowej jest istnienie szkody oraz bezprawność działania. 2. Prawomocne orzeczenia sądowe, dotyczące zdarzeń, mających znaczenie prejudycjalne dla oceny roszczeń, wiążą wszystkie instancje sądowe, włącznie z Sądem Najwyższym, co ma zastosowanie także w przypadku, gdy takie orzeczenia uprawomocniły się po wyroku sądu
W przypadku umowy z zakresu zamówień publicznych, nawet jeśli umowne postanowienie wymaga formy pisemnej do wprowadzenia zmian, strony mogą ustnie uzgodnić sposób zabezpieczenia roszczeń, o ile nie przekraczają one umówionych granic zabezpieczenia i pozostają w ramach form przewidzianych w umowie. Taka interpretacja jest zgodna z art. 76 zdanie pierwsze k.c., ponieważ nie dotyczy ona zmiany treści
Klauzule umowne dotyczące mechanizmu waloryzacji kredytu, w tym klauzule ryzyka walutowego oraz spreadów walutowych, oceniane są pod kątem abuzywności na chwilę zawarcia umowy, z uwzględnieniem ich jasności, przejrzystości i zrozumiałości dla konsumenta, a także sposobu, w jaki kształtują one mechanizm waloryzacji i wpływają na główne świadczenia stron umowy.
1. Utrzymanie w mocy umowy zawierającej abuzywne postanowienia byłoby możliwe jedynie w przypadku jednoznacznego wyrażenia takiej woli przez konsumenta lub obowiązywania szczególnych przepisów przywracających równowagę kontraktową. 2. Art. 358 § 2 k.c. jest przepisem o charakterze ogólnym i nie uprawnia do następczego sanowania wadliwej umowy kredytowej, a w prawie polskim brak jest szczególnych przepisów
Pokrzywdzenie wierzyciela następuje wówczas, gdy stan majątku dłużnika po dokonaniu czynności prawnej, kwestionowanej skargą pauliańską, zmniejsza się do tego stopnia, że powoduje niemożność, utrudnienie lub opóźnienie zaspokojenia wierzyciela pauliańskiego. Czynności te prowadzą do doprowadzenia majątku dłużnika do stanu, który uniemożliwia, utrudnia lub odwleka zaspokojenie wierzyciela.
Art. 448 k.c. stanowi, że zadośćuczynienie pieniężne może być przyznane temu, kto doznał krzywdy w związku z naruszeniem jego dóbr osobistych czynem niedozwolonym. Jeśli pewną wartość uznaje się za dobro osobiste, to roszczenie przewidziane w art. 448 w związku z art. 24 k.c. przysługuje temu, przy kim owa wartość pozostawała w chwili jej naruszenia. Każda taka osoba jest pokrzywdzoną, która może dochodzić
Roszczenie z tytułu zachowku nie przechodzi na spadkobiercę osoby uprawnionej do zachowku jeżeli nie należy on do kręgu osób uprawnionych do zachowku po pierwszym spadkodawcy (art. 1002 k.c.).
1. Władza publiczna, w tym przypadku Skarb Państwa i Województwo Mazowieckie, ponosi odpowiedzialność za szkodę wynikającą z niewłaściwego wykonania obowiązków związanych z utrzymaniem infrastruktury przeciwpowodziowej, nawet jeśli te obowiązki dotyczą własności publicznej. 2. Zakres odpowiedzialności władzy publicznej nie jest ograniczony do czynności władczych sensu stricto, ale obejmuje również
1. Operator pocztowy, będący przedsiębiorcą uprawnionym do wykonywania działalności pocztowej, odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi pocztowej zgodnie z kodeksem cywilnym, chyba że przepisy prawa pocztowego stanowią inaczej. Rażące niedbalstwo operatora pocztowego w wykonaniu usługi pocztowej może rodzić odpowiedzialność zgodnie z kodeksem cywilnym, a nie z ograniczeniami w zakresie
Pejoratywne lub dehumanizujące określenia, takie jak "tchórzliwy brutal", mogą naruszać dobra osobiste, ale naruszenie to może nie być bezprawne, jeśli autor publikacji działał w społecznie uzasadnionym interesie i zachował wymogi zawodowej staranności i rzetelności.
W przypadku sprzedaży udziałów w spółce, jeżeli umowa sprzedaży jest pozorna i ukrywa inną czynność prawną (np. umowę pożyczki), to nieważność umowy sprzedaży nie wpływa na ważność ukrytej czynności prawnej.
W kontekście zadań z zakresu ochrony przeciwpowodziowej, Skarb Państwa, jako właściciel określonych rzeczy, nie ponosi odpowiedzialności za szkody powstałe w wyniku nieprawidłowej realizacji tych zadań tylko dlatego, że jest właścicielem tych rzeczy. Odpowiedzialność ta wynika raczej z faktu, że Skarb Państwa został powierzony do prowadzenia określonych działań w tym zakresie. Szkoda wyrządzona przez
Art. 5 k.c. zawierający klauzulę generalną odsyłającą do zasad współżycia społecznego reguluje problematykę nadużycia prawa w znaczeniu podmiotowym. Istotą tej konstrukcji jest to, że jednostce przysługuje określone prawo, ale sposób jego wykonania stanowi nadużycie. Inaczej mówiąc, podmiotowi uprawnionemu przysługuje uprawnienie materialno-prawne, ale jego wykonanie pozostaje w sprzeczności z zasadami
Każde odszkodowanie, a zatem nie tylko to, którego dotyczy art. 129 ust. 1 i 2 p.o.ś., ma zmierzać do skompensowania uszczerbku w majątku poszkodowanego spowodowanego zdarzeniem szkodzącym. Zarówno rodzaj i jak oznaczalna w pieniądzu wysokość tego uszczerbku może się zmieniać, zwłaszcza jeśli pomiędzy stwierdzeniem szkody i zażądaniem jej naprawienia oraz momentem zweryfikowania twierdzeń poszkodowanego
