Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2023 r., sygn. II CSKP 914/22

Status osoby fizycznej jako konsumenta jest wyznaczany w ramach konkretnej czynności prawnej dokonywanej z przedsiębiorcą, z uwzględnieniem jej rodzaju i celu. Nie decyduje o nim to, czy dana osoba prowadzi działalność gospodarczą lub zawodową, lecz to, czy czynność zdziałana z przedsiębiorcą pozostaje w bezpośrednim związku z tą działalnością.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Władysław Pawlak (przewodniczący) ‎

SSN Roman Trzaskowski ‎

SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 18 kwietnia 2023 r. w Warszawie, ‎skargi kasacyjnej pozwanych ‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie ‎z 12 marca 2020 r., I AGa 66/19, ‎w sprawie z powództwa Bank spółki akcyjnej w W. ‎przeciwko K. G. i M. S. ‎o zapłatę,

uchyla zaskarżony wyrok w pkt II i III i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 31 grudnia 2018 r. Sąd Okręgowy w Lublinie zasądził od pozwanych solidarnie K. G. i M. S. na rzecz powoda Bank S.A. w W. (dalej: Bank) kwotę 655 490,36 zł z odsetkami umownymi nieprzekraczającymi odsetek maksymalnych od kwot cząstkowych i dat wskazanych w wyroku oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd ustalił, że w dniu 14 października 2005 r. strony zawarły umowę, na podstawie którego Bank udzielił pozwanym kredytu hipotecznego w kwocie 381 944,90 zł indeksowanego kursem franka szwajcarskiego (CHF) na okres ‎360 miesięcy z przeznaczeniem na spłatę wcześniejszych kredytów, wyszczególnionych w § 1 ust. 3 litera a i b umowy; na pokrycie części kosztów remontu nieruchomości położonej w N. przy ul. […] nr […] zł oraz na dowolny cel konsumpcyjny w wysokości 40 000 zł. W umowie ustalono sposób spłaty kredytu, zasady oprocentowania kredytu, zabezpieczenia jego spłaty oraz wypowiedzenia umowy. Umowa była kilkakrotnie aneksowana. Pozwani nie spłacali kredytu zgodnie z umową. Bank wezwał ich pismami z 10 stycznia 2017 r., wysłanymi na ich adres, do zapłaty zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty doręczenia wezwania. Poinformował także, że w przypadku nieuregulowania zaległej należności i niezłożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia, wypowie umowę o kredyt zgodnie z jej treścią. Wobec nieuiszczenia przez pozwanych zaległych kwot, powód pismem z 9 marca 2017 r. (doręczonym pozwanemu w dniu 23 marca 2017 r. i pozwanej w dniu 17 marca 2017 r.) złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu z zachowaniem 30 dniowego terminu, wskazując, że w dniu następującym po upływie okresu wypowiedzenia, całość środków kredytowych wraz z odsetkami ‎i kosztami staje się wymagalna i podlega natychmiastowemu zwrotowi na podany ‎w piśmie rachunek bankowy. Wobec braku jakiejkolwiek wpłaty, powodowy Bank wystawił w dniu 21 listopada 2017 r. wyciąg z ksiąg banku, w którym stwierdzono, że figuruje w nich wymagalne zadłużenie dłużników M. S. i K. G. w kwocie 655.490,36 zł. ze wskazaniem składników tej należności.