Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. I SA/Wa 1251/21
W sprawie nie tylko nie istniały przeszkody do zbadania abuzywności postanowień umowy kredytu, ale w świetle przepisów Dyrektywy 93/13 Sąd Okręgowy był do tego zobowiązany. Zaniechawszy tego badania, Sąd Okręgowy naruszył zasadę ochrony konsumentów wynikającą z art. 76 Konstytucji RP nie zapewniając konsumentowi ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi w sposób, jaki wymagany jest w świetle
Domniemanie z art. 3 ust. 1 u.k.w.h. można obalić w każdym postępowaniu, w tym w postępowaniu o zapłatę wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, nawet jeśli w toku postępowania o uzgodnienie treści księgi wieczystej pojawiły się zarzuty podważające wiarygodność ksiąg wieczystych. Sąd w sprawie o zasądzenie wierzytelności musi bowiem dokonać prawidłowego zastosowania prawa materialnego, w tym ustalić
1. Złożenie oświadczenia o potrąceniu, nawet w przypadku wierzytelności opiewającej na znaczną kwotę, w zasadzie nie prowadzi do istotnej zmiany majątkowej, skoro jego konsekwencją jest równowartościowe umorzenie wierzytelności i zobowiązania, co oznacza, że nie dochodzi do uszczuplenia majątku. 2. Wierzytelność regresowa przysługująca inwestorowi, który w ramach odpowiedzialności solidarnej zaspokoił
Uznać należy, że niedopuszczalne byłoby zastępowanie przez Sąd wyeliminowanego abuzywnego postanowienia umowy innym mechanizmem wyliczenia kwoty raty kapitałowo-odsetkowej. Żaden bowiem przepis prawa nie daje podstaw do zastąpienia klauzuli abuzywnej innym postanowieniem. Uzupełnienie luk po wyeliminowaniu takiej klauzuli stanowiłoby również zbyt daleko idącą modyfikację umowy w interesie przedsiębiorcy
1. jeśli dłużnik ważnie złoży przedmiot świadczenia do depozytu sądowego, co następuje przy spełnieniu przesłanek wskazanych w ustawie i przy zgodności przedmiotu świadczenia z treścią zobowiązania, to nie może być uwzględnione powództwo o zasądzenie od tego dłużnika kwoty odpowiadającej sumie pieniężnej złożonej do depozytu. 2. W przypadku scentralizowanych konsorcjów wykonawczych, gdzie funkcja lidera
Z art. 90 ust. 1 i 2b u.s.o. w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. wynika norma kreująca pomiędzy Skarbem Państwa lub jednostką samorządu terytorialnego, właściwymi do wypłaty dotacji, a osobami prowadzącymi szkoły lub placówki niepubliczne, uprawnionymi do żądania dotacji, stosunek prawny odpowiadający cechom zobowiązania w rozumieniu art. 353 § 1 k.c. Ustawodawca określił bowiem wyraźnie, w jakiej
W kontekście umów zawartych w wyniku przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, zasada swobody umów, wyrażona w art. 3531 k.c., nie wyłącza możliwości zastrzeżenia przez zamawiającego uprawnienia do kształtowania okresu świadczenia usług, jednakże takie zastrzeżenie musi być wyraźnie i jednoznacznie zaakceptowane przez drugą stronę i nie może powodować istotnej nierówności pozycji
Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytowych zawieranych z konsumentami, które nie zostały indywidualnie uzgodnione i które kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, mogą być uznane za niedozwolone. W konsekwencji, takie postanowienia umowne są nieważne, co prowadzi do konieczności przeprowadzenia analizy, czy umowa może nadal
Niedopuszczalne jest uzupełnianie umowy przez sąd krajowy poprzez zmianę nieuczciwego warunku na podstawie prawa krajowego oraz utrzymanie części nieuczciwego warunku, jeśli prowadziłoby to do zmiany treści umowy.
1. Przy interpretacji umowy kredytowej istotne jest nie tylko dosłowne brzmienie umowy, ale także zamiar i cel, jakie strony miały na względzie podczas jej zawierania, zgodnie z art. 65 § 2 Kodeksu Cywilnego. 2. Oceniając, czy klauzule w umowie konsumenckiej są abuzywne, sąd powinien uwzględniać stan faktyczny i prawny na chwilę zawarcia umowy, a nie późniejsze zachowania stron, zgodnie z art. 3851
Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej klauzuli przeliczeniowej powoduje, że nie jest możliwe określenie zgodnego z wolą stron rozmiaru wzajemnych świadczeń, a przede wszystkim wysokości zobowiązania konsumenta względem banku. Postanowienia określające główne świadczenia stron podlegają bowiem kontroli z punktu widzenia abuzywności tylko wówczas, gdy są niejednoznaczne (art
W kontekście umów kredytowych indeksowanych do waluty obcej, klauzule przeliczeniowe i klauzule ryzyka walutowego są ze sobą ściśle powiązane i nie można ich rozpatrywać oddzielnie. Wyeliminowanie klauzuli przeliczeniowej z umowy powoduje zrywanie powiązania umowy z walutą obcą, co uniemożliwia dalsze stosowne przeliczenia. Ponadto, postanowienia umowy pozwalające bankowi swobodnie kształtować kurs
Więź rodzinna niewątpliwie jest bowiem wartością, której naruszenie może – w określonych okolicznościach – skutkować przyznaniem zadośćuczynienia za krzywdę.
Użyty w art. 455 k.c. termin „niezwłocznie” oznacza termin realny, mający na względzie okoliczności danej sprawy. Zgodnie z treścią tego przepisu dłużnik zobowiązania bezterminowego powinien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela do wykonania. Czas owej „niezwłoczności” powinien być ustalany każdorazowo w zależności od okoliczności sprawy. Chodzi tu o taki czas, jaki jest niezbędny
Wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie stawki oprocentowania ze stawką LIBOR, jest równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy, że należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp czy wariant umowy kredytu. Oznacza to z kolei, że po wyeliminowaniu
Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej klauzuli przeliczeniowej, jako postanowienia określającego główne świadczenia stron, powoduje, że nie jest możliwe określenie zgodnego z wolą stron rozmiaru wzajemnych świadczeń, a przede wszystkim wysokości zobowiązania konsumenta względem banku. Nie istnieje więc konsens w zakresie głównych świadczeń, który z perspektywy art. 3851 §
Przy ocenie odpowiedzialności deliktowej osoby prawnej w przypadku naruszenia powszechnego obowiązku przestrzegania zasad uczciwości, lojalności kontraktowej i dobrych obyczajów, nie można opierać się wyłącznie na art. 415 k.c., który nie stanowi samodzielnej podstawy odpowiedzialności deliktowej osoby prawnej, lecz należy uwzględniać także przesłanki określone w art. 430 k.c., odnoszące się do odpowiedzialności