Brak zgody wszystkich solidarnie odpowiedzialnych stron na ocenę wartości przedmiotu umowy dokonaną przez urząd skarbowy, skutkuje obowiązkiem powołania dowodu z opinii biegłego, stosownie do art. 10 ust. 3 zd. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
W orzecznictwie sądowym wielokrotnie wskazywano na konieczność posiadania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w dziedzinie ustawowo zastrzeżonej dla określonej kategorii podmiotów, jako warunku korzystania przez nie ze zwolnienia od opłaty skarbowej. Przepis par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/ powinien
Okoliczność, że zasady solidarnej odpowiedzialności pozwalają organom podatkowym na egzekwowanie należnej opłaty skarbowej od jednej ze stron czynności cywilnoprawnej, nie podważa wynikającej z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ zasady, iż stronami postępowania w sprawie określenia należnej opłaty skarbowej są wszystkie strony tych czynności
Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej jest obowiązkiem powstającym nie z mocy decyzji administracyjnej, lecz z mocy samego prawa z chwilą zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa o opłacie skarbowej wiąże powstanie tego zobowiązania, a więc z chwilą zawarcia przed notariuszem umowy sprzedaży nieruchomości, zaś decyzja organu podatkowego, określająca inną od obliczonej i pobranej przez notariusza wysokość
Dla ustalenia wartości gruntu nabytego przez skarżących należało przyjąć do porównania przeciętne ceny z dnia dokonania czynności cywilnoprawnej, a w przypadku braku innych transakcji z tego dnia należało przyjąć ceny transakcji zawartych w okresie zbliżonym do dnia dokonania czynności cywilnoprawnej, a więc nieznacznie go wyprzedzającym lub nieznacznie następującym po tym dniu.
Art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ przewiduje trzy zwolnienia od opłaty skarbowej. Na podstawie pierwszego z nich umowa sprzedaży nie podlegałaby opłacie skarbowej, gdyby został od niej naliczony podatek VAT.
Obowiązek podatkowy określają przepisy prawa podatkowego, ale gdy odwołują się ogólnie lub wprost do innych ustaw, nie jest uzasadnione twierdzenie, że do ustaw tych nie można sięgać, gdyż miałoby to stanowić naruszenie zasady autonomiczności prawa podatkowego. Brak stosownego zezwolenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego na prowadzenie działalności w zakresie udzielania pożyczek powoduje, że spółki
1. Skoro umowa sprzedaży zawarta została przez podatnika, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ była czynnością objętą obowiązkiem podatkowym w tym podatku, a okoliczności jej wykonania powodowały powstanie obowiązku podatkowego wobec osoby jej dokonującej, to umowa ta mieściła się w katalogu czynności
Niedopuszczalnym jest pominięcie w decyzji określającej wysokość opłaty skarbowej jednej z osób odpowiedzialnych solidarnie za to zobowiązania podatkowe.
Nie do przyjęcia jest pogląd, zgodnie z którym dodanie do konkretnej umowy wymienionej w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ dodatkowych elementów, które nie przekreślają jej charakteru jako jednej z czynności cywilnoprawnych wymienionych w tym przepisie, uwalniałoby strony takiej umowy od obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej.
Przepis par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/ powinien być odczytywany w powiązaniu z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./ z którego wynika, że za podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie może
Brak jest obowiązku ujawnienia w akcie notarialnym informacji o zakupie nieruchomości na zlecenie powiernicze.
Skarżąca Spółka nie posiadała stosownego zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych, a więc nie była "Przedsiębiorstwem maklerskim" w rozumieniu ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /t.j. Dz.U. 1994 nr 50 poz. 239/, a więc zawierane przez nią umowy kupna papierów wartościowych nie były zwolnione od opłaty skarbowej na podstawie
Zwolnienie od opłaty skarbowej, przewidziane w części pierwszej art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, jest zwolnieniem podmiotowym i dotyczy podatników VAT, bez względu na to, czy płacą oni podatek od towarów i usług, czy też są od tego podatku zwolnieni.
Za błędy należy uznać pogląd, iż wyłączenie z opłaty skarbowej dotyczy czynności podatników, które są opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz tylko tych czynności zwolnionych z podatku, które są wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, czyli sprzedaży towarów i usług objętych załącznikami
Każda ze stron umowy cywilnoprawnej jest stroną postępowania w sprawie opłaty skarbowej.
Z art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, jak i z zasady czynnego udziału stron w postępowaniu wynika, że w kwestii określonej przez organ wartości nieruchomości powinny wypowiedzieć się wszystkie strony umowy kupna - sprzedaży.
Skoro strona skarżąca wybrała formę sprzedaży do przeniesienia własności, nie może skutecznie zasłaniać się ewentualnymi przesłankami powstania roszczenia z art. 231 par. 1 Kc i żądać uwzględnienia poczynionych na nieruchomości nakładów.
Prawo majątkowe nie jest towarem w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. art. 4 pkt 1 tej ustawy/, nie ma więc ona zastosowania do sprzedaży użytkowania wieczystego i w związku z taką sprzedażą nie można posiadać statusu "podatnika, o którym mowa w art. 5 ustawy o VAT", co jest niezbędne do uzyskania zwolnienia
Kwota nadpłaconej opłaty skarbowej podlega oprocentowaniu po upływie trzymiesięcznego terminu od jej uiszczenia /daty powstania nadpłaty/, a nie od dnia złożenia wniosku o zwrot nadpłaty.
Każda ze stron umowy cywilnoprawnej jest stroną postępowania w sprawie opłaty skarbowej /art. 28 Kpa/, a zatem organ administracji powinien rozstrzygając sprawę w drodze decyzji uczynić to w stosunku do obu stron umowy sprzedaży, a nie tylko wobec sprzedającego.
Przypisanie przez organy skarbowe umowie zawartej w trybie art. 264 Kc innej kwalifikacji prawnej - według art. 720 Kc, bez wykazania zamiaru obejścia w ten sposób przez stronę przepisów prawa podatkowego stanowi, dowolną interpretację organów, sprzeczną z zasadą autonomii woli stron przy zawieraniu umów /art. 353[1] Kc/.
Skoro umowa zawarta między stronami spełnia wszelkie przesłanki zarówno z art. 264 Kc, jak też z art. 720 par. 1 Kc, to przypisanie przez organy skarbowe umowie zawartej w trybie art. 264 Kc innej kwalifikacji prawnej /z art. 720 Kc/ bez wykazania pozorności treści oświadczenia woli stron w celu obejścia przepisów prawa podatkowego stanowi dowolną i subiektywną interpretację organów, sprzeczną z zasadą
