Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 1999 r., sygn. I SA/Ka 2240/97

Nie do przyjęcia jest pogląd, zgodnie z którym dodanie do konkretnej umowy wymienionej w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ dodatkowych elementów, które nie przekreślają jej charakteru jako jednej z czynności cywilnoprawnych wymienionych w tym przepisie, uwalniałoby strony takiej umowy od obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej.

UZASADNIENIE

Dnia 31 lipca 1992 r. zawarto umowę pomiędzy Gminą D.G. a Krystyną M. - dyrektorem firmy KM - S. Powyższa umowa nie została konkretnie nazwana, jednakże w jej treści strony zostały nazwane zleceniodawcą /gmina D.G./ i zleceniobiorcą /Firma KM - S./.

W okresie od 13 października 1995 r. do 19 października 1996 r. Urząd Kontroli Skarbowej przeprowadził kontrolę w firmie KM. W jej wyniku ustalono, iż właściciel Firmy KM Krystyna M. nie uiściła należnej z tytułu zawarcia czynności cywilnoprawnej opłaty skarbowej. Zawarta dnia 31 lipca 1992 r. umowa pomimo braku nazwy i użycia określeń "zleceniodawca" i "zleceniobiorca" została zakwalifikowana przez UKS jako umowa dzierżawy podlegająca opłacie skarbowej stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.