Wyrok NSA z dnia 6 maja 1999 r., sygn. I SA/Po 1280/98

W orzecznictwie sądowym wielokrotnie wskazywano na konieczność posiadania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w dziedzinie ustawowo zastrzeżonej dla określonej kategorii podmiotów, jako warunku korzystania przez nie ze zwolnienia od opłaty skarbowej. Przepis par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/ powinien być odczytywany w powiązaniu z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./ z którego wynika, że za podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie może być uznawany tylko podmiot dysponujący stosownym zezwoleniem Komisji Papierów Wartościowych na prowadzenie tego typu przedsiębiorstwa.

Oznacza to, iż na podstawie powołanego powyżej przepisu rozporządzenia Ministra Finansów - za zwolnioną od opłaty skarbowej może być uznawana tylko sprzedaż papierów wartościowych podmiotowi prowadzącemu przedsiębiorstwo maklerskie, na którego utworzenie zgodę wyraziła Komisja Papierów Wartościowych. Zgoda na utworzenie tego typu przedsiębiorstwa uzależniona jest od zatrudnienia osób posiadających uprawnienia maklerskie, a także od ograniczenia działalności takiego przedsiębiorstwa wyłącznie do świadczenia usług maklerskich.