Wynikająca z art. 338 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zasada nie da się pogodzić z zasadami funkcjonowania państwa prawa, jest tym samym sprzeczna z Konstytucją.
Akcje są niewątpliwie wierzytelnościami. Obrót wierzytelnościami a więc zakup i sprzedaż mieści się w zakresie usług bankowych. Z treści pozycji nr 13 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że tylko podmiot świadczący usługi pośrednictwa finansowego może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Usługi
Prawo do potrącenia podatku od towarów i usług nie jest prawem samoistnym, niezależnym od tego, czy zbywca podatek uiścił.
W stanie prawnym obowiązującym w 1997 r. sankcje przewidziane w art. 27 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ związane są nie tyle z wykryciem błędów w prowadzonej przez podatnika ewidencji dla potrzeb związanych z realizacją ustawy, lecz związane są z wykryciem nieprawidłowości w wystawionej przez podatnika deklaracji
Decyzja, jako skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie jest nieważna tylko wówczas, gdy rozstrzyga o sytuacji prawnej podmiotu, który w świetle norm prawa materialnego nie ma ani interesu prawnego, ani obowiązku w danej sprawie administracyjnej. Tego rodzaju sytuacja zachodzi, gdy podmiot, do którego decyzja została skierowana, nie ma nic wspólnego z prawami i obowiązkami, o jakich rozstrzyga
1. Przepis art. 233 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w zdaniu drugim zawiera stwierdzenie, że przekazując sprawę do ponownego rozpoznania organ odwoławczy może wskazać, jakie okoliczności organ I instancji powinien wziąć pod uwagę przy ponownym jej rozpatrywaniu. W cytowanym przepisie chodzi zwłaszcza o okoliczności faktyczne, które zostały
Art. 14 ust. 10 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyłącza ze zwolnienia podatników sprzedających wyroby z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, a więc dokonujących sprzedaży tych towarów nawet wówczas, gdy stanowi margines działalności. Przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika był między innymi wyrób i sprzedaż
Jedynymi faktycznymi odbiorcami energii oraz podmiotami czerpiącymi z niej korzyści byli najemcy, stąd dopuszczalne było refakturowanie należności za nią według stawek podatku od towarów i usług stosowanych przez "dostawców" energii w fakturach wystawionych na skarżącą. Natomiast podatki i opłaty z tytułu własności i użytkowania wieczystego są niezależne od tego, czy nieruchomości były wynajmowane
To miejsce wykonania samej usługi nie zaś miejsce przekazania jej efektów bądź "konsumpcji" /skutków/ konkretnej usługi, ma decydujący wpływ na jej opodatkowanie.
1. Gmina jako osoba prawna wykonująca zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w zakresie w jakim realizuje we własnym imieniu i na własny rachunek czynności określone w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, co ma miejsce w szczególności w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej
Art. 9 Kpa nakłada na organ podatkowy obowiązek informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków oraz udzielenia niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Podatnik prowadzący na własny rachunek działalność gospodarczą nie jest tym przepisem zwolniony od dołożenia należytych starań, by zapoznać się z przepisami regulującymi jego uprawnienia
Gmina pomagała w upłynnianiu mienia likwidowanych spółdzielni przejmując mienie trudno zbywalne w procesach likwidacyjnych i następnie je odsprzedając. Czynności podejmowane przez Gminę mają zatem charakter ciągły i nie mieszczą się w zakresie zadań publicznych gminy i jednocześnie spełniają warunki wskazane w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
Ryzyko wyboru niewłaściwego /nieuczciwego/ kontrahenta obciąża nabywcę towarów i usług. Nabywca towarów i usług może potrącić tylko podatek uiszczony przez zbywcę. Podatek nieuiszczony obciąża nabywcę choćby był on w dobrej wierze, co nie stoi na przeszkodzie dochodzenia przez niego odszkodowania od zbywcy za poniesioną szkodę.
W świetle przepisów prawa handlowego przez zarejestrowanie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabywa osobowość prawną /art. 171 Kh/. Dopóki więc istnieje wpis w rejestrze handlowym, dopóty nie można mówić, że podmiot ten nie istnieje. Dla przyjęcia, że fakturę wystawił podmiot nieistniejący, koniecznym jest wykazanie przez organ podatkowy tego faktu.
Konsekwencją przyjęcia do rozliczenia podatkowego faktury wystawionej przez podmiot nie zarejestrowany dla celów podatku VAT jest to, że faktura taka dla nabywcy towaru lub usługi nie może stanowić podstawy do odliczenia lub otrzymania zwrotu wykazanego na tej fakturze podatku.
Przy tłumaczeniu umów należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu /art. 65 par. 2 Kc/. Nie wyłącza to jednakże wnioskowania o zgodnym zamiarze stron wyrażonym w umowie na podstawie brzmienia wyrazów w niej użytych, jeżeli usprawiedliwiają to okoliczności, w jakich umowa została zawarta i spisana.
Jeżeli organ celny pobrał podatek w kwocie niższej od należnej, organem właściwym do określenia podatku w prawidłowej wysokości jest właściwy dla podatnika organ podatkowy. Obowiązek zapłaty różnicy między podatkiem wynikającym z decyzji urzędu skarbowego a podatkiem pobranym przez urząd celny obciąża importera towaru.
1. Podatnikami podatku od towarów i usług są m.in. jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, a więc spółki cywilne. 2. Jeśli urząd skarbowy skierował decyzje do podmiotu gospodarczego, który w dniu wydania decyzji już nie istniał, to zasadnie było uchylenie decyzji i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.
Gdy podatnik dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT i jednocześnie wykonuje czynności nie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, nie mamy do czynienia ze stanem faktycznym opisanym w dyspozycji art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i tym samym brak jest również podstaw do zastosowania ust. 3 i 4 art. 20 tej
Zakładając adekwatność zakresu sankcji przewidzianej w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do zakresu naruszenia obowiązku przewidzianego w art. 29 ust. 1 tej ustawy uprawniony jest wniosek, że sankcja utraty prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony odnosi się tylko do tej części działalności
Art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyklucza możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie przez podatników, którzy bądź w ogóle nie dopełnili obowiązku rejestracji, bądź też - już po wyrejestrowaniu - dokonali czynności, z których błędnie wywodzą prawo do obniżenia lub zwrotu różnicy
Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ani też przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują zagadnienia refakturowania, w tym refakturowania usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku z mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy. Nie może to jednak oznaczać, że refakturowanie usług dokonywane być nie może.
Zwrot "jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą", użyty w par. 45 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonanie niektórych przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797/, oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np.: błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym
