Dokładne wyjaśnienie stanu zdrowia jako podstawa decyzji o umieszczeniu w domu pomocy społecznej - Wyrok WSA w Kielcach z dnia 16 listopada 2023 r., sygn. II SA/Ke 526/23

Osobie, która nie może samodzielnie funkcjonować w życiu codziennym z powodu choroby lub niepełnosprawności i której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej.

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędzia WSA Krzysztof Armański, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 16 listopada 2023 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 24 lipca 2023 r., znak: SKO.PS-80/5638/3275/2023 w przedmiocie odmowy przyznania pobytu w domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach decyzją z 24 lipca 2023 r. znak: SKO.PS-80/5638/3275/2023, po rozpatrzeniu odwołania D. K. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta Skarżysko-Kamiennej nr 0.143.2023 z 1 czerwca 2023 r. o odmowie przyznania pobytu w domu pomocy społecznej, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W treści decyzji organ powołał art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 901 ze zm.), zwanej dalej u.p.s. i stwierdził, że nie zachodzi żadna z przesłanek wymienionych w tym przepisie, od których spełnienia zależy umieszczenie osoby w domu pomocy społecznej. Wywiad środowiskowy wraz z innymi dowodami (oświadczeniami strony, w tym o stanie zdrowia oraz rezygnacji z usług opiekuńczych, notatki służbowej dotychczasowej opiekunki, zaświadczeń lekarskich, dokumentacji medycznej, opinii psychologa) dały organowi I instancji podstawę do uznania, że odwołujący nie jest osobą wymagającą całodobowej opieki z powodu wieku (58 lat), choroby lub niepełnosprawności, nie mogącą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Odnosząc się do ustaleń poczynionych w sporządzonym wywiadzie środowiskowym organ wskazał, że odwołujący nie jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji, bowiem przy wsparciu usług opiekuńczych byłby w stanie funkcjonować w swoim miejscu zamieszkania. Z wywiadu oraz oświadczenia D. K. wynika, że mieszka sam i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. W miejscu zamieszkania funkcjonuje samodzielnie, sam się ubiera, kąpie, korzysta z toalety, przygotowuje i spożywa posiłki, nie ma problemów z poruszaniem się zarówno w mieszkaniu, jak i poza nim. Jak sam deklaruje wychodzi z mieszkania i robi samodzielnie zakupy. Odwołujący jest bezdzietnym kawalerem, utrzymuje stały kontakt z siostrą, która pomaga mu w formie usługowej. Mieszka w mieszkaniu, które jest własnością siostry, ma stabilne źródło dochodu w łącznej wysokości 2 870,79 zł, w skład którego wchodzi renta z ZUS w kwocie 2 275,07 zł, deputat węglowy w kwocie 384,64 zł oraz dodatek mieszkaniowy w kwocie 211,08 zł, z którego pokrywa stałe koszty utrzymania gospodarstwa domowego. Pomocy wymaga przy załatwianiu spraw urzędowych, wykupieniu leków czy zrobieniu większych zakupów. Organ podkreślił, że odwołujący korzystał z usług opiekuńczych od stycznia 2019 r. do czerwca 2020 r., z których zrezygnował. Jednocześnie z akt sprawy wynika, że odwołujący obecnie nie wyraził zgody na korzystanie z usług opiekuńczych.