Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. II SA/Sz 1126/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 lutego 2015 r. sprawy ze skargi G. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania do domu opieki społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia [...] r., wydaną

na podstawie art. 7, art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r Kodeks postępowania administracyjnego (tj. z 2013 r Dz. U. poz. 267 z późn. zm.) oraz art. 2 ust. 1, art. 3

ust. 4, art. 54 ust. 1, art. 61 ust. 1, art. 106 ust. 1, art. 107, art. 109, art. 110 ust. 8 ustawy o pomocy społecznej (tekst jednolity z 2013 r Dz. U. poz. 182 i zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U z 2012 r, poz. 964) Wójt Gminy G. po rozpatrzeniu wniosku G. T. odmówił skierowania jej do Domu Pomocy Społecznej w B. S.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia wskazano, iż zgodnie z art. 107

ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, przeprowadzono wywiad rodzinny i stwierdzono,

że G. T. ma [...] lat. W Domu Seniora [...] przebywa od dnia 14 marca 2014 r. W początkowym okresie pobytu w placówce była osobą leżącą, a także była w złym stanie psychicznym,. Wymagała pomocy osoby drugiej przy wstawaniu z łóżka. Obecnie porusza się samodzielnie w obrębie pomieszczeń i zaaklimatyzowała się wśród współmieszkańców. Uczestniczy aktywnie w zajęciach, nie chce wracać do swojego domu i miejsca stałego zamieszkania. Zdaje sobie sprawę, że nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować, bez pomocy osób drugich. Syn W. T. odwiedził ją w miesiącu czerwcu. Natomiast córka A. P. ma z nią kontakt telefoniczny, a wnuczka S. G. systematycznie ją odwiedza. Systematyczność w leczeniu, a także poprawa relacji z dziećmi oraz kontakty z grupą równieśniczą wzmocniły stan psychiczny klientki. Źródłem utrzymania G. T. jest emerytura w wysokości [...] zł, którą przeznacza na pokrycie kosztów pobytu w domu opieki. Wnoszona przez klientkę opłata nie pokrywa pełnej odpłatności, dlatego wystąpiły zadłużenia. Z informacji uzyskanych od kierownika placówki, syn i córka G. T. zobowiązali się w dwóch ratach spłacić zaległości. W trakcie pobytu w Domu Seniora [...] G. T. zwróciła się z wnioskiem do organu o umieszczenie jej w Domu Pomocy Społecznej w B. S. Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Ponoszone opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej określa art. 61 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, który wskazuje też kolejność podmiotów zobowiązanych do opłaty, a są nimi: 1. mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, 2. małżonek, zstępni przed wstępnymi, 3. gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Do rozstrzygnięcia w sprawie wniosku G. T. o skierowanie do domu pomocy społecznej wymaga się w pierwszej kolejności odwołania do zasad ogólnych, zawartych w ustawie o pomocy społecznej, w tym przede wszystkim do ustawowej definicji pomocy społecznej w myśl art. 2 ust. 1 ustawy, według którego pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającej na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one