Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 11 marca 2015 r., sygn. II SA/Rz 1538/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Ewa Partyka Sędziowie WSA Elżbieta Mazur-Selwa /spr./ WSA Grzegorz Panek Protokolant sekretarz sądowy Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 marca 2015 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącego A. M. kwotę 257 zł /słownie: dwieście pięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 8 lutego 2012 r. A. M. zwrócił się do Prezydenta Miasta o umieszczenie go w Domu Pomocy Społecznej (dalej DPS) przy ul. [...] w K. Podał, że jest osobą starszą (62 lata) i od dwudziestu lat choruje na stwardnienie rozsiane. Mieszka w bloku na trzecim piętrze wraz z matką, która również jest chora i ma trudności w chodzeniu.

Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...], Prezydent odmówił skierowania wnioskodawcy do domu pomocy społecznej wskazując, że wymaga on niewielkiej pomocy ze strony osób drugich, którą ma zapewnioną ze strony matki. Ponadto w trakcie wywiadu środowiskowego ustalono, że żona A. M. stoi na stanowisku, że jej mąż może w każdej chwili wrócić do ich wspólnego mieszkania i korzystać tam z usług opiekuńczych. Decyzja ta został utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej SKO lub Kolegium) z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...].

Podaniem z dnia 7 maja 2014 r. A. M. zwrócił się o skierowanie go do domu pomocy społecznej oraz ustalenie wysokości odpłatności za pobyt. Uzasadniając wniosek wskazał, że orzeczeniem Powiatowego Zespołu do spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia [...] kwietnia 2013 r. został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia [...] października został uznany za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji. Choruje przewlekle od 1993 r. i choroba cały czas postępuje. W chwili obecnej porusza się o kulach i jest osobą wymagającą całodobowej opieki. Żona oraz córka nie są zainteresowane lub nie są w stanie sprawować nad nim opieki (z żoną pozostaje w faktycznej separacji od 1999 r. i nie utrzymuje z nią kontaktów, natomiast córka obecnie mieszka w K. i nie wyraża chęci pomocy ojcu).