Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Ol 588/22

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk asesor WSA Grzegorz Klimek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 15 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 3 czerwca 2022 r. wydaną z upoważnienia Wojewody Warmińsko-Mazurskiego (dalej jako: "Wojewoda" lub "organ odwoławczy") przez Zastępcę Dyrektora Wydziału Infrastruktury i Nieruchomości Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 735 ze zm., dalej jako: "k.p.a.") utrzymano w mocy decyzję Starosty Olsztyńskiego (dalej jako: "Starosta" lub "organ I instancji") z 10 marca 2022 r. odmawiającą zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania na rzecz [...] Sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka", "inwestor" lub "strona skarżąca") decyzji o pozwoleniu na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...] o wysokości całkowitej 55,95 m n.p.t. wraz z instalacją radiokomunikacyjną i infrastrukturą zasilającą na działce nr [...].

W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie. Podano, że wniosek o wydanie pozwolenia na budowę wskazanej stacji bazowej telefonii komórkowej został złożony przez pełnomocnika Spółki 7 stycznia 2022 r. Następnie postanowieniem z 18 stycznia 2022 r. Starosta nałożył na Spółkę obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości w dokumentacji projektowej. Inwestor 28 stycznia 2022 r. przedłożył organowi I instancji uzupełnioną dokumentację i ustosunkował się do nałożonych obowiązków. Decyzją z 10 marca 2022 r. Starosta odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę przedmiotowej stacji bazowej telefonii komórkowej, wskazując, że planowana inwestycja jest niezgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] w zakresie wysokości zabudowy, wymaganej ilości miejsc postojowych oraz zieleni izolacyjnej. Od tej decyzji Spółka złożyła odwołanie, nie zgadzając się z ustaleniami organu i wskazując, że ustalenia dotyczące parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania dotyczą budynków, nie dotyczą zaś ustaleń dla obiektów budowlanych jakimi są stacje bazowe telefonii komórkowej. Rozpoznając sprawę, organ odwoławczy podniósł, że z treści art. 35 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm., dalej jako: P.b.) wynika zgodność z postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, która jest podstawowym kryterium oceny zamierzeń inwestycyjnych podmiotu ubiegającego się o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Ustalono, że w okolicznościach sprawy bezsporne pozostaje, że działka, na której planowana jest realizacja inwestycji, objęta jest postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] i jest oznaczona symbolem "C39UP" - teren zabudowy usługowej i/lub produkcyjnej. Stosownie do § 19 wskazanego planu miejscowego dla terenu oznaczonego symbolem "C39UP" dopuszcza się zabudowę usługową i/lub produkcyjną o funkcji nieuciążliwej, przeznaczenie uzupełniające infrastruktura techniczna, zieleń urządzona, dojścia i dojazdy. Maksymalna wysokość zabudowy 12,0 m. Natomiast z § 5 pkt 8 planu miejscowego wynika, że inwestycje celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, można lokalizować w przypadku, gdy taka inwestycja zgodna jest z przepisami odrębnymi. Ponadto dla terenów oznaczonych symbolem "C12UP, C14UP, C18UP, C21UP, C22UP, C45O" ograniczenie wysokość zabudowy: maksymalnie 15,0 m nie dotyczy wysokości obiektów nie będących budynkami, w tym inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej. Podano, że dokumentacja przedsięwzięcia potwierdza, że dotyczy ona budowy bezobsługowej stacji bazowej telefonii komórkowej, będącej obiektem infrastruktury technicznej sieci telekomunikacyjnej. Projektuje się bowiem wieżę typu BOTE2 54 o wysokości całkowitej 55,95m n.p.t. Wieża stanowi konstrukcję nośną dla anten sektorowych i radiolinii wraz z urządzeniami pomocniczymi. W związku z tym, do tego przedsięwzięcia odnosi się powołany wyżej zapis planu miejscowego określający dopuszczalną wysokość zabudowy. Jednocześnie wyjaśniono, że zgodnie z art. 46 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych dopuszczalne jest lokalizowanie tego rodzaju inwestycji wówczas, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie miejscowym przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. W ocenie Wojewody zasadnie uznano, że projektowana inwestycja narusza ustanowiony w planie zakaz, tj. ograniczenie wysokości obiektów budowlanych do 15,0m i w tym zakresie jest sprzeczna z planem. Zaznaczono przy tym, że konieczności uwzględnienia przez plan ograniczenia wysokości obiektów budowlanych do 15,0m, w strefie "C39UP", nie można było również ominąć przy zastosowaniu art. 46 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Obowiązek uwzględniania przez organ administracji publicznej treści powołanego przepisu przy ocenie zgodności inwestycji z zakresu łączności publicznej z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie może prowadzić do pominięcia przez organ administracji tych zapisów planu, których treść jest jasna i precyzyjna. Organ administracji jest obowiązany do stosowania przepisów aktu prawa miejscowego powszechnie obowiązującego na obszarze gminy, co wprost wynika z art. 6 k.p.a. ustalającego zasadę, że organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. Podano, że w orzecznictwie przyjmuje się zgodnie, że z treści art. 46 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych wynika, że plan miejscowy nie może wprowadzać zakazu lokalizacji urządzeń telekomunikacyjnych na całym obszarze objętym planem uniemożliwiającego realizację takiego celu publicznego. Nie oznacza to jednak, że plan miejscowy nie może wprowadzać ograniczeń, czy to w zakresie lokalizacji (czyli do określonego terenu), czy też ograniczeń co do rodzaju urządzeń z uwagi na miejsce, w którym będą zlokalizowane. Wojewoda podzielił stanowisko Starosty, zgodnie z którym, z treści art. 46 ust. 1 i 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych nie można wyprowadzać normy pozbawiającej organy gmin prawa do kształtowania przestrzeni poprzez wprowadzanie zakazów czy ograniczeń wysokości zabudowy, zaś przepis ten nie przyznaje przedsiębiorstwom telekomunikacyjnym uprawnień do kształtowania polityki przestrzennej. Przysługujące na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym organom gminy władztwo planistyczne zostało, przytoczoną regulacją ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, jedynie ograniczone, a nie wykluczone, w zakresie decydowania o lokalizacji stacji bazowych telefonii komórkowej i jej warunkach.