Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 października 2020 r., sygn. II SA/Sz 128/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Protokolant starszy inspektor sądowy Aneta Ciesielska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 października 2020 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza N. z dnia [...] r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżącego A. W. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 - dalej jako "k.p.a.") w związku z art. 50 ust. 1 i art. 56 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., 1945 t.j.), po rozpoznaniu odwołania A. W. od decyzji nr [...] Burmistrza N. z dnia [...] września 2019 r., ustalającej na rzecz A. Sp. z o.o. w W. lokalizację inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej operatora A." na działce nr [...] obręb B., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium podało, że odwołanie od decyzji Burmistrza N. nr [...] z dnia [...] września 2019 r. złożył, działający przez pełnomocnika, A. W.. Pełnomocnik podniósł, że organ pierwszej instancji nie zsumował mocy projektowanych do zamontowania na terenie stacji bazowej anten radioliniowych oraz anten sektorowych, co narusza przepis § 3 ust. 2 pkt 3 rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, który to przepis nakazuje sumować istniejące lub planowane przedsięwzięcia tego samego rodzaju położone na terenie jednego zakładu lub obiektu. W konsekwencji organ uznał, że planowana inwestycja nie jest zaliczana do przedsięwzięć mogących zawsze lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, dla którego jest wymagane uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Naruszenie wskazanego przepisu pociąga za sobą naruszenie licznych przepisów postępowania: art. 7, 8, 77 § 1 k.p.a., 80 k.p.a. w związku z art. 72 ust. 1 pkt 3 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku w związku z § 2 ust. 1 piet 7 i § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 9 listopada 2010 r. w związku z ust. 7, 8, 9 załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymywania tych poziomów. Również w uzasadnieniu swojej decyzji organ pierwszej instancji nie wyjaśnił przyczyn braku sumowania mocy projektowanych do zamontowania na terenie stacji bazowej anten radioliniowych oraz anten sektorowych (naruszenie art. 107 § 3 k.p.a.). Ostatecznie pełnomocnik zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych polegający na bezkrytycznym zaakceptowaniu ustaleń zawartych w dokumentach przedłożonych przez inwestora, w zakresie między innymi braku oddziaływania inwestycji (jako całości a nie tylko anten sektorowych) na sąsiednie działki, w tym na działkę nr [...], a przez to niedopuszczenie następców prawnych jej właścicieli do udziału w postępowaniu jako strony postępowania. Zdaniem pełnomocnika działka nr [...] znajduje się w obszarze oddziaływania pola elektromagnetycznego o poziomie wyższym niż 0,1 W/m2, w związku z czym są oni stroną postępowania, w którym bez własnej winy nie brali udziału.