Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. III SA/Gd 639/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia 27 marca 2019 r. nr[...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącej M. J. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 27 marca 2019 r. Wójt Gminy, działając na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, odmówił przyznania M. J. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad matką L. B.

Organ wskazał, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, gdy niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub w trakcie nauki (...), jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia. Matka wnioskodawczyni legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności ustalonym od dnia 22 lutego 2017 r. , czyli po ukończeniu przez nią 25. roku życia ze wskazaniem, że nie da się ustalić, od kiedy niepełnosprawność istnieje. Organ wskazał też, że choć Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 21 października 2014 r. K 38/13 stwierdził, że art. 17 ust. 1b ustawy ( w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nad osobą niepełnosprawną) jest niezgodny z Konstytucją, to jednak fakt ten nie oznacza wykluczenia tego kryterium ze stosowania.