Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 listopada 2020 r., sygn. II SA/Lu 314/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Asesor WSA Jerzy Parchomiuk po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 listopada 2020 r. sprawy ze skargi B. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza Miasta B. z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2019r. Burmistrz Miasta B. odmówił przyznania B. Ł. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad babcią R. P.. W motywach decyzji podano, że wnioskodawca nie spełnia wymogu kreślonego w art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych. przepisu tego wynika, że osobom o których mowa w ust. 1 pkt. 3 innym, niż spokrewnionym w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki przysługuje świadczenie w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki: 1) rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją, zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletni lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; 2) nie ma innych osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, są małoletnie lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; 3) nie ma osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Z oświadczenia wnioskodawcy wynika , że R. P. ma dwie córki T. Ł. i G. M.. Pierwsza z nich mieszka w Z., pobiera świadczenie emerytalne, legitymuje się orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności. Według złożonego oświadczenia nie jest w stanie sprawować opieki nad matką z uwagi na zły stan zdrowia i zamieszkiwanie w innej miejscowości. Z kolei G. M. od 2006r. mieszka i pracuje za granicą, jest w wieku przedemerytalnym i zgodnie ze złożonym oświadczeniem także nie jest w stanie sprawować opieki nad matką. Ze złożonych do akt sprawy dokumentów nie wynika, aby legitymowała się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Zdaniem organu to właśnie dzieci powinny sprawować opiekę nad mamą, co w dalszej kolejności wyklucza wnuka z możliwości uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ zwrócił również uwagę, że według orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności znaczny stopień niepełnosprawności R. P. datuje się od 1992r., co oznacza, że jej niepełnosprawność powstała później, niż do ukończenia 18 roku życia i nie w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej do ukończenia 25 roku życia. Tymczasem z art. 17 ust. 1 b ustawy o świadczeniach rodzinnych wynika, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: 1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub 2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później, niż do ukończenia 25. roku życia.